Βασάνων συνέχεια στην ελληνική καθημερινότητα, με την υπόθεση βιασμού της 12χρονης από τα Σεπόλια να ξεσκεπάζεται όλο και περισσότερο, μεγαλώνοντας το σοκ αλλά και τη σαπίλα μιας καθημερινότητας που διαρκώς χάνει την ψυχή και τις αξίες της.
Οι αρνητικές ειδήσεις είναι μονίμως στο κάδρο, σαν μια μόνιμη υπενθύμιση ότι η μιζέρια ήρθε για να μείνει «εκπαιδεύοντάς» μας ουσιαστικά να μην γινόμαστε έρμαια των σοκαριστικών γεγονότων που συμβαίνουν γύρω μας. Όσο όμως προετοιμασμένος και αν είναι ο εγκέφαλός σου, η καρδιά δεν μπορεί να αντέξει όλη αυτή την παράνοια γύρω από το μικρό κορίτσι, πόσο μάλλον όταν σκέφτεσαι ότι (μπορεί να) μπλέκεται και η μητέρα της.
Το «Τρίτη και 213» στέρησε στη 12χρονη την ελπίδα στον έρωτα
Ήδη έχουν οδηγηθεί στον ανακριτή συλλεφθέντες για την υπόθεση, κάποιοι άλλοι παραδόθηκαν μόνοι τους ενώ η αστυνομία βρίσκεται στα ίχνη των υπόλοιπων σαν μια απόδειξη ότι το καπάκι που χωρίζει την αλήθεια από τον υπόνομο έχει ανοίξει και η βρωμιά ξεσκεπάζεται. Το ελπίζουμε. Πρέπει να ανοίξει για να αρχίσει να καθαρίζει το τοπίο.
Αποπροσανατολισμοί τύπου Καρατζιώτη καλό είναι να μην γίνονται
Επειδή στην Ελλάδα είμαστε και η μνήμη μας είναι κοντή, το ότι πλέον δεν μας κάνει μια τόσο φρικιαστική είδηση όπως ο βιασμός και όλα όσα συμβαίνουν γύρω από τη 12χρονη δεν σημαίνει ότι έχουμε δικαίωμα να κανιβαλίζουμε το θέμα. Το σκηνικό που πραγματοποιήθηκε με το δήδεν αποκαλυπτικό USB Stick της αυτοπροδιοριζόμενης προέδρου εκδιδομένων γυναικών Ελλάδας, Κωσταντίνας Καρατζιώτη – αντί ονομάτων και βιντεοληπτικού και φωτογραφικού υλικού με «επώνυμους» και μη βιαστές της ανήλικης ή άλλων ανήλικων παιδιών σε οίκο ανοχής, οι αστυνομικοί βρήκαν playlist με τραγούδια – είναι πραγματική κίνηση ντροπή για την έρευνα.
Δεν χωράνε παρατράγουδα και αστεία σκηνικά στο όλο θέμα, η υπόθεση δείχνει πως έχει ένα τεράστιο κουβάρι να ξετυλίξει και το μόνο που μπορούμε να κάνουμε πλέον είναι να μην βγάζουμε γρήγορα συμπεράσματα και υπομονή. Κυρίως όμως έχουμε υποχρέωση να αφήσουμε τη δικαιοσύνη να κάνει τη δουλειά της χωρίς να αποπροσανατολίζουμε την έρευνα και τα «νεύρα» του κόσμου.
Θα βγουν πολλά στη φόρα, ο καθένας θα βγει και θα πει το μακρύ του και το κοντό, από τον γείτονα που κρυφάκουγε τον διπλανό του ισχυριζόμενος ότι μιλούσε με ανήλικες, από επώνυμους και μη που θα υποστηρίξουν διάφορα για να κάνουν το κομμάτι τους ή αντίστοιχα σκηνικά και ευτράπελα με αυτό της Καρατζιώτη. Τέτοιες συμπεριφορές δεν είναι απλά κανιβαλισμός και βλασφημία απέναντι σε ένα τόσο λεπτό θέμα, είναι και παρεμπόδιση δικαιοσύνης.
Είναι ένας τρόπος αποπροσανατολισμού της κοινής γνώμης και της κατακραυγής, ένας τρόπος να χαθεί το ενδιαφέρον και να περάσει χωρίς να ακουμπήσει. Η υπόθεση έχει δρόμο ακόμα, είναι υποχρέωσή μας να κρατήσουμε το δρόμο ανοιχτό.
