Το μεγάλο πάρτι που έστησε η ΑΕΚ και οι φίλοι της που βρέθηκαν στο γήπεδο δεν γινόταν να χαλάσει από καμία Βίντι και καμία βροχή και κανένα «μπλακ – άουτ» στα κεφάλια των παικτών, που δέχτηκαν μια «φτηνή» ισοφάριση σε ένα σημείο όπου οι αντίπαλοι απλά υπήρχαν μέσα στο γήπεδο και περίμεναν καρτερικά να φτάσει το ματς στο 90’ και μετά να πάνε για ντους και σπίτι. Ακόμα όμως και στο χρονικό σημείο που το ματς πήγε στην κόψη, με σκορ 1-1, φαινόταν πολύ δύσκολο να μπορέσουν οι Ούγγροι να βάλουν εκείνοι δεύτεροι γκολ, να μην βάλει η ΑΕΚ γκολ σε κάποια αντεπίθεση και να στείλουν το ματς στην παράταση – ειδικά με έναν τόσο καλό Βασίλη Μπάρκα, που «καθάριζε» όλες τις φάσεις με σιγουριά και αυτοπεποίθηση.
Και μετά, μπήκαν οι «δαίμονες» στο κεφάλι του Λόπες και του είπαν να ρίξει μια κλωτσιά εκτός φάσης, στα τρία μέτρα από το διαιτητή και μετά να κάνει και τον έκπληκτο όταν ο ρεφ του έδειξε την κόκκινη κάρτα… Χωρίς κανέναν λόγο, χωρίς να δικαιολογούνται κανενός είδους νεύρα, σε ένα ματς που κυλούσε όπως περίπου το ήθελε η ομάδα του, με τον κόσμο στο πλευρό της και ελάχιστα λεπτά να τους χωρίζουν από τους ομίλους του Τσάμπιονς Λιγκ. Και η ΑΕΚ μοιραία κλείστηκε στο καβούκι της και μέτραγε τα δευτερόλεπτα ένα – ένα και έκανε καθυστερήσεις και το σταυρό της μαζί μην τυχόν και γίνει καμιά στραβή… Γιατί αν γινόταν η στραβή και η Βίντι έβαζε δεύτερο γκολ και έστελνε το ματς στην παράταση, ποιος θα είχε καλύτερη τύχη να πάρει την πρόκριση στο έξτρα 30λεπτο; Η Βίντι με 11 παίκτες και ψυχολογία στα ουράνια, ή η καταπονημένη και ψυχολογικά διαλυμένη ΑΕΚ των 10 παικτών;
Τι να σκέφτηκε άραγε ο Λόπες;
Προφανώς, δεν σκέφτηκε. Διότι αν σκεφτόταν εκείνη τη στιγμή και δεν λειτουργούσε αψυχολόγητα και σπασμωδικά, θα καταλάβαινε ότι δεν παίζεις με 20+ εκατομμύρια, ούτε με τη χρυσή ευκαιρία να παίξεις μετά από τόσα χρόνια στη διοργάνωση των κορυφαίων ευρωπαϊκών ομάδων. Δεν χαλάς το κέφι και τη χαρά τόσων ανθρώπων που πήγαν στο γήπεδο, τόσων άλλων που έβλεπαν το ματς στην τηλεόραση, των συμπαικτών και του προπονητή που μόχθησαν τόσο για να βρεθεί η ομάδα μια ανάσα από τους ομίλους, της διοίκησης που από τη Γ’ Εθνική έφτασε την ομάδα σε κύπελλο, πρωτάθλημα και ένα βήμα πριν τους ομίλους.
Αλλά τέλος πάντων τα λεπτά κύλησαν, η πρόκριση ήρθε, όλοι ξέσπασαν σε χαρές και πανηγύρια.
Όλοι; Όχι όλοι
Οι «δαίμονες» μετακόμισαν στο κεφάλι του Λιβάια, ο οποίος αντί να στήσει το δικό του πάρτι για την πρόκριση, έστησε καυγά με αυτή την παλιά καραβάνα, την αλεπού των γηπέδων, τον Λάζοβιτς. Για κακή του τύχη τον πήραν χαμπάρι, είδε κόκκινη και πιθανότατα θα χάσει 3-4 παιχνίδια της φάσης των ομίλων, στερώντας από την ομάδα του τον καλύτερο επιθετικό της, σε μια φάση όπου κλήθηκε στην (φιναλίστ του Μουντιάλ) Εθνική ομάδα της Κροατίας και είχε την ευκαιρία να διαφημίσει τα προσόντα του στα μεγάλα ευρωπαϊκά σαλόνια.
Τι να σκέφτηκε άραγε ο Λιβάια; Πιθανότατα, όπως και ο Λόπες, ούτε αυτός να σκέφτηκε: προφανώς είχαν ανταλλάξει κάτι «γιουγκοσλάβικα» με τον Λάζοβιτς στη διάρκεια του αγώνα, θα ειπώθηκε και καμιά βαριά κουβέντα μετά το τελευταίο σφύριγμα κι αντί ο Λιβάια να πάει να πανηγυρίσει με τους συμπαίκτες του ή να τρέξει κοντά στους φίλους της ομάδας, θεώρησε πρέπον να ασχοληθεί με τον αντίπαλό του. Φτάνοντας τον αριθμό των αποβολών στις τρεις σε τέσσερα ματς. Με μοναδική «δικαιολογημένη», μόνη στη ροή του αγώνα, αυτή του Μπακασέτα στην Ουγγαρία.
Τι οφείλει να κάνει η ΑΕΚ;
Να καταστήσει σαφές στους παίκτες, αυτούς τους δυο πρώτα απ’ όλα αλλά και όλους τους υπόλοιπους, ότι με τέτοιες ανοησίες δεν κάνουν κακό στους εαυτούς τους, αλλά κυρίως στην ομάδα, με ένα πρόστιμο που θα τους «βοηθήσει» να καταλάβουν το μέγεθος της ανοησίας τους. Τι οφείλουν να κάνουν οι παίκτες; Να ζητήσουν μια ειλικρινή συγνώμη από τους συμπαίκτες τους, τον προπονητή και τη διοίκηση πρωτίστως και από τον κόσμο της ομάδας. Και να φροντίσουν να βρουν τρόπο να ξορκίσουν τους «δαίμονες», όποτε αυτοί κάνουν ξανά την εμφάνισή τους σε ένα ματς που μπορεί να «στραβώσει», με αντιπάλους που θα «παίξουν με το μυαλό τους», με έναν διαιτητή που θα σφυρίζει ανάποδα ή ένα γήπεδο που θα τους βρίζει χυδαία.
