«Έγκλημα και Τιμωρία» έχει γράψει ο Ντοστογέφσκι, μια τιμωρία περιμέναμε ότι θα βγει στη δίκη του Δημήτρη Λιγνάδη και «περιέργως» την έβγαλε. Απλά όχι όπως την περιμέναμε. Συνολικά 12 χρόνια κάθειρξη για δύο βιασμούς ανηλίκων αλλά μέχρι την εκδίκαση της έφεσης ο ηθοποιός-σκηνοθέτης θα παραμείνει ελεύθερος με περιοριστικούς όρους.
Υπάρχει κανείς που δεν περίμενε κάποια οργισμένη αντίδραση από το ελληνικό κοινό; Σίγουρα όχι. Αλλά τα παραθυράκια του νόμου κατάφεραν και πάλι να κάνουν το θαύμα τους.
Όπως και να ‘χει το «ένοχος αλλά ελεύθερος» δεν κάθεται καλά σε κανέναν που επιζητά δικαιοσύνη.
Mixed feelings είχαμε και από την πλευρά των «θυμάτων» οι οποίοι ναι μεν ένιωσαν δικαίωση για την καταδικαστική απόφαση, αλλά η ανακοίνωση της «ελευθέρας» με περιοριστικούς όρους τους προκαλεί απογοήτευση. Και μάλλον λίγα λέμε.
Σε μια κοινωνία που «βράζει» συνεχώς, έχοντας μουρλαθεί από τον εγκλεισμό και τις καραντίνες, βλέποντας πλήθωρισμούς μέχρι και στο οξυγόνο που αναπνέει έχει ανάγκη από κάπου να καταπιαστεί, κάπου να δει ότι κάτι λειτουργεί σωστά στον τόπο τον οποίο μένει και βασανίζεται. Τόσα χρόνια νομίζαμε ότι αυτό το κάτι ήταν η δικαιοσύνη, όσο περνάει ο καιρός ωστόσο χάνεται άλλο ένα μαξιλαράκι ασφαλείας στο οποίο είχαμε ανάγκη να πιστεύουμε ότι υπάρχει.
Δεν κάνει «μπαμ» ότι πρέπει να αλλάξει ο νόμος πια;
Το χειρότερο όμως είναι ότι σε κανέναν από αυτούς που παίρνουν τις αποφάσεις δεν καίγεται καρφί για τη γενικότερη κατακραυγή που θα ακολουθήσει από αποφάσεις τύπου «ένοχος αλλά ελεύθερος» που από το άκουσμά τους και μόνο προκαλούν.
Ο κόσμος δεν χρειάζεται υποσχέσεις και σύνθετες προτάσεις, ούτε να του εξηγήσει κανείς με κάθε λεπτομέρεια την πυρηνική φυσική ή τις μαύρες τρύπες του σύμπαντος. Έχει ανάγκη από ομαλή λειτουργία των πλέον απλών πραγμάτων στην καθημερινότητά του χωρίς να αισθάνεται ότι μετράει το πορτοφόλι ή το όνομα για να παρθεί μια απόφαση.
Όταν όμως ξέρουμε ότι ανάμεσά μας κυκλοφορεί ο Κορκονέας που σκότωσε ένα παιδί επειδή έτσι το αποφάσισε, τότε πώς μπορείς να αισθάνεσαι καλά και κυρίως ασφαλής στον τόπο που ζεις;
Κάποια στιγμή ο κόσμος θα τα χάσει τα λογικά του με όλα αυτά που τραβάει καθημερινά στην Ελλάδα και ενδεχομένως το «ένοχος αλλά ελεύθερος» θα βγάζει νόημα. Για την ώρα δόξα τω Θεώ βαστάει ακόμα το μυαλό.
