Είναι ζόρικο και άδικο ταυτόχρονα διότι ξέρεις ότι έρχεται. Η ατάκα του Γιώργου Γεωργίου έχει στοιχειώσει τις μνήμες μας σαν αυτό το meme με τον εγκέφαλο που έρχεται στον ύπνο σου:
-Κοιμάσαι;
-Ναι, σκάσε.
-“άχου μωρέ η Αννούλα, βλέπω την Αννούλα”.
Επίσης αν σε λένε Άγγελο είναι ακόμη πιο άδικο γιατί στα καπάκια έρχεται και η δεύτερη θρυλική ατάκα του Γεωργίου από τα -όχι και τόσο- αθώα χρόνια του Alter. Στο Youtube θα συναντήσεις την πολιτιστική κληρονομιά της σύγχρονης Ελλάδας. Είμαστε ό,τι καταναλώνουμε, οπότε αυτές οι πλατφόρμες αποτελούν καθρέφτη της κουλτούρας μας. Deal with it.
Γιατί ο πρόλογος; Διότι το βράδυ του Σαββάτου, η Άννα Βίσση πραγματοποίησε μία καθηλωτική συναυλία. Θέλησε να επιβεβαιώσει τον τίτλο “η απόλυτη” που της έχουν δώσει οι απανταχού fans της. Να σου πω την αλήθεια ποτέ δεν μπήκα σε αυτό το δίλημμα και την ψευτοκόντρα Βισσικών εναντίον Βανδικών. Τη θεωρούσα γελοία και πως κάνει καλό μόνο στις ίδιες, στους ανθρώπους που διαχειρίζονται το image τους και τα media. Η γκοσιπίλα ήταν κάτι ασήμαντο για μένα και συνεχίζει να με αφήνει παγερά αδιάφορο. Ποτέ δεν κατάλαβα γιατί πρέπει να με απασχολεί αν έμεινε έγκυος η Ελένη Μενεγάκη, για το αν χώρισε ο Πέτρος Κωστόπουλος και τα νούμερα τηλεθέασης που έκανε ο Μίλτος Μακρίδης. Προδίδω την ηλικία μου με αυτές τις αναφορές, αλλά οκ. Περισσότερο καιγόμουν για το αν ο Σούκερ θα φορέσει την πράσινη φανέλα και το για αν θα καταφέρουμε να αποδράσουμε με το διπλό από το “κλουβί” της Νεάπολης. Όχι ότι υπάρχει κάτι περισσότερο elegant σε όλο αυτό αλλά τι να κάνεις; Αυτοί ήμασταν.
Ωστόσο μέσα σε όλα αυτά, πάντα θεωρούσα την Άννα Βίσση μια σπουδαία καλλιτέχνιδα. Δε με άγγιζε το lifestyle με τον Νίκο Καρβέλα, ωστόσο υπάρχει μια καθολική αλήθεια που δε γίνεται να μην την αποδεχτείς: Έχει φωνάρα. Η Άννα Βίσση, με τη φωνή που έχει και τις οκτάβες που πιάνει, θα μπορούσε να σταθεί σε όποιο μουσικό στιλ τραγουδιού επιθυμούσε. Την ίδια στιγμή, οι τραγουδιστές είναι και η εικόνα τους. Η Άννα Βίσση καθηλώνει με την παρουσία της. Γεμίζει το stage. Είναι η Βασίλισσα στον χώρο της. Σαν τον Καρεμπέ στα χαφ. Δεν έχουν καμία απολύτως σημασία οι θέσεις που έχει φέρει στην Eurovision. Ποιος ασχολείται σοβαρά με αυτό το πανηγυράκι; Προσωπικά, θεωρώ, κανείς.
Η Άννα Βίσση είναι από εκείνες τις καλλιτέχνιδες που γεννήθηκε για να ζήσει τις στιγμές που βίωσε το βράδυ του Σαββάτου στο Καλλιμάρμαρο. Το Παναθηναϊκό Στάδιο άνοιξε τις πύλες για να την υποδεχτεί και ούτε ο καιρός θα μπορούσε να της χαλάσει την σπουδαιότερη βραδιά για εκείνη, σύμφωνα με τα όσα δήλωσε η ίδια.
Η Άννα Βίσση είναι η γυναίκα που έχουμε μάθει να χαρακτηρίζουμε “αντράκι”. Και έχει πολλά μαθήματα να δώσει σε κάθε άντρα εκεί έξω. Είναι δυναμική, είναι επιτυχημένη, δε φοβάται να φωνάξει τα πιστεύω της ακόμη και αν χρειαστεί να σπάσει αυγά. Είναι ταλαντούχα, ρουφάει τη ζωή μέχρι το μεδούλι και είναι αληθινή. Είναι εξαιρετικά σπάνιο να καταφέρεις να κρατήσεις ατόφιο τον χαρακτήρα σου και την προσωπικότητά του. Η προσωπικότητα του κάθε ανθρώπου -οφείλει να- είναι μοναδική. Και έτσι να λάμπει σαν ένα διαμάντι στη λάσπη.
Η Ελλάδα έχει ανάγκη από καλλιτέχνιδες όπως η Άννα Βίσση. Αν με ρωτάς, όχι ότι έχω ζήσει δεν το έχει τραγουδήσει η Βίσση. Αλλά δεν έχω κανένα απολύτως κόμπλεξ να παραδεχτώ και να αποδεχτώ ότι έχει μιλήσει στην ψυχή αρκετών ανθρώπων που διαβάζουν αυτές τις γραμμές.
