Ο Daniel Craig το είπε. Ο James Bond δεν πρέπει να είναι γυναίκα. Και τον κατέκριναν. Και τον είπαν και μισογύνη στις παρέες. Πριν μερικές ημέρες, ήρθε και η παραγωγός του 007, Barbara Broccolli, και εξέφρασε ακριβώς την ίδια άποψη με άλλα λόγια. Παρά το ότι είναι γυναίκα. Μήπως, λοιπόν, αυτό που λένε δεν είναι και τόσο παράλογο και δεν έχει καμία σχέση με μισογυνισμό αλλά το ακριβώς αντίθετο;
Προσωπικά, όταν είδα το «No Time To Die» και κατάλαβα ότι υπήρχαν υπονοούμενα για ανάληψη του ρόλου από γυναίκα, ξενέρωσα για δύο λόγους. Γιατί ο James Bond ως χαρακτήρας είναι επινοημένος από τον συγγραφέα του, Ian Fleming, για να είναι άντρας και γιατί και μόνο η σκέψη του να τον δώσεις σε γυναίκα μειώνει τις γυναίκες.
Γιατί δεν υπάρχουν πολλές επικές γυναικείες ηρωίδες;
Ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή. Όταν λέω ότι ο James Bond δεν πρέπει να είναι γυναίκα, δε σημαίνει πως πιστεύω ότι μία γυναίκα δεν είναι άξια να υποδυθεί τον James Bond. Ούτε καν. Σημαίνει, αρχικά, πως ο δημιουργός ήθελε άντρα για πρωταγωνιστή. Όπως σε άλλο βιβλίο μπορεί να επιλέχθηκε γυναίκα. Έπειτα, γιατί πρέπει μία γυναίκα να γίνει ο Bond; Για ποιον λόγο δεν έχει αντίστοιχα πολλές, καταπληκτικές ηρωίδες να ενσαρκώσει; Για ποιον λόγο, για να αναλάβει μία γυναίκα έναν γαμάτο ρόλο, πρέπει αυτός να είναι η θηλυκή εκδοχή ενός που εκτελέστηκε από έναν άντρα; Έτσι θα δείξουμε την ισότητα των φύλων; Τουναντίον. Είναι σαν να λες πως δεν εμπιστεύεσαι ότι μία γυναίκα μπορεί να κάνει τόσο καλή δουλειά όσο ένας άντρας στο να δώσει σάρκα και οστά σε έναν χαρακτήρα και να κάνει επιτυχία στο κοινό, οπότε, αφού έχει παρουσιάσει εκείνος την πρώτη βερσιόν, να πάρει εκείνη τη δεύτερη για να είσαι πιο safe. Αν θέλουν να βάλουν γυναίκα πράκτορα στο παιχνίδι, τέλεια. Καταπληκτικά, για την ακρίβεια. Ας φτιαχτεί μία νέα, εξίσου εικονική ιστορία για εκείνη, ας αφήσει το «007» και το όνομα του Bond στην άκρη και ας ξεκινήσει το δικό της franchise. Είναι τόσο δύσκολο;
Τα ποσοστά μίλησαν
Μέσα στο 2020, το ποσοστό των κερδών από ταινίες με γυναίκες πρωταγωνίστριες έπεσαν στα τάρταρα. Μιλάμε για νούμερα της τάξης του 29% που είναι ένας αριθμός τραγικά χαμηλός, όχι μόνο συγκριτικά με τους άντρες, αλλά και αν λάβεις υπόψιν σου ότι το Hollywood βρίθει από γυναίκες ηθοποιούς με τρομακτικές υποκριτικές ικανότητες. Οπότε, σε καμία περίπτωση δεν μπορεί κάποιος να ισχυριστεί ότι δεν έχουμε καλές γυναίκες ηθοποιούς και έχουμε κατά βάση άντρες. Δυστυχώς, αυτό που συμβαίνει είναι πως δεν υπάρχουν εξίσου εμβληματικοί και πολλοί ρόλοι για γυναίκες χρόνια τώρα και κάπως έτσι και το κοινό έχει συνηθίσει στο να βλέπει περισσότερο άντρες ηθοποιούς. Γιατί αυτοί υπάρχουν σε μεγαλύτερη αφθονία on screen.
«Όμορφες, ελκυστικές, εκθαμβωτικές»
Το 2016, ο παραγωγός ταινιών Ross Putnam είχε εκφράσει την αγανάκτησή του που όλα τα σενάρια που ξεφύλλιζε μπροστά του περιέγραφαν τις πρωταγωνίστριες ως «όμορφες, ελκυστικές, εκθαμβωτικές». Τελεία. Πολλές λέξεις που ουσιαστικά σού λένε ότι το βασικό χαρακτηριστικό του γυναικείου χαρακτήρα είναι να είναι ωραία γυναίκα. Ούτε δυναμική ούτε αποφασιστική ούτε γενναία. Ούτε καν τα αρνητικά τους για έναν κακό χαρακτήρα. Τίποτα. Πώς να εκπλαγείς μετά που δεν υπάρχει πληθώρα δυναμικών γυναικείων ρόλων στον κινηματογράφο; Θα έλεγες ότι πέντε χρόνια μετά και με τόσα να έχουν συμβεί στο ενδιάμεσο -οι διακρίσεις στο Hollywood τόσο αναφορικά με τους ρόλους όσο και με τις μισθολογικές απολαβές-, θα υπήρχε ουσιαστική στροφή, αλλά το 29% παραπάνω είναι τουλάχιστον ανησυχητικό.
Αντί, λοιπόν, να καθόμαστε και να λέμε «Δώστε τον Bond σε γυναίκα», μήπως να κάνουμε κάτι και να χτίσουμε τη νέα γενιά ταινιών και σεναρίων, που οι γυναίκες δε θα έχουν ανάγκη τον Bond και τον κάθε Bond για να γράφουν επαναλαμβανόμενα ιστορία με τους ρόλους τους στον κινηματογράφο;
