Τα φώτα τη δημοσιότητας έχουν φύγει εδώ και λίγες ημέρες από το λιμάνι του Πειραιά. Έτσι κι αλλιώς φέτος τα ρεπορτάζ με τα μαζικά κύματα των αδειούχων ήταν σημαντικά λιγότερα λόγω της επικαιρότητας. Οι κριντζαριστές ερωτήσεις μεσήλικων δημοσιογράφων προς τους χαλαρούς και πρόσφατα ενηλικιωθέντες ταξιδιώτες αραίωσαν και μαζί τους αραίωσαν και οι όποιες υποψίες υποσυνείδητης και συνάμα ελαφρά πορνογραφικής απάντησης που θα μπορούσαν να εκμαιεύσουν. Ακόμα και αυτή η περιορισμένη όμως κάλυψη ανήκει πλέον στο παρελθόν και έχει ανανεώσει το ραντεβού της για του χρόνου, με τα ίδια κλισέ, με την ευχή να μπαζώσει μεγαλύτερες δημοσιογραφικής επικαιρότητας σε σχέση με φέτος, μπας και επιστρέψει επιτέλους στη δικαίωση ο Ουμπέρτο Έκο όταν έλεγε ότι ο Αύγουστος δεν έχει ειδήσεις. Η πραγματικότητα όμως είναι ένα ενοχλητικό κεντρί, το οποίο τσιμπάει εκεί ακριβώς στη βεβαιότητα, μόνο και μόνο για να θυμίσει με το σπάσιμο της φούσκας μας, ότι τίποτα δεν ήταν αληθές στη ματιά μας.
Χτες το βράδυ ένας άνθρωπος ένας άνθρωπος πετάχτηκε στη θάλασσα στο λιμάνι του Πειραιά στην προσπάθειά του να επιβιβαστεί στο καράβι που επέπλεε προς Ηράκλειο. Πνίγηκε στα απόνερα του πλοίου. Δεν έχει και και πολλή σημασία αν άργησε, αν δεν είχε εισιτήριο, αν ήταν πειρατής ή οτιδήποτε άλλο. Το μόνο που μένει είναι ότι ένας άνθρωπος πνίγηκε σε ζωντανή μετάδοση, ένα βίντεο δείχνει τι ακριβώς έγινε. Οι ενέργειες του πληρώματος του πλοίου, οι πιθανές παραλείψεις του Λιμενικού Σώματος, η ευθύνη του καπετάνιου και άλλα πολλά, είναι πλέον αντικείμενο ποινικής διερεύνησης.
Αν μπει ο Σεπτέμβρης, το λιμάνι του Πειραιά δεν είναι πια εκείνο το χαρούμενο μέρος από το οποίο αναχωρούν ή καταφθάνουν άνθρωποι γεμάτοι από συναισθήματα, είναι το σχεδόν καταραμένο εκείνο μέρος που εξυπηρετεί τους νησιώτες με την ενδοχώρα. Είναι το σημείο αναφοράς όσων δουλεύουν στα νησιά. Οι άνθρωποι που ταξιδεύουν με πλοίο αυτές τις μέρες δεν είναι τόσο λαμπεροί και όμορφοι για να τους ρωτούν πού πηγαίνουν σε ζωντανή μετάδοση. Οι άνθρωποι που ταξιδεύουν αυτές τις μέρες μπορούν να γίνουν είδηση μόνο αν πεθάνουν, αλλά μόνο αν πεθάνουν σε ζωντανή μετάδοση.
Το πλοίο απέπλευσε και γύρισε στο λιμάνι του Πειραιά μόνο αφού κυκλοφόρησε αυτό το ντροπιαστικό βίντεο. Χωρίς το βίντεο θα ακούγαμε τώρα για κάποιον που έπεσε μόνος του στην προσπάθειά του να ανέβει σαν λαθρεπιβάτης, ίσως και να είχε γλιστρήσει στην προβλήτα και να έπεσε, ό,τι βολεύει την comfort zone του καθένα μας για να πάρουμε όσο πιο γρήγορα την προσοχή μας από μία τραγωδία και να καταναλώσουμε την επόμενη είδηση.
Στη χώρα όμως που κάθε μέρα πρέπει να λυπάσαι και για κάτι διαφορετικό καταλήγουμε να κάνουμε εκπτώσεις στην αξία της ανθρώπινης ζωής. Από χτες ψάχνουμε αγνοούμενους στον Βόλο, δεν έχουν περάσει πολλές μέρες από την καταμέτρηση πτωμάτων στον Έβρο. Σήμερα ένας άνθρωπος πέθανε στα απόνερα, κυριολεκτικά και μεταφορικά της βαριάς μας βιομηχανίας, αυτής του τουρισμού που επιμένουμε να στρουθοκαμιλίζουμε πώς είναι όλα καλώς καμωμένα. Άλλωστε δεν έχουν περάσει και πολλές μέρες ούτε και όσους λάβαμε τη «δωροδοκία» μας καταφέρνοντας να πάμε διακοπές και να γυρίσουμε έγκαιρα, πριν τελειώσει ο Αύγουστος και φθηνήνει η ζωή μας.
