Οι πιο παλιοί στον χώρο από χθες το βράδυ συζητούν για το μοιραίο εκείνο το απόγευμα της 18ης Απριλίου του 1993. Όταν κάλυπταν τον αγώνα μεταξύ του Πανιωνίου και του Παναθηναϊκού, στο κλειστό της οδού Αρτάκης στην Νέα Σμύρνη (που δυστυχώς πλέον δεν υπάρχει) και ο Μπόμπαν Γιάνκοβιτς έβαζε ουσιαστικά τέλος στη ζωή του, λόγω μιας λάθος απόφασής του. Μιας κακιάς στιγμής.
Το σοκ όσων βρισκόντουσαν στο κλειστό της Νέας Σμύρνης όχι απλά μεγάλο. Τεράστιο. Και οι ίδιοι άνθρωποι 32 χρόνια μετά ζουν την ίδια «παγωμάρα». Προς Θεού. Δε συγκρίνονται οι τραυματισμοί και οι στιγμές. Αλλά οι άνθρωποι που έζησαν και τα δύο περιστατικά από κοντά συγκρίνουν την «παγωμάρα» των γηπέδων.
Από τη μία ο μεγάλος Μπόμπαν και από την άλλο ο γίγαντας Λεσόρ. Και όπως και να το κάνουμε όταν βλέπεις έναν γίγαντα σαν τον Γάλλο σέντερ να πέφτει με τέτοιο τρόπο πάνω στο παρκέ και να ουρλιάζει από τους πόνους, τότε γίνεται αντιληπτό άμεσα ότι μιλάμε για μια πάρα πολύ δύσκολη, άσχημη στιγμή.
Και δε μπορείς να υποθέσεις τίποτα. Η μάλλον μπορείς. Υποθέτεις, σκέφτεσαι τα πάντα. Όλα σου περνάνε από το μυαλό από τη στιγμή που δεν είσαι σε θέση να ξέρεις. Αστράγαλος; Γόνατο; Κνήμη; Σύνδεσμοι; Όλα; Κάτι άλλο; Συνήθως το χειρότερο σενάριο περνάει από το μυαλό σου. Η ανάσα σου κόβεται και περιμένεις με αγωνία και προσευχές να τον δεις να σηκώνεται να στέκεται και πάλι γερά στα δυο του πόδια…
Στέλιος Βολιτάκης INTIME
Δυστυχώς αυτό δε συνέβη χθες. Γιατί ο Ματίας μπορεί να σηκώθηκε και να έφυγε τρέχοντας από το γήπεδο, αλλά η αλήθεια είναι ότι δε στάθηκε γερά στα δυο του πόδια. Στάθηκε πολύ γερά στο ένα. Και αυτό ήταν αρκετό για να φύγει από τα αδιάκριτα βλέμματα του κόσμου και των τηλεοπτικών καμερών.
Παρ’ όλα αυτά, ακόμα και τη στιγμή που ήταν κάτω ο Γάλλος απέδειξε το μεγαλείο της ψυχής του, τη δύναμη που έχει μέσα του και το πατρικό του ένστικτο. Και το τελευταίο μοιάζει να είναι το ισχυρότερο απ’ όλα. Σε ένα βράδυ όπου ο Λεσόρ Junior είχε κλέψει την παράσταση στο παρκέ (από το ζέσταμα των ομάδων μέχρι και το ημίχρονο) έμελλε να δει τον πατέρα του να τραυματίζεται. Αλλά ο μπαμπάς δεν άφησε την καρδιά και την ψυχή του πιτσιρικά του να στοιχειωθεί.
Τη στιγμή που όλοι δεν πίστευαν αυτό που έβλεπαν ο Λεσόρ σηκώθηκε και άρχισε να φεύγει τρέχοντας. Σαν να λέει σε όλους, αλλά πρωτίστως στον μικρό «Εδώ είμαι! Όλα καλά! Μην ανησυχείς». Και να ήταν μόνο αυτό; Την ώρα που πήγαινε στο νοσοκομείο με το ασθενοφόρο γνωρίζοντας πολύ καλά τι έχει συμβεί και τι θα επακολουθήσει, έπαιρνε αγκαλιά τον μικρό, έβγαζε φωτογραφίες και τις αναρτούσαν παρέα στα social media.
Τη στιγμή εκείνη μπορεί να πόναγε, μπορεί να έλιωνε, μπορεί να είχε λυγίσει ολοκληρωτικά, αλλά το μόνο που είχε στο μυαλό του ήταν να προστατέψει το παιδί του από την οποιαδήποτε άσχημη σκέψη.
Και όλοι εμείς οι πατεράδες υποκλινόμαστε βαθιά στο μεγαλείο ψυχής του μπαμπά Ματίας Λεσόρ!
ΥΓ1: Ο Εργκίν Αταμάν «ανέβασε» μια φωτογραφία με τη στιγμή όπου οι παίκτες των δύο ομάδων συγκεντρώθηκαν στο κέντρο του γηπέδου και προσευχόντουσαν για τον Ματίας Λεσόρ. «Bigger than basketball» έγραψε και πόσο δίκιο έχει.
ΥΓ2: Ο Χουάντσο χθες το βράδυ έδειξε ότι εκτός από τεράστιος παίκτης είναι και τεράστιος άνθρωπος. Με τις αντιδράσεις του με τον Λεσόρ, με το «δέσιμό» του με τον Λεσόρ junior! Τεράστιος. Όπως και τεράστια όλη η ομάδα που προσπάθησε να προστατέψει τον Ματίας την ώρα που ήταν στο έδαφος. Με την τεράστια κίνηση με την πετσέτα στο πόδι του…
