«Δεν το πιστεύω ακόμα ότι έχασα το παιδί μου». Τα λόγια ανήκουν στη μητέρα του Περικλή που έχασε την ζωή σου, την Παρασκευή 22 Ιουλίου στη συμβολή των οδών Ηλία Ηλιού και Βουλιαγμένης. Αιτία θανάτου; Ένα αυτοκίνητο τον χτύπησε με μεγάλη ταχύτητα και τον πέταξε αρκετά μακριά. Ο 28χρονος Περικλής δεν είναι απλώς μία ακόμη θυσία στο «Μολώχ της ασφάλτου». Είναι ένα θύμα που γνώρισε τον θάνατο καθώς εγκαταλείφθηκε από τον ασυνείδητο οδηγό. Μοναδική παρηγοριά για τους γονείς του Περικλή ένας μάρτυρας που εξιστόρησε στην οικογένεια το πώς έγινε το μοιραίο περιστατικό. Για την ταχύτητα που είχε το όχημα και τα σημάδια που άφησε στο δέντρο από την πρόσκρουση.
Σύμφωνα με τον πατέρα του Περικλή, ο δράστης είναι 22-23 ετών και παρότι η πινακίδα του λείπει από το σημείο, ο αριθμός έχει μείνει ανάγλυφος σε αυτή.
Πώς εγκαταλείπεις έναν άνθρωπο;
Οι τραγωδίες είναι αναπόσπαστο κομμάτι της ζωής. Ένας ανθρώπινος παράγοντας που μας συγκλονίζει και αλλάζει άρδην τις ζωές μας μέσα σε λίγα δευτερόλεπτα. Κανείς δεν ξυπνάει μία μέρα έχοντας στο μυαλό του να αφαιρέσει μία ανθρώπινη ζωή. Συμβαίνει. Ωστόσο η κόκκινη γραμμή είναι στο πώς διαχειρίζεσαι αυτήν την τραγωδία. Είναι λογικό να τα χάσεις αλλά δεν υπάρχει κανένα ψήγμα ενσυνείδησης, λογικής και ανθρωπιάς όταν δεν αναλαμβάνεις τις ευθύνες σου. Όταν έχεις χτυπήσει έναν άνθρωπο, τον εγκαταλείπεις και «κουμπώνεις ταχύτητα» ώστε να αποχωρήσεις. Να αφήσεις έναν άνθρωπο αβοήθητο, να αφήσει την τελευταία του πνοή στην άσφαλτο και να βυθίσεις μία οικογένεια στο πένθος. Να μην λειτουργήσεις έστω ενστικτωδώς. Να τραβήξεις χειρόφρενο, να βγεις από το αυτοκίνητο και να κάνεις τα πάντα ώστε να σώσεις την κατάσταση. Να προσπαθήσεις -έστω και μάταια- να γίνεις λύση του προβλήματος που εσύ δημιούργησες.
Επειδή «το κάνουν όλοι» πρέπει να σκοτωθούμε όλοι;
Σε μια εποχή που το μόνο εύκολο είναι η Τροχαία να σε εντοπίσει, εκτός από απάνθρωπο είναι και ανόητο. Κανείς δεν μπορεί να σε κατηγορήσει πως έπραξες με δόλο. Αλλά το να εγκαταλείπεις μία ψυχή επειδή φοβήθηκες να αναλάβεις τις ευθύνες σου, είναι μία ασυνείδητη επιλογή. Ο καθένας κάνει τις επιλογές σου και εσύ έκανες την πιο αποτρόπαια.
«Δεν το πιστεύω ακόμα ότι έχασα το παιδί μου», ανέφερε η μητέρα του Περικλή. «Δεν το πιστεύουμε πως τον άφησες αβοήθητο να σβήσει στην άσφαλτο», θα προσθέσουμε εμείς.
