Η Εύα είναι πια 18 χρονών. Η Έλενα έγινε πριν λίγες μέρες 11. Άρα αυτό σημαίνει ότι εδώ και χρόνια πρέπει να «συναντήσω», τουλάχιστον, μια φορά τον χρόνο τον Άη Βασίλη. Ξέρετε, αυτό το «κομάντο» που κατεβαίνει από την καμινάδα (ακόμη και αν δεν υπάρχει καμινάδα), που τρώει το μελομακάρονο και τον κουραμπιέ, που πίνει το νερό, που κάποιες φορές αφήνει και ένα σημείωμα στα παιδιά αλλά κυρίως αυτόν που φέρνει τα δώρα. Όχι οποιαδήποτε δώρα. Αυτά που του ζητάνε στο γράμμα τους τα παιδιά. Από τη Lalaloopsy (ευκολάκι) μέχρι το μεγάλο σπίτι των Playmobil (κάτσε καλά…).
Κι επειδή ο σάκος (όλοι το ξέρουν αυτό) του Άη Βασίλη είναι πολύ μαγικός, ΟΛΑ τα δώρα, όσο μεγάλα ή όσα πολλά και αν είναι χωράνε μέσα σε αυτόν. Άρα γιατί να μην χωρέσει κι ένα ποδήλατο; Όσο για το πώς θα κατεβάσει από τη ρημάδα την καμινάδα το ποδήλατο, γέρος άνθρωπος, ο Άη- κυρ Βασίλης; Άγιος είναι θα βρει τη λύση. Θα βρει τρόπο για να βρει το παιδί το δώρο του κάτω/δίπλα/μπροστά/πίσω από το έλατο, ώστε αυτά τα λεπτά που θα το δει/ανοίξει να είναι τα πιο μαγικά του χρόνου. Και για το παιδί αλλά κυρίως για σένα…
Για σένα που θα δεις την κόρη ή τον γιο σου, όχι απλά να παίρνει στα χέρια του αυτό που ζήτησε- κι άλλες φορές τον χρόνο γίνεται αυτό- αλλά να ξέρει και να νιώθει πως είναι από τα χέρια αυτού του τύπου με την κόκκινη στολή, το άσπρο παχύ μούσι που λέει διαρκώς «χο-χο-χο» και κόβει βόλτες στον ουρανό με το έλκηθρο και τους ταράνδους, που, κυρίως, είναι τόοοσο καλός! Γιατί στο τέλος της ημέρας, το μεγαλύτερο «δώρο» που παίρνουν τα παιδιά από τον Άη Βασίλη είναι αυτό το μάθημα ζωής και καλοσύνης. Γιατί ο Άη Βασίλης σου φέρνει το δώρο που του ζητάς χωρίς εκείνος να σου ζητήσει τίποτα. Μόνο να είσαι απλά καλό παιδί…
Γι’αυτή τη μαγεία λοιπόν, την λάμψη στα μάτια των παιδιών, το χαμόγελο στο πρόσωπο τους, την ευτυχία προσωποποιημένη, κάθε χρόνο τέτοιες μέρες, οι μεγαλύτεροι προσπαθούμε με κάθε τρόπο να «συναντήσουμε» τον Άη Βασίλη! Ακόμη και αν χρειαστεί να κρύψουμε ένα ποδήλατο μέσα σε ένα σάκο, να στηθούμε σε απέραντες ουρές στο ταμείο, να βρούμε ΤΗ στιγμή κάπου ανάμεσα στο μπες και στο βγες από το σπίτι, να συνωμοτήσουμε με τον παππού, τη γιαγιά ή τον γείτονα ή να φας βιαστικά έναν κουραμπιέ και να πιεις ένα ποτήρι νερό χωρίς να πεινάς ή να διψάς. Κι αυτός ο Άη Βασίλης, χάθηκε να έπινε κάνα ουίσκι, ανάμεσα στις επισκέψεις. Κι ας έκανε μετά με τους Τάρανδους «μπαντιλίκια»! Θα είχε περισσότερη πλάκα… Και δεν θα φούσκωνε από τα νερά.
