Θα μπορούσε η συζήτηση για τα εργασιακά δικαιώματα και τις συμβάσεις που υπογράφονται στην χώρα μας να ξεκινήσει με μία λέξη και αυτομάτως να σταματήσει εκεί η κουβέντα: «Μπάχαλο». Το μπάχαλο είναι η κανονικότητα αναφορικά με τα εργασιακά στην Ελλάδα και ο εργαζόμενος είναι εγκλωβισμένος σ’ έναν Πύργο του Κάφκα προσπαθώντας να βρει το δίκιο του. Κι όταν λέμε «δίκιο» αναφερόμαστε στο δικαίωμά του σε ανθρώπινες συνθήκες εργασίας. Υποτίθεται πως αυτά τα έχουμε λύσει εδώ και χρόνια στην «Γηραιά Ήπειρο» αλλά όσο περνούν τα χρόνια, η μνήμη εξασθενεί και μάλλον οφείλουμε να τα επαναλαμβάνουμε.
Το νέο επεισόδιο στο σίριαλ «Εργασία κι Εγώ» της ελληνικής πραγματικότητας, μας εξιστορεί μία ιστορία που σχετίζεται με τους εργαζομένους στην εστίαση. Εγκύκλιος που κατατέθηκε αιφνιδιαστικά (αλίμονο) από την κυβέρνηση την Πέμπτη, ουσιαστικά καταργεί το 5ήμερο. Ουσιαστικά καταργείται το 5ήμερο 40 ωρών που είναι συμφωνημένο και υπογεγραμμένο και από τις δύο πλευρές, επιβάλλοντας 6ήμερο με τις ίδιες ώρες. Κάτι που θα γινόταν με δήλωση του εργαζόμενου στην Εργάνη.
Όλα καλά μέχρι εδώ; Χμ, ΟΧΙ.
Διότι όλα αυτά θα ήταν ιδανικά σ’ έναν ουτοπικό κόσμο. Με την μαύρη και αδήλωτη εργασία να βασιλεύει στην εστίαση, στην πραγματικότητα η 6η μέρα γίνεται δώρο από τον εργαζόμενο στον εργοδότη. Όσοι εργάζονται σεζόν στην εστίαση (πολλές φορές και 7 φορές την εβδομάδα) θα έπρεπε να πληρωθούν με την σχετική προσαύξηση για την 6η και 7η μέρα. Πλέον δεν θα πληρώνονται με την σχετική προσαύξηση τις παραπάνω ώρες της 6ης μέρας, χαρίζοντας το ποσό στον εργοδότη. Εκτός κι αν θέλουμε να κοροϊδευόμαστε και να πιστέψουμε ότι σε καλοκαιρινή περίοδο, κάποιος εργαζόμενος θα καταφέρνει να δουλέψει μόνο 6 ώρες στην εστίαση.
Εργασιακός Μεσαίωνας για χάρη των εργοδοτών
Πάντα χαμένος βγαίνει ο εργαζόμενος. Δεν ανακαλύπτουμε την Αμερική. Έτσι είναι αυτό το σύστημα που έχουμε μάθει να θρέφουμε και να μας τρώει. Ενώ υπάρχουν συμβάσεις που δημιουργούν ένα περιβάλλον ασφάλειας για τον εργαζόμενο, γίνονται «κουρελόχαρτα» προς τέρψιν των εργοδοτών. Το να καταργείς το 5ήμερο και να επιβάλλεις το 6ήμερο αιφνιδιαστικά, εκτός από λανθασμένο είναι ανέντιμο. Ανέντιμο σε πολίτες που σου έχουν δώσει ψήφο εμπιστοσύνης και εσύ τους αφήνεις στο περιθώριο. Μία κοινωνία που αντί να είναι θεσμός της πολιτείας, την οδηγείς στο περιθώριο, δείχνει ότι δεν την σέβεσαι αλλά την έχεις ανάγκη κάθε 4 χρόνια.
Η σχέση εργαζομένου και εργοδότη οφείλει να είναι αμφίδρομη. Η κάθε πλευρά, από τον δικό της ρόλο, οφείλει να προσπαθεί ώστε να προοδεύσει και να γίνεται καθημερινά καλύτερη. Έχοντας ως γνώμονα τον σεβασμό και την εκτίμηση. Σε διαφορετική περίπτωση δεν μιλάμε για επιχειρηματικότητα αλλά για μία εργασιακή γαλέρα.
