Έκανα ένα τεστ. Έβαλα στο pc τραγούδια από τα 90ς. Και τα άφησα να παίζουν… Όποιος έμπαινε στο γραφείο, μόλις άκουγε έστω μια νότα, έναν στίχο, από Βανδή/Θεοδωρίδου/VIPS/NAMA/Λεμπέση/Αλκαίο κοκ. αμέσως σιγοτραγουδούσε, χόρευε, χαμογελούσε κι έβγαινε από το γραφείο από χαρούμενος έως ευτυχισμένος. Κι αυτή η αντίδραση δεν αφορούσε μόνο τύπους των 40+ αλλά και μικρότερους. Εντάξει, όχι πολύ μικρότερους αλλά όσοι είναι από 25κάτι μέχρι 45κάτι, είχαν όλοι την ίδια αντίδραση! Σαν να τους έδινες μια δόση ξεγνοιασιάς, αν όχι ευτυχίας…
Κάπως έτσι εξηγείται το γιατί τον τελευταίο καιρό, σε όλη την Ελλάδα έχει ξεσπάσει το κίνημα των 90ς. Από τον Διονύση Σχοινά και τον Κώστα Μπίγαλη, μέχρι τον Μιχάλη Ρακιντζή και τον Χρήστο Κυριαζή, όλη αυτή η ένδοξη «φρουρά» των 90ς επιστρέφει στις επάλξεις. Σε ένα comeback όχι ακριβώς επικό αλλά σίγουρα άκρως συναισθηματικό!
Κι αυτό δεν συμβαίνει μόνο μουσικά αλλά παντού… Παντού. Οι ήρωες της βιντεοκασέτας, ο Στάθης Ψάλτης, ο Σταμάτης Γαρδέλης και ο «Μπίλιας» (Στηβ Ντούζος). Οι πρωταγωνιστές των σίριαλ, ο Παύλος Ευαγγελόπουλος, ο Χάρης Ρώμας, ο Γιάγκος Δράκος και ο Ευλογητός.
Οι αθλητές-αφίσες, ο Δημήτρης Σαραβάκος, ο Νίκος Αναστόπουλος, ο Τόνι Σαβέφσκι, ο Πάσπαλιε και ο Στόικο. Το ΠΑΣΟΚ το παλιό το ορθόδοξο… Όλα αυτά μαζί και το καθένα ξεχωριστά, επανέρχονται όχι απλά στη μνήμη αλλά στην καθημερινότητα σου με κάθε τρόπο! Μαγαζιά γεμίζουν, ραντεβού κλείνονται για… μαραθώνιο βιντεοκασέτας ή καραόκε με τραγούδια εκείνης της εποχής.
Μιας εποχής, αν όχι καλύτερης από αυτή που ζούμε, σίγουρα όμως πιο αυθεντικής. Μιας εποχής χωρίς Ίντερνετ (τι λες τώρα;), μιας εποχής που από το φλερτ μέχρι το μπινελίκι ήταν πιο άμεσο. Που για να εκφράσεις κάτι καλό ή κακό δεν έφτανε να βάλεις ένα «χεράκι» πάνω ή κάτω σε μια οθόνη αλλά έπρεπε να πας να βρεις τον άλλο και να μιλήσετε… Να πλακωθείτε βρε αδερφέ! Να έχετε εν πάση περιπτώσει ΕΠΑΦΗ.
Αυτή είναι που μάς λείπει. Και την αναζητούμε στις αναμνήσεις μας. Ακόμη και αν αυτές εκφράζονται με το «Κούλα, πολύ κωλόπαιδο ο Κυριάκος» του Στάθη ή με το «Με θυμάσαι ρε πούστη;» του Γαρδέλη…
Ήταν όμως η ζωή εκτός… οθόνης. Τότε που όχι απλά δεν υπήρχαν smartphones αλλά ούτε καν κινητά. Τότε που ανησυχούσαμε μπας και το Big Brother χαλάσει την ιδιωτικότητα μας. Αυτή που εξαφανίσαμε μόνοι μας συνειδητά σε Instagram και Facebook. Κάποτε, οι γυναίκες έλεγαν «ο άντρας τελειώνει γρήγορα για να πάει να πει ότι "πήγα με αυτή" στους φίλους του». Τώρα, κρατιόμαστε για να βγει καλό το βίντεο… Ουδέν κακόν αμιγές καλού (λέμε τώρα)…
