Ένα από τα πιο σωστά σχόλια που διαβάσαμε αυτές τις εφιαλτικές μέρες, ήταν το «ως πότε;». Γιατί στο μυαλό του κόσμου, που είτε έχασε περιουσίες, είτε βλέπει τα γεγονότα στα κανάλια και τις ιστοσελίδες, είναι αν μπορεί τελικά η Πολιτεία να προστατέψει τους πολίτες. Μπορεί; Μάλλον όχι. Γιατί από το 2021 έχουμε ένα μοναδικό ρεκόρ τρία στα τρία στα μεγάλα πύρινα μέτωπα. Ό,τι είδαμε στην Εύβοια το είδαμε και στην Αττική. Και ο κόσμος απλά ρωτάει αυτό. Θα τα καταφέρουμε ποτέ χωρίς να χάσουμε τόσα πολλά.
Γιατί στην πλειοψηφία κανείς από εμάς δεν πιστεύει σε θεωρίες συνομωσίας. Τα πράγματα είναι πολύ πιο απλά. Κάθε χρόνο έχουμε τους ήρωες πυροσβέστες που φωνάζουν για θέσεις που πρέπει να επανδρωθούν και για επιπλέον εξοπλισμό που θα έπρεπε να έχουν και κανένας δεν τους ακούει. Στην καλύτερη, θα καλεστούν να τα βγάλουν πάλι πέρα μόνοι τους όπως έχουν συνηθίσει τόσα χρόνια, με ό,τι διαθέτουν και τους εθελοντές στο πλάι τους. Στη χειρότερη θα τους πετάξουμε χημικά στη λεωφόρο Κηφισίας. Μην ξεχνιόμαστε. Έτσι τους τιμήσαμε με κρότου-λάμψης.
Κανείς δεν λέει πως η θερμοκρασία είναι υψηλότερη. Πράγματι βλέπουμε φωτιές παντού στον κόσμο και το φαινόμενο της κηλίδωσης δεν είναι δικαιολογία, είναι χημική αντίδραση που συμβαίνει στον αέρα και χρονολογείται από την εποχή που κάηκε η αρχαία Ρώμη. Και λοιπόν; Αν πράγματι συμβαίνουν όλα αυτά, δεν πρέπει να αλλάξει το σκεπτικό σε αυτή τη μικροσκοπική χώρα που λέγεται Ελλάδα; Τι άλλο πρέπει να συμβεί για να κατανοήσουμε ότι θα έχουμε τα ίδια και χειρότερα φαινόμενα και ότι θα πρέπει να φτιάξουμε ένα πέπλο προστασίας για αυτό; Γιατί δεν είναι μόνο τα κτίρια και οι περιουσίες. Είναι οι ζωές των ανθρώπων, των ζώων και φυσικά των δασών που είναι κατ’ επέκταση η ίδια μας η ζωή.
Υπάρχουν περιοχές στην Ελλάδα που δεν διαθέτουν πυροσβεστικούς κρουνούς. Μονάδες που δεν διαθέτουν εξοπλισμό. Θυμηθείτε ότι φέτος τον Ιούνιο, υπήρξαν πυροσβέστες από τη μονάδα Ν. Μαγνησίας, που απείλησαν με προσφυγή στη δικαιοσύνη προκειμένου να καλυφθούν τα κενά και οι ελλείψεις. Στην επιστολή τους στον Αρχηγό του Πυροσβεστικού Σώματος, είχαν μιλήσει για εργασιακή εξόντωση και είχαν χαρακτηρίσει παράνομες και αυθαίρετές τις γενικές επιφυλακές. Γιατί Ελλάδα δεν είναι μόνο η Αθήνα. Οι διάφοροι που προσπαθούν να δικαιολογήσουν τα αδικαιολόγητα, λένε συχνά-πυκνά ότι το Πυροσβεστικό Σώμα δεν προτιμάται από τους υποψήφιους.
Διαβάστε επίσης: Τελετή Λήξης στην Αττική
Γιατί να προτιμηθεί; Για να δουλέψουν εξαντλητικά ωράρια λόγω ελλείψεων; Για να κάνουν τη δουλειά τους με μειωμένο προσωπικό και με ελλείψεις σε εξοπλισμό; Για να διακινδυνεύσουν την ζωή τους με αυτό το μισθοδοσιακό καθεστώς; Δεν ξέρουμε αν το έχουν καταλάβει κάποιοι, αλλά η ζωή του πυροσβέστη είναι μία δύσκολη ζωή. Δεν είναι μια επιλογή για να κάθεται κάποιος μερικούς μήνες και να δουλεύει το καλοκαίρι. Όταν λοιπόν η Πολιτεία σταματήσει να τους αντιμετωπίζει σαν εποχιακούς και τους δώσει όλα όσα χρειάζονται για να ρίχνονται στη μάχη με τις φλόγες, ίσως όλα να λειτουργήσουν καλύτερα. Να τη χάσουμε τη μάχη με τις φλόγες, αλλά να ξέρουμε πρώτα ότι σαν Κράτος έχουμε κάνει το καλύτερο δυνατό.
Το θέμα ωστόσο είναι ότι και αυτή τη φορά, η μάχη χάθηκε. Έχουμε κατάκοπους πυροσβέστες, εκατοντάδες ΜΚΟ και εθελοντές που έχουν φροντίσει να παρέχουν πρώτες βοήθειες σε ανθρώπους και ζώα και την συνδρομή αστυνομικών που έσπευσαν να βοηθήσουν από την πρώτη στιγμή. Όλοι αυτοί οι άνθρωποι, χρειάζονται βοήθεια. Σχέδιο και υποστήριξη, που περιλαμβάνει από καθαρισμό δασών μέχρι δημιουργία αντιπυρικών ζωνών. Αλλά αυτά κάθε χρόνο τα λέμε και κάθε χρόνο δεν τα βλέπουμε.
Μέχρι τότε ας σημειώσουμε άλλη μια ήττα. Γιατί και φέτος χάσαμε.
