Ο Παπαχριστόπουλος εξελέγη με τους ΑΝΕΛ, πουλώντας… επανάσταση, ελπίδα και πατριωτισμό. Στην πιο κρίσιμη, εθνικά, ψηφοφορία, ξέχασε και την επανάσταση και την ελπίδα και (κυρίως) τον πατριωτισμό. Δεν ήταν ο πρώτος που κάνει κωλοτούμπα. Όπως δεν θα είναι και ο τελευταίος. Είναι όμως (ξαναλέμε) το πλέον χαρακτηριστικό παράδειγμα αυτών που έχουν μετατρέψει το Ναό της Δημοκρατίας, σε… τσίρκο. Ένας τύπος που αφού έκανε δηλώσεις μέχρι και στις… κάμερες κυκλοφορίας, έπεισε τον Έλληνα ότι πρέπει να τον ψηφίσει για να αποτελέσει έναν από τους 300 εκπροσώπους του στη Βουλή. Έναν από τους 300 που θα πολεμούσαν (ο καθένας από τη σκοπιά του και με τον τρόπο του) για το καλό των Ελλήνων.
Ο Παπαχριστόπουλος τριάμισι χρόνια μετά από την εκλογή του, δεν ήταν συνεπής ούτε καν στη δήλωση παραίτησης του. Η μοναδική του συνέπεια ήταν η… ασυνέπεια. Σε όλα. Από σκισίματα των μνημονίων, μέχρι την Μακεδονία, που μάλλον δεν είναι πια και τόσο… ελληνική για τον Παπαχριστόπουλο. Ψέματα.
Σε κάτι είναι συνεπής ο βουλευτής μας. Στις selfie. Αυτές που βγάζει… αναμαλλιασμένος. Κι αφού κατάφερε να γίνει πρώτο θέμα την πρώτη φορά που συνελήφθη από τον φακό να αφήνει τα μαλάκια του ανακατεμένα και να selfάρει, είπε να το ξανακάνει! Μιλάμε για performer κανονικό, όχι αστεία…
Βλέποντας τύπους σαν τον Παπαχριστόπουλο και τους άλλους πρωταγωνιστές του «τσίρκου», ένα πράγμα μόνο αναρωτιέμαι: Αν είμαστε εν τέλει εμείς τόσο μαλάκες ή αν αυτοί που μπαίνουν περίπου ως… κανονικοί άνθρωποι στη Βουλή μετά την ψωνίζουν και γίνονται Παπαχριστόπουλοι. Για την ελπίδα (όχι αυτή που πούλησε ο Παπαχριστόπουλος) θέλω να ισχύει το δεύτερο… Αλλά θαρρώ πως η αλήθεια είναι κάπου στη μέση.
