Ας ξεκινήσουμε από τα βασικά. Και μόνο που ένας 15χρονος, άρα ένα άτομο χωρίς δίπλωμα πήρε το αμάξι των γονιών του και το τέλος της μοιραίας βόλτας οδήγησε στο θάνατο δύο ακόμα ανθρώπων βάζοντας παράλληλα σε κίνδυνο τη ζωή άλλων δύο δεν χωράει καμία δικαιολογία. Το τροχαίο στο Σπαθοβούνι δεν έχει πολλές αναγνώσεις πέρα από το ότι δύο άτομα πέθαναν επειδή ο οδηγός δεν μπορούσε να αντιληφθεί την ευθύνη της πράξης του. Ιδιαιτέρως όταν αυτή είναι όπισθεν σε Εθνική Οδό επειδή όπως ακούσαμε στις δηλώσεις της θείας του οδηγού «το κάνουν όλοι».
Μας κάνει εντύπωση;
Στην Ελλάδα, τη χώρα της καθημερινής αδικίας, του φθόνου και της κομπίνας, έναν τόπο που βλέπουμε δολοφόνους και βιαστές να κυκλοφορούν ελεύθεροι χωρίς να καταλαβαίνουμε το γιατί έχουμε χάσει πλέον το μέτρημα από τις καθημερινές αδικίες και σύντομα ενδέχεται να αναζητούμε την αίσθηση σωστού και του λάθους. Ευτυχώ για την ώρα δεν έχουμε χάσει ακόμα το μυαλό μας.Το δυστύχημα στο Σπαθοβούνι είναι μια επέκταση της καταστάσεως στην επαρχία, όπου είναι γνωστό ότι ανήλικοι χρησιμοποιούν αυτοκίνητα (λόγω των μεγάλων αποστάσεων από σχολεία και έλλειψης συγκοινωνιών) χωρίς να έχουν δικαίωμα οδήγησης γνωρίζοντας παράλληλα πως δύσκολα θα τους ελέγξουν για παράνομη οδήγηση. Όλα λάθος.
Στην Ελλάδα η οποία χάνει λάδια από οδηγική παιδεία όλοι θα κατηγορήσουμε τον έφηβο που μέσα στην παράνομη πράξη του έκανε μια επιπολαιότητα στην προσπάθειά του να αποφύγει τα άσκοπα χιλιόμετρα και τα διόδια, ωστόσο δεν είναι ένα πρόβλημα που το έχει ο συγκεκριμένος οδηγός. Το βλέπεις συνεχώς στο δρόμο, από παράνομους και νόμιμους οδηγούς.
Η δικαιολογία «το κάνουν όλοι» -στην προκειμένη περίπτωση την όπισθεν γιατί έχασαν τη στροφή για Σπαθοβούνι- δεν είναι δικαιολογία όταν χάθηκαν ζωές, ωστόσο αυτό είναι κάτι που χαρακτηρίζει κάθε Έλληνα οδηγό όταν ετοιμάζεται να πάρει το ρίσκο της συγκεκριμένης κίνησης. Είτε αυτό λέγεται όπισθεν στην Εθνική Οδό, είτε προσπέραση μπαίνοντας στο αντίθετο ρεύμα πάνω στη στροφή, «καίγοντας» το κόκκινο ή οδηγώντας παράνομα ένα αυτοκίνητο.
Ο κίνδυνος εξιτάρει αλλά ο θάνατος παραμονεύει κάθε φορά που βρίσκεσαι στην άσφαλτο. Μπορεί να θέτεις τον εαυτό σου σε κίνδυνο, ξεχνάς όμως ότι στο λαιμό σου παίρνεις και όσους δέχτηκαν να μπουν στο αμάξι μαζί σου, κυρίως όμως και τον νομοταγή που θα συγκρουστείς. Η εικόνα της ασφάλτου θα έπρεπε καθημερινά να μας παραδειγματίζει για το τι δεν πρέπει να κάνουμε, δυστυχώς όμως αντί αυτού μας κάνει χειρότερους.
Όσο δεν αποκτούμε οδηγική παιδεία -και γενικότερα παιδεία- αυτό το «το κάνουν όλοι» θα αποτελεί πάντα το περίβλημα για κάθε μας αδεξιότητα. Είτε αυτή δεν κοστίζει τίποτα, είτε στερεί δυστυχώς ζωές.
