Το House of Cards στην βρετανική πολιτική σκηνή ανοίγει νέα σελίδα και το πρώτο κεφάλαιο αφορά τη διάδοχη κατάσταση στην πρωθυπουργία της χώρας. Η Λιζ Τρας μετά από 6 βδομάδες στην εξουσία τα έκανε μαντάρα, ουσιαστικά πέρασε και δεν ακούμπησε και στο τέλος γέννησε επικά σχόλια στο Twitter με την αποχώρησή της. Μετά και την επίσημη απόσυρση της Πένι Μόρντοντ η Ντάουνινγκ Στριτ έχει νέο κάτοικο και το όνομά αυτού, Ρίσι Σούνακ. Ο πρώην υπουργός Οικονομικών του Μπόρις Τζόνσον δεν χρειάστηκε να αγχωθεί και πολύ, αφού η αντίπαλός του παραιτήθηκε από τη διεκδίκηση της πρωθυπουργίας καθώς αδυνατούσε να συγκεντρώσει τον απαιτούμενο αριθμό υπογραφών, επομένως δεν θα χρειαστεί ψηφοφορία μεταξύ των 170 χιλιάδων μελών του Συντηρητικού Κόμματος. Και κάπως έτσι ο Βασιλιάς Κάρολος έχρισε τον πρώτο πρωθυπουργό επί βασιλείας του.
Το αν θα κέρδιζε το χρίσμα σε κανονική διαδικασία κρίνεται πραγματικά αβέβαιο καθώς η φήμη που τον συνοδεύει δεν τον αναγάγει ως τον πλέον αγαπητό μέσα στο κόμμα. Το θέμα είναι όμως ότι ταυτόχρονα δεν είναι αγαπητός ούτε και στο ευρύ κοινό της χώρας. Η ινδική του καταγωγή -είναι γόνος Ινδών μεταναστών, γεννημένος στο Σαουθάμπτον- άλλωστε για το ιδιαίτερα συντηρητικό μυαλό των Βρετανών (θα μπορούσε κανείς να το αποκαλέσει και ρατσιστικό) ειδικά εκτός του πολυεθνικού Λονδίνου, δεν λειτουργεί σαν σύμμαχός του.
Δεν είναι κάτι καινούργιο για τον ίδιο, καθώς έχει πέσει θύμα ρατσιστικών επιθέσεων όπως έχει δηλώσει στο παρελθόν, ωστόσο δηλώνει πως «είναι αδύνατο να συμβεί κάτι τέτοιο στη σύγχρονη εποχή στο Ηνωμένο Βασίλειο». Το πόσο το εννοεί είναι μια συζήτηση για άλλο κείμενο.
Μπορεί να αλλάξει κάτι;
Έτσι όπως έχει εξελιχθεί η κατάσταση στην πολιτική σκηνή του Ηνωμένου Βασιλείου η πρωθυπουργία εξελίσσεται σε ηλεκτρική καρέκλα. Η κατάσταση είναι πραγματικά δύσκολη, τόσο για τα ενδώτερα του Συντηρητικού Κόμματος και τις στάμπες ανυποληψίας που άφησαν οι Τζόνσον και (ακόμα για τις 6 βδομάδες που έμεινε) η Τρας, όσο και για τον τρόπο που αντιμετωπίζεται η παράταξη από τους Βρετανούς πολίτες. Ο άλλοτε Υπουργός Οικονομικών του Τζόνσον έχει δηλώσει πρόσφατα ότι το Ηνωμένο Βασίλειο βρίσκεται σε παρατεταμένη οικονομική κρίση και όλοι θυμούντα ότι επί θητείας του στο Υπουργείο η φορολογική επιβάρυνση που είχε επιβάλλει στους πολίτες ήταν η μεγαλύτερη που έχει πραγματοποιηθεί από τη δεκαετία του ’50. Κύριος στόχος του τότε (όπως και τώρα) η καταπολέμηση του υψηλότατου πληθωρισμού τον οποίο βιώνει η χώρα. Η Τρας προσπάθησε να το αλλάξει αυτό, ωστόσο τα κουκιά δεν έβγαιναν και το σύστημα απέτυχε παταγωδώς.
Σαφώς και στην δυσμενή οικονομικά θέση που βρίσκεται το Ηνωμένο Βασίλειο χρειάζεται έναν ηγέτη που να γνωρίζει τον τομέα των οικονομικών, ταυτόχρονα όμως θα τολμήσει να πάρει ρίσκα που σε αρκετούς δεν θα αρέσουν αλλά ίσως είναι το τελευταίο χαρτί στο πόκερ αναζωογόννησης της βρετανικής οικονομίας. Άλλωστε όπως έχει δείξει και η ιστορία με τον Τζόνσον στο σύγχρονο κόσμο, τον αμαθή και τον σκεπτόμενο υπάρχει μία αξία, μία «θρησκεία» που ενώνει τους πάντες και τους ωθεί να ψηφίζουν ακόμα και κόντρα στην ιδεολογία τους. Αυτή λέγεται χρήμα και εφόσον ο Σούνακ μπορέσει να φέρει αποτελέσματα τότε ποιος ξέρει τι μπορεί να φέρει το μέλλον στο Νησί.
Επιθυμία του υπέρμαχου του Brexit και πλέον πρωθυπουργού της χώρας, Ρίσι Σούνακ είναι «να διορθώσει την οικονομία μας, να ενώσει το κόμμα μας και να προσφέρει για τη χώρα μας» όπως βγαίνει από τους κύκλους των Συντηρητικών ωστόσο τα μέτωπα είναι πολλά και αρκετά δύσκολο να αντιμετωπιστούν. Σε ένα κόμμα που ταλαιπωρείται αρκετά από τις διαφορετικές φατρίες του οι οποίες δεν μπορούν να συμφωνήσουν σε βασικά ζητήματα (το Brexit είναι μέσα σε αυτά), έχει καταφέρει να διώξει δύο πολιτικούς ηγέτες και βλέπει τους Εργατικούς να ισχυροποιούνται όλο και περισσότερο, αυτή τη στιγμή αναζητεί τη σταθερότητα και ένα πρόσωπο να κουκουλώσει τα προβλήματα.
Θα μπορέσει να ενώσει το κόμμα του, να εμπνεύσει τους Βρετανούς να τον εμπιστευτούν, κυρίως όμως να μπορέσει να ανακόψει την δημοφιλία των Εργατικών που περιμένουν σε 2 χρόνια τις νέες εκλογές για να ανέβουν στην εξουσία; Αυτή τη στιγμή οι πιθανότητες δεν είναι με το μέρος του, ωστόσο αν μπορεί κάποιος να αλλάξει (να σουλουπώσει είναι η καλύτερη λέξη) την οικονομία, να διαπραγματευτεί για το εμπόριο με την Βόρεια Ιρλανδία και να φέρει έναν αέρα αλλαγής είναι ενδεχομένως ο μοναδικός μη λευκός πρωθυπουργός στην ιστορία της βρετανικής πολιτικής. Ίσως έχει φτάσει και η στιγμή για την Αγγλία, όχι εκείνη του Λονδίνου αλλά των υπόλοιπων πόλεων να αρχίσει να βλέπει με άλλο μάτι την αλλαγή στον κόσμο.
Ακόμα και αν δεν ξέρουμε τι αποτέλεσμα μπορεί να φέρει ο κατά τα άλλα ζάμπλουτος Ρίσι Σούνακ (στη Βρετανία υποστηρίζουν ότι είναι πιο πλούσιος και από τον Βασιλιά Κάρολο λόγω του γάμου του με την εκατομμυριούχο Αξάρτα Μούρτι) και μόνο η παρουσία του στην πρωθυπουργία είναι ένα μικρό τσίγγλισμα προς τους πολίτες της χώρας ότι ίσως έχει φτάσει η ώρα να αρχίσουν να βλέπουν την πραγματικότητα χωρίς παρωπίδες. Όποιος γνωρίζει τον τρόπο που βλέπουν τον κόσμο οι βρετανοί πολίτες ξέρουν ότι κάτι τέτοιο μοιάζει με ανέκδοτο, οπότε ο χρόνος θα δείξει.
Μπορεί να κρατήσει για 44 μέρες, μπορεί και για 2 χρόνια.
