Τα τεκμήρια είναι μία από τις πολλές εκείνες ελληνικές πρωτοτυπίες που για να τις εξηγήσεις σε κάποιον ξένο πρέπει να ξεκινήσεις με τη φράση «φτιάξε καφέ να στα πω». Μαζί με κάτι άλλες ελληνικές ευρεσιτεχνίες όπως «τακτοποίηση ημιυπαίθριων» και «περαίωση» είναι από τους λόγους που κάνουν ανεπιθύμητα ενδιαφέρουσα τη ζωή στην κατα τα λοιπά ηλιόλουστη και πανέμορφη χώρα μας.
Η ιστορία των τεκμηρίων, όπως και πολλών άλλων τυπικά ελληνικών χαρατσιών, βασίζεται σε μια μεταξύ κατεργαραίων ειλικρίνεια. Το ελληνικό δημόσιο γνωρίζει ότι πολλοί δεν δηλώνουν το σύνολο των εισοδημάτων τους και δεν μπορεί ή δεν θέλει να κάνει κάτι για αυτό. Επειδή δεν μπορεί να βάλει φόρους επί εισοδημάτων που κάνει ότι δεν γνωρίζει, βάζει φόρους σε άσχετα πράγματα. Όσοι κλέβουν το δημόσιο μη δηλώνοντας τα εισοδήματά τους δεν έχουν πρόβλημα με αυτού του είδους τη φορολόγηση, αλλά στο μεταξύ υπάρχουν και αυτοί που τα δηλώνουν κανονικά, αλλά συνεχίζουν τα πληρώνουν χαράτσια γιατί μαζί με τα ξερά καίγονται και τα χλωρά.
Πληροφορίες των τελευταίων ημερών, άγνωστο αν είναι απλά προεκλογικές εξαγγελίες, αναφέρουν ότι αυτά τα δύο μέτρα που βάζουν στο ίδιο σακί απατεώνες και νοικοκυραίους οδεύουν προς κατάργηση (μέχρι κάποια δημοσιονομική ανάγκη να τα ξαναβγάλει από τη ναφθαλίνη;) και θεωρητικά αυτό είναι μια καλή είδηση. Που είναι καλή είδηση, αλλά αν δούμε το δάσος και όχι το δέντρο, μας κάνει να αναρωτιόμαστε τον γενικότερο σχεδιασμό από πίσω.
Πόσο καλή είδηση είναι μακροπρόθεσμα η πτώση της τιμής της βενζίνης;
Σε μια εποχή που γίνεται μια προσπάθεια για απεξάρτηση από τα ορυκτά καύσιμα και λίγο-πολύ αυτοκίνητα υψηλού κυβισμού τα οποία κινούνται με αμιγώς κινητήρες εσωτερικής καύσης αντιμετωπίζονται σαν δεινόσαυροι, γεννά απορίες το γιατί ενθαρρύνεται με έμμεσο τρόπο η αγορά και η κατοχή τους. Χώρες που ποτέ δεν είχαν τεκμήρια κλπ ενθαρρύνουν την αγορά υβριδικών και ηλεκτρικών για να γίνει το πέρασμα στην εποχή της ηλεκτροκίνησης μια ώρα αρχύτερα, με αντικίνητρα για την κατοχή αυτοκινήτων που έτσι κι αλλιώς δεν έχει νόημα να τα κρατάς περισσότερο, πόσο μάλλον να σχεδιάζεις την αγορά τους.
Από τη μία έχουμε αρχίσει και στην Ελλάδα να δίνουμε κάποια κίνητρα για το πέρασμα στην ηλεκτροκίνηση, αλλά το μείγμα των μέτρων είναι μάλλον ακατανόητο. Μοιάζουν λίγο με τα πακέτα που δίνουν χρόνο ομιλίας και sms την ώρα που κανείς δεν κάνει χρήση αυτών.
Σαν μέτρο σίγουρα θα ανακουφίσει όσους δύστυχους είχαν μείνει με το αμάξι των ονείρων τους που έγινε εφιάλτης λόγω φόρων και τιμών βενζίνης, αλλά δύσκολα θα προσελκύσει νέους αγοραστές σε αυτά τα κυβικά. Έτσι κι αλλιώς η αγορά έχει κι άλλα προβλήματα, αυτά που σχετίζονται με την έλλειψη μικροτσίπ που τρενάρει την παραγωγή αυτοκινήτων και τι θέμα είναι ότι οι αντιπροσωπείες είναι γενικά άδειες, όχι ότι έχουν να ξεστοκάρουν αυτοκίνητα 3.000 κυβικών.
Άλλωστε αυτό το κομμάτι της αγοράς έχει ψιλοπεθάνει από τη στιγμή που όσοι πραγματικά έχουν πολλά λεφτά για καινούργιο αμάξι, θα πάρουν κάποιο premium ηλεκτρικό, άρα τελικά εξυπηρετεί κανέναν ουσιαστικά;
Κάθε παράλογος φόρος που καταργείται είναι μια καλή είδηση, αλλά όταν αρχίσει και εκλείπει το αντικείμενο της φορολόγησης πέφτει στην κατηγορία του too little, too late, εκτός κι αν η δημιουργία εντυπώσεων είναι αυτοσκοπός. Σε αυτή την περίπτωση όμως η έλλειψη λογικής των τεκμηρίων γίνεται ακόμα πιο πρόδηλη.
Οι πληροφορίες που βγαίνουν από το ΥΠΟΙΚ αναφέρουν ότι οι ελεγκτικοί μηχανισμοί και ψηφιοποίηση θα δώσουν επιτέλους τα εργαλεία που θα επιτρέψουν μια δίκαιη φορολόγηση πραγματικών εισοδημάτων, ακόμα και των πιο κρυφών και αυτό το μόνο που κρατάμε σαν θετική είδηση. Σε κάθε περίπτωση είμαστε σίγουροι πως το αθάνατο ελληνικό φορολογικό δαιμόνιο θα βρει κάτι άλλο να φορολογήσει αν χρειαστεί, όσο παράλογο κι αν είναι.
