Η Εύα είναι 21. Η Έλενα 13. Δεν ξέρω αν έπεσαν ποτέ θύμα bullying. Πιστεύω πως όχι. Ελπίζω να μην έπεσαν και να μην το έμαθα. Γιατί εδώ είναι το πρώτο ζήτημα. Τα παιδιά να μην μένουν, να μην είναι, να μην νιώθουν μόνα τους απέναντι στο bullying. Ξεκάθαρα. Το λογικό, το αναμενόμενο, θα ήταν να γράψω τι έμαθα στις κόρες μου για το bullying. Όχι. Θέλω να γράψω τι έχω μάθει από τις κόρες μου για αυτό. Γιατί τα κορίτσια, προσπαθούν να χτυπήσουν τη ρίζα του κακού. Και γιατί το ζουν. Αλλά και για να φτιάξουν έναν κόσμο καλύτερο από αυτόν που τους παραδώσαμε εμείς.
Η Εύα και η Έλενα δεν τραβάνε ζόρι με τίποτα και με κανέναν. Σέβονται τις επιλογές, τον τρόπο ζωής, την κουλτούρα του άλλου. Απολύτως. Δεν τους αρέσει ο προσηλυτισμός αλλά ακόμη κι όταν κάποιος τον επιχειρεί, θα τον αποφύγουν με αποφασιστικότητα μεν, διακριτικότητα δε. Της ευγένειας. Αυτής που έχει χαθεί.
Κι αυτό θαρρώ πως είναι η ρίζα του κακού, αφού το να απαιτείς από όλους αγάπη, παρότι θα έπρεπε να ήταν το φυσιολογικό, μοιάζει και είναι ουτοπικό. Αν δεν μπορείς να αγαπάς λοιπόν όλο τον κόσμο, ας είσαι τουλάχιστον ευγενής. Και τα κορίτσια αυτό κάνουν. Και το χαίρομαι.
Στην Ελλάδα γενικά πρέπει να νιώθουμε ντροπή που έχουμε τόσα θύματα bullying.
Έχουν μια φυσική συστολή που τα βοηθάει. Αναγνωρίζουν ότι όπως εκείνες θέλουν το χώρο και το χρόνο τους, τον ίδιο χώρο και χρόνο θέλουν και οι γονείς, οι φίλοι και τα αγόρια τους. Λάθος. Το αγόρι της Εύας. Η Έλενα ακόμη δεν έχει (Ουφ). Αλλά θαρρώ πως όταν αποκτήσει (σε 10-20 χρόνια) θα βαδίζει στα χνάρια της μεγάλης αδερφής της κι εκεί.
Γιατί, ξέρεις κάτι; Το θέμα είναι να σέβεσαι. Να σέβεσαι τον άλλον. Τον χώρο, τον χρόνο, τις επιλογές του. Και να είσαι ευγενής. Με όλους και με όλα. Σε όλες τις περιστάσεις. Πάντα και παντού.
Αυτό είναι η μέγιστη μορφή ευγένειας. Και συνάμα το διαβατήριο για να υπάρχει αρμονία. Το πρώτο λιθαράκι για να υπάρξει αγάπη.
Μην αγαπάτε αν δεν μπορείτε. Κρίμα αλλά έχουμε φορτώσει πια τόσα πολλά στην πλάτη της αγάπης, που για να την αποφύγουμε, την κάναμε να φαίνεται γραφική. Τα κορίτσια βρήκαν τη λύση, στην ευγένεια. Όχι στον καθωσπρεπισμό. Μην μπερδεύεστε. Κι όσο βαδίζουν σε αυτό τον δρόμο, στο τέλος – που ξέρεις;- μπορεί ο κόσμος να γίνει καλύτερος. Γιατί πια οι νταήδες και οι ψευτόμαγκες θα είναι ντεμοντέ. Ή όπως το λένε τα κορίτσια είναι ήδη cringe!
