Κάποτε στα μπουζούκια ήταν μόδα να σπας πιάτα. Όσο περισσότερα πιάτα έσπαγες τόσο πιο πολύ μούρη πούλαγες. Μετά από καμιά 200αριά τραυματίες και παραλίγο νεκρούς περάσαμε στην εποχή της σαμπάνιας. Περισσότερα λεφτά για τα μαγαζιά, μικρότερος κίνδυνος για τον καλλιτέχνη. Στην καλύτερη θα γινόταν μούσκεμα, στη χειρότερη θα έτρωγε το πώμα στη μούρη. Μικρό το κακό, για τόσο μεγάλο μεροκάματο.
Τα τελευταία χρόνια οι σαμπάνιες παίζουν πια μόνο στις Εθνικές Οδούς, στα παραδοσιακά μπουζουξίδικα τύπου «Βιετνάμ». Ναι, αυτό του «Ηλία, ρίχτο». Μαζί με λουλούδια. Αυτά που έκανε μόδα η Αθήνα για να περάσουμε στη νέα εποχή και να αφήσουμε πίσω τη σαμπάνια.
Ακόμη μικρότερος κίνδυνος για τον καλλιτέχνη και ακόμη μεγαλύτερο κέρδος για το μαγαζί. Και με τα πιάτα και με τη σαμπάνια και με τα λουλούδια, θα υπάρξει πάντα ο μαλ@κας που θα κάνει τη διαφορά. Όπως πριν καιρό που μαζί με τα λουλούδια πέταξαν στη Βίσση ένα ρολό χαρτί υγείας. Το ότι η Άννα δεν μάσησε και τον έβγαλε στη σέντρα, το λες και νίκη του πολιτισμού…
Τα λουλούδια «κρατάνε» ακόμη γερά, οπότε η επόμενη μέρα για το μέτρο του «πουλ μουρ» μάλλον αργεί… Εκτός κι αν; Εκτός κι αν αυτή η μόδα με τις selfie «καταπιεί» όλα τα παραπάνω. Ακόμη και τον ίδιο τον καλλιτέχνη.
Στα μπουζούκια πια ο Έλληνας δεν πάει για να ακούσει, για να χορέψει, για να τα σπάσει. Πάει για να δείξει στους φίλους και τους «φίλους» (βλ. social media) ότι πήγε. Κι όχι μόνο ότι πήγε αλλά ότι έβγαλε και selfie με τον τραγουδιστή! Γιατί τι νόημα έχει να πας να ακούσεις τον Κιάμο άμα δεν τον κοτσάρεις φάτσα κάρτα με την μούρη σου στα Facebook, Twiiter και Instagram; Σαν να μην πήγες ένα πράμα…
Κάπως έτσι το σκηνικό που στήνεται στην πίστα είναι από κωμικοτραγικό έως γελοίο. Πολύ γελοίο για την ακρίβεια. Ο Κιάμος/Πλούταρχος/Σφακιανάκης/Κουρκούλης μαζί με το μικρόφωνο και τους εκατοντάδες «Νουρέγιεφ» που χορεύουν πλάι του, πρέπει να στήνεται κάθε δύο nanosecond για να βγάλει το Μαράκι και ο Βαγγέλας τη selfie του και να την ανεβάσει σε χρόνο dt στα προφίλ του, για να μαζέψει τα like και τα share που έβγαλε φωτό με τον Κουρκούλη.
Ο οποίος Κουρκούλης -που έχει ζήσει τα μύρια όσα όλα αυτά τα χρόνια αλλά αντέχει- μέσα σε όλο αυτό το χαμό, έχει γίνει πιο μούσκεμα και από τον Τοροσίδη που παίζει όλη τη δεξιά πλευρά της Ρόμα στο ντέρμπι με τη Γιουβέντους. Πόση αγκαλιά να αντέξει ο άνθρωπος και πόσο κεφαλοκλείδωμα από τον Βαγγέλη που λόγω τσιφτετελιού και αλκοόλ έχει κάνει μασχάλη-κεφαλοτύρι; Θάνατος.
Αλλά η selfie-selfie. Το μόνο καλό με τις φωτό είναι ότι ξέρεις ότι ο τραγουδιστής παραμένει κάπου εκεί στην πίστα μαζί με τα «χέλια» την ώρα του μεγάλου χαμού. Δεν τον βλέπεις αλλά ξέρεις πως είναι εκεί 100% για να βγάλει selfie με το socialmediaκο πλήθος που τον περιτριγυρίζει έχοντας τα κινητά ανά χείρας οπλισμένα.
Κάποτε στον Nότη αν έκανες το λάθος κι ανέβαινες πάνω στην πίστα στο πρώτο του πρόγραμμα για να ρίξεις μια ζεϊμπεκιά, δευτερόλεπτα μετά ήσουν σαν τον Jimmy Jump μόλις τον «τσιμπάνε» οι σεκιουριτάδες. Τώρα ο ίδιος Νότης, γίνεται αφίσα-κάρτα-κορνίζα όλο το βράδυ, για να βγάλει ο Μήτσος τη selfie του με τον άρχοντα… Ηλία, ρίχτο!
