Αυτό που ζούμε στην Ελλάδα, τόσο σε συλλογικό, όσο και σε επίπεδο εθνικών ομάδων, δεν είναι καθόλου αυτονόητο. Αναφέρομαι, βεβαίως, αν όχι στην κυριαρχία, τουλάχιστον στον πρωταγωνιστικό ρόλο που έχουμε καταφέρει να αποκτήσουμε στο ευρωπαϊκό -και όχι μόνο- μπασκετικό στερέωμα. Μια πραγματικότητα που ούτε αυτονόητη είναι, ούτε απόρια συγκυριών, για τον εξής προφανή λόγο: δύο επιφανείς οικογένειες έχουν πέσει με τα μούτρα πάνω στις καψούρες τους και δεν λένε να τα παρατήσουν αν δεν καταφέρουν να τις δουν στην κορυφή. Το έχουν καταφέρει πάμπολλες φορές, αλλά δεν είναι αυτό που τους κάνει ξεχωριστούς. Ξεχωριστοί γίνονται για το πάθος, την εμμονή και την επιμονή που βγάζουν για να επανέλθουν στην κορυφή, τις φορές εκείνες που τους στερείται η δυνατότητα να κοιτάζουν τους άλλους από ψηλά.
Η λύσσα τους αυτή, πολλές φορές μετατρέπεται σε οπαδική υπερβολή που σε οριμένες περιπτώσεις τείνει να χαλάσει το επιτυχημένο ψηφιδωτό που με κόπο έχουν χτίσει. Φαινόμενο που δεν θα το σχολιάζαμε αν είχε επιπτώσεις αποκλειστικά και μόνο στις δικές τους προσωπογραφίες. Τόσο ο Δημήτρης Γιαννακόπουλος, όσο και οι αδελφοί Αγγελόπουλοι στέκουν εκεί επηρεάζοντας τη θέαση των πραγμάτων για εκατομμύρια κόσμου. Και δη νέων.
Ο κανόνας αυτός είναι τόσο ισχυρός που το πρόσφατο ινσταγκραμικό αλισβερίσι τους μας έκανε να χαμογελάσουμε. Δεν γράφω «να αισιοδοξούμε» καθώς η αισιοδοξία θέλει χτίσιμο επαναλαμβανόμενων συμπεριφορών, θέλει διάρκεια. Ελπίζουμε η παρακάτω «ιντερνετική στιχομυθία» να αποτελεί την αρχή ενός μονοπατιού που θα ακολουθήσουν με επίγνωση αμφότεροι.
Πάμε μια επανάληψη για όσους το έχασαν.
Η αρχή έγινε με αυτό το ποστάρισμα του Δημήτρη Γιαννακόπουλου, που θέλησε να πικάρει για τη μεταγραφή Μήτογλου.
Η απάντηση ήρθε άμεσα από την επίσημη σελίδα της ΚΑΕ Ολυμπιακός στο Instagram.
To ίδιο άμεση και η αντίδραση στην... αντίδραση.
Ως κλείσιμο του ευχάριστου πάρε-δώσε, η απάντηση Γιαννακόπουλου στο αρχικό ποστάρισμα της ΚΑΕ Ολυμπιακός.
Λίγο έως πολύ, μια οπαδική καζούρα σαν κι αυτές που συνηθίζεις να κάνεις με τον κολλητό σου πριν και μετά το ντέρμπι. Σαν κι εκείνες που αρκετές φορές στο παρελθόν μας προσφέρουν οι επίσημοι λογαριασμοί μεγάλων ευρωπαϊκών συλλόγων, υπενθυμίζοντάς μας πως ο αθλητισμός δεν στέκει εκεί για να μας φορτώνει (με ή χωρίς εισαγωγικά), αλλά για να μας ξελαφρώνει μερικά από τα βάρη που φροντίζει να μας κερνάει αβέρτα η καθημερινότητα.
