Από Βαρνάβα μέχρι Νέα Μάκρη μια πύρινη λαίλαπα που καίει τα πάντα στο πέρασμά της. Μία γραμμή από την Κόλαση, σαν η Άτη να κυριάρχησε στο μυαλό του Ηφαίστου και εκείνος αποφάσισε να τα κάνει όλα στάχτη. Η 2η μέρα της πυρκαγιάς στη βορειοανατολική Αττική βρίσκει την πρωτεύουσα στο έλεος του Παντοδύναμου. Πεντέλη, Γραμματικό, Νέα Μάκρη, Βαρνάβας, Μικροχώρι, Σταμάτα, Διόνυσος και κανείς δεν μπορεί να είναι σίγουρος που θα σταματήσει. 

Οι Έλληνες τιμούμε ξανά το καλοκαίρι με τον δικό μας ξεχωριστό τρόπο. Σαν να υπάρχει μία παράδοση που μαζί με τις βόλτες στα σοκάκια των Κυκλάδων, τα κοκτέιλ και τις ψαροταβέρνες, να πρέπει να κάψουμε τον τόπο μας. Το 112 να πρέπει να ηχήσει σαν σειρήνα πολέμου στα smartphone μας, να φοβόμαστε μήπως αυτή τη φορά θα πρέπει εμείς να γίνουμε πρόσφυγες στην ίδια μας την πόλη. 

Να μπούμε στο δίλημμα να μείνουμε στο σπίτι μας και να το προστατεύσουμε με ρίσκο να πέσουμε σαν ήρωες από τον εχθρό ή να παρατήσουμε την περιουσία μας γιατί βλέπεις είναι τόσο εύκολο να τα φτιάξεις όλα από την αρχή. Έχουμε 50 σπίτια ο καθένας σαν πολιτικούς που δούλεψαν τόσο πολύ στη ζωή τους για να τα αποκτήσουν και τόσο εύκολα ζητούν να παρατήσεις τη μοναδική σου κατοικία. 

Κάψαμε ξανά τη Γη και την ψυχή μας

Η Αττική δε δοκιμάζεται ξανά. Δοκιμάστηκε τα προηγούμενα χρόνια και απέτυχε. Τις τελευταίες ώρες η Αττική πεθαίνει. Δεν ξέρω τι εικόνα θα συναντήσουν όσοι επιστρέψουν από τα νησιά μετά τον 15Αύγουστο. Σίγουρα η Αττική δε θα είναι η ίδια. Ευθύνη έχουμε όλοι αλλά δε μας βαραίνει το ίδιο. Κάθε χρόνο στο ίδιο έργο θεατές. Μία μαυρίλα, υποσχέσεις από την Πολιτεία, δικαιολογίες και επικοινωνία. Το μέλλον είναι προδεδιαγραμμένο. Όλα θα ξεχαστούν και θα γίνουν μία απλή πρόταση στο “Σαν Σήμερα” των επόμενων ετών. Μέχρι κανείς να μη θυμάται. 

Μα δεν πειράζει πατριώτες, είμαστε εφτάψυχοι.