Στις εποχές της δηθενιάς και της καταπάτησης κάθε αξίας μοιάζει παράδοξο να αναζητείς το αυθεντικό ή το ποιοτικό. Δεν είναι λάθος σε καμία περίπτωση, ωστόσο με τόσα ψέματα, αποπροσανατολισμό μέσω μίντια, κοινωνικής και πολιτικής πόλωσης πλέον ακόμα και η έννοια της ποιότητας τίθεται σε αμφισβήτηση. Σε όλα τα μήκη και πλάτη της καθημερινότητας. Ποιος ξέρει τι είναι αλήθεια και τι όχι τελικά;
Στην τελική ο Light δεν δήλωσε πρότυπο για τα τραγούδια του.
Η κοσμοσυρροή που μας έκανε να αναρωτηθούμε
Και από εκεί που η καθημερινότητά μας είχε να κάνει με το ξυλίκι ανάμεσα στον Σνικ και τον Light τη μέρα των Mad Awards, την ποιότητα των στίχων τους και το αιώνιο -και πλέον βαρετό - λούκι περί λανθασμένων προτύπων για τα «κότερα, ελικόπτερα, οικόπεδα», ήρθαν από το πουθενά δύο ονόματα για πολλούς ξεχασμένα -για άλλους πάλι άγνωστα- για να ενώσουν κόσμο και να δώσουν μια νέα διάσταση για τις καλυτεχνικές (και όχι μόνο) ανησυχίες της ελληνικής κοινωνίας.
Χαμός από τη μία με τη συναυλία του ΛΕΞ στην Νέα Σμύρνη, πιο καμίνι και από ντέρμπι το Κλειστό του ΟΑΚΑ για τα 20 χρόνια των «Βήτα Πεις». Δύο σερί σαββατοκύριακα που οι συναυλίες δεν είχαν καν την προβολή πολλών καλλιτεχνών, αλλά είχαν τη δύναμη και το ειδικό βάρος να ενώσουν κόσμο και να τον φέρουν γύρω από τη σκηνή. Η ελληνική ραπ με τους στίχους της μίλησε στο βασανισμένο μυαλό της κοινωνίας, στοχεύοντας ακριβώς στο βάρος της καρδιάς κάθε Έλληνα και μετατράπηκε σε διέξοδο μέσα στο αδιέξοδο. Μια αλήθεια μέσα στο απέραντο ψέμα.
Καμία μουσική δεν είναι για όλους, αλλά...
Δεν έχει κανείς την απαίτηση να ακούν όλοι ραπ, έντεχνο και κλασικές μελωδίες, ωστόσο η αντίδραση του κοινού και η ανταπόκριση του καλέσματος μέσα από λόγια αυθεντικά τα οποία πηγάζουν από τα προβλήματα της καθημερινότητας, μας έκανε να αναρωτηθούμε πραγματικά για την κατάσταση της κοινωνίας, αλλά και βαθιά μέσα μας να χαρούμε για την αναζήτηση της αλήθειας μέσω αυτής της μελωδίας και φυσικά των στίχων.
Δεν είναι κάτι το ανησυχητικό, το απολίτιστο ή κατάντια, αλλά η φυσική ροή των πραγμάτων. Η αναζήτηση της αλήθειας. Αυτή που ψάχνει κανείς στον σύγχρονο κόσμο, σαν τον τυφλό που αγγίζει τους τοίχους στο σπίτι για να φτάσει στο μπάνιο, αυτή που η καχυποψία και τα ψέματα τον εμποδίζουν πλέον να πιστέψει.
Αρκετοί δίνουν στο στίχο του ΛΕΞ διάφορες ερμηνείες «Θέλουν να δώσω μια συνέντευξη να μάθουν τι μου αρέσει. Πόσα έχω αρπάξει και για πόσα έχω δουλέψει…». Αρκετοί το μεταφράζουν ως οργή, άλλοι πάλι ως μια ειλικρινή γνώμη μέσα στο κοινωνικό ψέμα των μίντια.
Τα μόνα λόγια που έχουν σημασία πλέον είναι τα σταράτα. Αυτά που κρύβουν τα μικρότερα μυστικά και δεν προσθέτουν βάρος στις πλάτες κανενός. Δεν έχουν σκοπό να φανατίσουν, παρά μονάχα να πουν την αλήθεια. Η κοσμοσυρροή σε Νέα Σμύρνη και ΟΑΚΑ για χάρη των ΛΕΞ και Βήτα Πεις πέρα από αγάπη για το συγκεκριμένο στυλ μουσικής και λατρείες προς τους συγκεκριμένους καλλιτέχνες είναι και ένα μήνυμα του κόσμου ότι η σύγχρονη κοινωνία έχει ανάγκη από σταράτες κουβέντες και όχι μισόλογα.
Αυθεντικές υποσχέσεις που θα υλοποιούνται και δεν θα χάνονται μέσα από «παραθυράκια» του νόμου ή των ίδιων των υποσχέσεων. Για κάποιους είναι μια βουτιά στο παρελθόν τότε που τα πάντα έμοιαζαν πιο απλά, για άλλους πάλι είναι κάτι νέο που όμως τους εμπνέει. Και στις δυο περιπτώσεις όμως είναι μια κατάσταση πέρα για πέρα αυθεντική.
