Είναι δεδομένο ότι άμα δεν ζήσεις στις ΗΠΑ και δεν βιώσεις τις καταστάσεις στις οποίες ζούνε οι άνθρωποι, από το ρατσισμό και τις ακρότητες στις πιο φτωχές περιοχές σε καταστάσεις Τζορτζ Φλόιντ, μακελειά όπως αυτή του Ουβάλντε του Τέξας, αλλά και τις τρομοκρατικές επιθέσεις τύπου 11ης Σεπτεμβρίου δεν μπορείς να έχεις μια πλήρη εικόνα και αντίληψη του τι πραγματικά σκέφτεται ένας Αμερικανός πολίτης και τι περιμένει από τον πολιτικό ηγέτη του. Δημοκρατικό ή Ρεπουμπλικανό.
Τελικά ποιος κέρδισε πραγματικά τις Αμερικανικές Εκλογές;
Ο καθένας έχει τη δική του οπτική για τον «πλανήτη» που λέγεται ΗΠΑ, το πόσο επηρεάζει τον κόσμο, τον αντίκτυπο των αποφάσεών της και τα μοτίβα πίσω από κάθε (στρατηγική) κίνησή της. Εδώ όμως δεν θα εξετάσουμε το πόσο «σωστά» ή όχι είναι τα πεπραγμένα της, απλώς θα σταθούμε στην δήλωση του πλανητάρχη, Τζο Μπάιντεν μετά τη δολοφονία του Αϊμάν αλ Ζαουάχρι. Τον κατά κόσμον εδώ και περίπου μια δεκαετία διάδοχο του Οσάμα Μπιν Λάντεν στην ηγεσία της Αλ Κάιντα.
«Το Σάββατο, υπό τις διαταγές μου, οι ΗΠΑ διεξήγαγαν αεροπορικό πλήγμα στην Καμπούλ, στο Αφγανιστάν, σκοτώνοντας τον εμίρη της Αλ Κάιντα, Αϊμάν αλ Ζαουάχρι», είπε ο Αμερικανός Πρόεδρος κατά τη διάρκεια έκτακτου τηλεοπτικού διαγγέλματός του από τον Λευκό Οίκο. Κατά λεγόμενα του, ο κόσμος έγινε πιο ασφαλής από ότι ήταν καθώς με το τον βομβαρδισμό της Καμπούλ και τη δολοφονία του ηγέτη της, η Αλ Κάιντα δεν πρόκεται να απαντήσει. Ή έστω θα φοβηθεί.
To παρακάτω βίντεο είναι από την ταινία «Zero Dark Thirty» που απεικονίζει την εκτέλεση του ιδρυτή της Αλ Κάιντα, Οσάμα Μπιν Λάντεν στην Αμποταμπάντ του Πακιστάν.
Επαναλαμβάνω δεν χρειάζεται να σχολιάσουμε το τι κρύβεται πίσω από την κάθε κίνηση και απόφαση στις ΗΠΑ, ούτε σκοπός μας είναι ένας φτηνός λαϊκισμός και επίκληση στο γενικότερο συναίσθημα του κόσμου απέναντι σε έναν πανηγυρισμό μιας δολοφονίας ενός ανθρώπου. Ακόμα και αν είναι δολοφόνος.
Τι να πει και ο Μακόναχι πλέον;
Πώς γίνεται πιο ασφαλής ο κόσμος με μία ακόμα δολοφονία;
Είναι «πανηγυρικές» δηλώσεις όμως όπως αυτές του Μπάιντεν που κάνουν τα δάκρυα του Μάθιου Μακόναχι στο διάγγελμά του κατά της οπλοκατοχής ή του κάθε Μακόναχι που έχει μια ελπίδα από αυτόν τον κόσμο να δει ένα αύριο με συναισθηματισμό, να εξατμίζονται ή να χάνονται στη γενικότερη πλημμύρα που προκύπτει από λόγια περηφάνιας «υπό τις διαταγές μου, οι ΗΠΑ διεξήγαγαν αεροπορικό πλήγμα» ή «αποδόθηκε δικαιοσύνη».
Κοιτάζοντας τα πανηγύρια του Μπάιντεν το αίσθημα που μας προκαλεί σλθγιτρα δεν είναι ασφάλεια, αλλά η ανησυχία για το αύριο του κόσμου, κυρίως όμως ότι ανάμεσά μας ζουν άνθρωποι που χειροκροτούν και επικροτούν τη δολοφονία.
Όλα αυτά στον απόηχο της έκρρυθμης κατάστασης του κόσμου, του αναβρασμού μεταξύ Σερβίας και Κοσόβου, αλλά και της εριστικής «βόλτας» σε διάφορες ασιατικές χώρες της προέδρου της Βουλής των Αντιπροσώπων των ΗΠΑ, Νάνσι Πελόζι την ώρα που η Κίνα ετοιμάζεται για εισβολή στην Ταϊβάν.
Η ειρήνη είναι πλέον ένα ιδανικό που όμως δεν είναι δεδομένο.
