Σκεφτόμουν ποια θα μπορούσε να είναι μία ωραία εισαγωγή για να ξεκινήσω να γράφω το κείμενό μου σχετικά με την Παγκόσμια Ημέρα Γονέων. Κατέληξα πως το καλύτερο που θα μπορούσα να γράψω είναι μία ειλικρινή εξομολόγηση για αυτούς τους δύο ανθρώπους που είχα και συνεχίζω να έχω συνοδοιπόρους και συμπαραστάτες στη ζωή μου. Εξάλλου, από πολύ νωρίς κατάλαβα ότι είμαι πολύ τυχερή για την οικογένειά μου.
Μάλλον η μεγαλύτερη «επιτυχία» για έναν γονέα κρίνεται εκ του αποτελέσματος, δηλαδή από τον τρόπο που θα μιλήσουν τα παιδιά του για εκείνον. Ξεκινώντας να ανακαλώ μνήμες από την παιδική μου ηλικία μέχρι και σήμερα, υπάρχουν μερικές εικόνες που έχουν μείνει σταθερές.
Γιατί είναι απαραίτητο να κρατήσουμε ζωντανό τον θεσμό του οικογενειακού τραπεζιού;
Μερικές από τις πρώτες μνήμες που μου έρχονται είναι το πεντανόστιμο φαγητό της μαμάς μου κάθε μεσημέρι, ανεξαρτήτως από την πόση δουλειά είχε, δεν έλειψε ποτέ από το σπίτι, αλλά και τον μπαμπά μου που κάθε Σάββατο μεσημέρι ερχόταν στο σπίτι πάντα με ένα κουτί γλυκά από το αγαπημένο μας ζαχαροπλαστείο. Θυμάμαι αργότερα την περίοδο των εξετάσεων τη μητέρα μου να χτυπά την πόρτα του δωματίου μου με έναν καφέ και χαμογελώντας να μου λέει «Έλα να κάνεις ένα διάλειμμα».
Και ενώ μπορεί αυτές οι εξετάσεις τελικά να με οδήγησαν μακριά από το πατρικό μου σπίτι εδώ και μια δεκαετία, αλλά έχω μάθει ότι η πραγματική αγάπη δεν περιορίζεται τοπικά, όπου και αν βρίσκεσαι η σύνδεση με τους γονείς παραμένει το ίδιο σημαντική. Όσα χιλιόμετρα και αν είμαστε μακριά, ξέρω ότι είναι πάντα εκεί για εμένα, εξάλλου ο γονιός σου το μεγαλύτερο δώρο που κάνει για τη ζωή σου είναι το σύστημα αξιών.
Ναι, είναι πολύ σημαντικό να έχει διαμορφώσει ένας άνθρωπος ένα σύστημα αξιών, είναι εκείνο το οποίο σε όποιο σαθρό περιβάλλον και αν βρεθεί θα τον «σώσει». Όταν σου έχουν μάθει οι γονείς σου από μικρός την αξία σου ως οντότητα μπορείς πιο εύκολα μεγαλώνοντας να βάζεις όρια και κυρίως να σέβεσαι τόσο τον εαυτό σου, όσο και τους άλλους, γιατί ο σεβασμός και η ευγένεια είναι δύο έννοιες που καλλιεργούνται από νωρίς, από πολύ νωρίς. Και αυτή η συμβολή της οικογένειας είναι ό,τι σημαντικότερο μαζί με το ότι ακόμη και όταν βρισκόμαστε μακριά είμαστε μαζί -διότι όπως λένε οι γονείς μου: «Δεν υπάρχει μεγαλύτερη ευτυχία με το να μοιράζεσαι με τα παιδιά σου».
Οι γονείς μου ήταν πάντα εκεί για μένα, παρέχοντας ακλόνητη αγάπη και υποστήριξη. Σε στιγμές αμφιβολίας, η πίστη τους στις ικανότητές μου μού έδωσε την αυτοπεποίθηση να κυνηγήσω τα όνειρά μου. Έχουν γιορτάσει τις επιτυχίες μου και στάθηκαν δίπλα μου σε περιόδους αποτυχίας, πάντα ενθαρρύνοντάς να μαθαίνω. Είναι ο λόγος που τα τελευταία χρόνια, όταν πηγαίνω στο πατρικό μου θέλω να περνάω σχεδόν όλο τον χρόνο μου μαζί τους. Είναι στιγμές ανεκτίμητες.
Αν είναι να κρατήσουμε ένα συμπέρασμα από τη Παγκόσμια Ημέρα Γονέων είναι ότι πρόκειται για μια γιορτή της διαρκούς αγάπης, της αφοσίωσης και των θυσιών που κάνουν οι γονείς για τα παιδιά τους. Για μένα, είναι μια μέρα για να τιμήσω τους γονείς μου, που υπήρξαν το θεμέλιο της ζωής μου. Η ακλόνητη υποστήριξή τους, τα πολύτιμα μαθήματα ζωής και οι χαρούμενες αναμνήσεις που μοιραζόμαστε είναι δώρα που τα κρατάω φυλαγμένα στην καρδιά μου.
