Το ντέρμπι Τσέλσι-Λίβερπουλ ήθελε-δεν ήθελε 10 λεπτά για να τελειώσει. Οι «μπλε» είχαν το προβάδισμα με 1-0 και η αγωνία έχει σπάει τον υδράργυρο. Από τη μία πλευρά ο Μαουρίσιο Σάρι ζει με ένταση και αγωνία τον αγώνα, είναι κοντά στο να υποχρεώσει την αήττητη Λίβερπουλ στην πρώτη της ήττα, από την άλλη ο Γιούργκεν Κλοπ γκαρίζει σαν τρελός στους παίκτες του που δεν μπορούν να ισοφαρίσουν. Τουλάχιστον αυτό πιστεύαμε.
Βλέπεις ο κόουτς της Τσέλσι αποκάλυψε πρόσφατα ένα σκηνικό που δεν πήραμε ποτέ χαμπάρι, ή μάλλον δεν πιστεύαμε πως θα συνέβαινε ούτε και στην πιο γλυκανάλατη σαπουνόπερα.
Έτσι που λες. Ο Κλοπ έχανε μεν με 1-0, ήταν κοντά στην πρώτη του ήττα στην Premier League αλλά αντί να «καίγεται» και να ανεβάζει τόνους, ήταν σε κατάσταση ζεν, με ένα χαμόγελο ΝΑ απολαμβάνοντας το ματς. Σαν να ήταν ένας απλός φίλαθλος από VIP θέση στον αγωνιστικό χώρο. Λες και δεν έπαιζε η Λίβερπουλ αλλά μια άλλη ομάδα με «σαλιάρες».
Ο Κλοπ το έχει αποδείξει επανειλημμένα ότι δεν είναι σαν τους άλλους. Η συμπεριφορά του ώρες-ώρες παραξενεύει, λες και είναι από άλλη, πιο ρομαντική εποχή και αυτό είναι που τον κάνει ξεχωριστό. Αυτό το χαμόγελο, ακόμα και αν μεγάλωσε λόγω της ισοφάρισης του Στάριτζ, δεν θα έσβηνε ακόμα και αν το αποτέλεσμα δεν άλλαζε.
Πάμε τώρα σε ένα ντέρμπι στην Τούμπα
Φαντάσου τώρα σκηνικό. ΠΑΟΚ-Ολυμπιακός με το σκορ στο 0-1 και το ρολόι να γράφει 83’. Ο Δικέφαλος να χάνει τη μία ευκαιρία μετά την άλλη, οι «ερυθρόλευκοι» να βιώνουν πολιορκία Μεσολογγίου αλλά βαστάνε γερά, κόντρα σε όλα τα προγνωστικά. Κάποια στιγμή λοιπόν ο Ραζβάν Λουτσέσκου σφυρίζει προς τον Μαρτίνς και του κλείνει το μάτι.
«Ματσάρα βλέπουμε, ε Πέδρο;» του λέει ο Ρουμάνος, ενώ ο αντίπαλός του απαντά «κερνάω σουβλάκι χοιρινό άμα ισοφαρίσετε». Το σκορ δεν αλλάζει αλλά ο Μαρτίνς πάει προς τον ομόσταυλό του και του ψιθυρίζει: «Έλα για μια selfie δικέ μου» και η φωτογραφία με hashtag #agametoremember και #ilovesuperleague ρίχνει το Instagram.
Όλη η παραπάνω παράγραφος δυστυχώς πρέπει να φάει delete. Σαν να μην υπάρχει. Αισθανόμουν το γέλιο ακόμα και στα πλήκτρα μου όση ώρα την έγραφα. Δεν χρειάζεται να σου πω τι θα γινόταν στην πραγματικότητα. Μπορείς να το καταλάβεις και μόνος σου. Τι κρίμα πραγματικά.
Κάτι τύπους σαν τον Κλοπ είναι που αξίζει να πληρώνεις και εισιτήρια διαρκείας για να τους δεις. Και ας μην είναι αυτός που παίζει στον αγωνιστικό χώρο ή «χαϊδεύει» την μπάλα. Εκείνος «μαγεύει» αλλιώς. Και δες εδώ μαγκιά.
Στο ντέρμπι του Στάνφορντ Μπριτζ έπεσαν «κορμιά», είχε σασπένς και ισοφάριση στα τελευταία λεπτά. Ωστόσο έμεινε στην ιστορία για ένα πράγμα. Για αυτό το χαμόγελο και αυτή την αγκαλιά που χάρισαν οι δύο προπονητές.
Πόσο δίκιο είχε ο Σάρι: «Αυτή είναι η χαρά της Premier League».
