Ο Τζακ Νίκολσον το είπε καλύτερα. «Η συμπεριφορά του κόσμου στο σινεμά, είναι καθρέφτης της κοινωνίας». Εμείς βέβαια κάνουμε τα ίδια και στο θέατρο, αλλά επειδή εκεί έχουμε να κάνουμε με ανθρώπους που παίζουν μπροστά μας live, όσο να ‘ναι μαζευόμαστε λίγο. Όχι όμως και στον κινηματογράφο.
Γιατί μπορεί να μην έχουμε πολλούς που μιλάνε -δεν τους παίρνει κιόλας- αλλά όσοι μιλάνε, ειλικρινά, δεν μπορούν να σταματήσουν με τίποτα. Μην βιαστείτε να κατηγορήσετε τα πιτσιρίκια. Πολλά από αυτά συμπεριφέρονται μια χαρά μέσα στο σινεμά σε αντίθεση με άλλους μεγαλύτερους, οι οποίοι συζητούν με την ίδια άνεση που θα το έκαναν σε ένα καφέ Κυριακή πρωί. Όμως δεν είμαστε σπίτι μας βλέποντας Netflix και Disney+, όπου μπορεί να κάνουμε ένα σωρό πράγματα που απλά δεν γίνονται μέσα στο σινεμά.
Κάποια στιγμή, ο τέως δήμαρχος της Νέας Υόρκης Ρούντι Τζουλιάνι, αναγκάστηκε να τοποθετήσει αστυνομικούς έξω από τα σινεμά της πόλης, καθότι πολλές προβολές κατέληγαν με τους θεατές να παίζουν ξύλο. Δεν νομίζω ότι έχουμε φτάσει σε αυτό το σημείο, αλλά δεν είναι ανάγκη να το αφήσουμε και ανεξέλεγκτο, έτσι δεν είναι; Γιατί η ασέβεια είναι κάτι που δυστυχώς πολλοί Έλληνες το έχουν στο πετσί τους. Στο σινεμά, περιορίζεται σε χάχανα, ψίθυρους, μηνύματα στο κινητό και στην χειρότερη, ψιλή κουβεντούλα – ακόμα και για το έργο. Όμως το πιθανότερο είναι πως αυτοί ακριβώς οι άνθρωποι θα δείξουν και την ανάλογη αγένεια σε οποιαδήποτε άλλη συγκυρία της ζωής τους. Γιατί η αγένεια είναι έμφυτη αντίδραση των απολίτιστων.
Πέρα από το γεγονός ότι ο κινηματογράφος είναι κάτι το ευγενές, ό,τι και αν προβάλλει, δεν παύει να είναι ένας κοινός χώρος και για κάποιους, αυτό το τελευταίο είναι σαν να μην υπάρχει. Και δεν είναι μόνο η συζήτηση που πιάνουν κάποιοι. Φαίνεται και από άλλα πράγματα. Για παράδειγμα αν ξυπνήσεις με βήχα ή πονόλαιμο ή κάτι άλλο, δεν χρειάζεται σώνει και ντε να πας στην παράσταση. Μείνε σπίτι και κάνε refund το εισιτήριο. Είναι απλά τα πράγματα και είμαστε εμείς που τα κάνουμε δύσκολα.
Διαβάστε επίσης: Γιατί ο κόσμος δεν διαβάζει πλέον βιβλία.
Το κλειδί ωστόσο εδώ, όπως και σε πόσα πράγματα ακόμα στη ζωή, είναι ο σεβασμός. Που ειδικά όταν έχει να κάνει με τρίτους, φαίνεται πως χάνεται. Αν οι φίλοι σου και οι φίλες σου δεν μπορούν να κρατήσουν κλειστό το στόμα τους, τουλάχιστον μην τους παίρνεις εσύ μαζί σου.
Το πιο πιθανό άλλωστε, είναι ότι σπάνε ήδη και τα δικά σου τα νεύρα.
