Το ροζ βίντεο από το «Big Brother», με το «ερωτευμένο ζευγάρι» με την ανεβασμένη λίμπιντο, που καταγράφηκε από κάποιον τεχνικό και διέρρευσε στο διαδίκτυο, δεν είναι ούτε «πλάκα», ούτε «χαβαλές», ούτε «ένα ακόμα βίντεο με προσωπικές στιγμές που κυκλοφορεί». Είναι ένα ολόκληρο κοινωνικό πρόβλημα διαφόρων επιπέδων.
Δεν είναι όλα τα «ροζ βίντεο» ίδια
Υπάρχουν αυτά που γυρίζονται με τη συναίνεση των δυο εμπλεκομένων, ώστε να τα βλέπουν μετά και να ξαναζούν τη στιγμή – απλά μπορεί ο ένας από τους δυο να το δημοσιοποιήσει είτε για να εκδικηθεί τον άλλον είτε για να βγάλει χρήματα. Υπάρχουν αυτά που ο ένας βιντεοσκοπεί και ο άλλος δεν ξέρει τίποτα γι’ αυτό. Και υπάρχουν κι αυτά που κανένας από τους δυο δεν έχει ιδέα, αλλά μια κρυμμένη κάμερα (σε ξενοδοχείο για παράδειγμα) καταγράφει την πράξη. Υπάρχουν βίντεο που οι πρωταγωνιστές τους ντρέπονται αλλά το ξεπερνούν, άλλα τα οποία οι ίδιοι οι πρωταγωνιστές τα «πουλάνε», τα εκμεταλλεύονται εμπορικά και θησαυρίζουν, κάποιοι κινούνται νομικά, άλλοι στιγματίζονται για μια ζωή και κάποιοι φτάνουν κυριολεκτικά στο χείλος του γκρεμού.
Τα συγκεκριμένα πλάνα, από το «Big Brother» διέρρευσαν από κάποιον τεχνικό, πολύ κακώς και η παραγωγή φαντάζομαι ότι έχει ήδη επιληφθεί σχετικά και έχει πράξει τα δέοντα. Μόνο που οι πρωταγωνιστές, εν γνώσει τους, στάθηκαν σε ένα σημείο του σπιτιού, όπου γνώριζαν ότι υπάρχουν κάμερες. Φαντάζομαι όχι πως θα τους δει «όλη η Ελλάδα», αλλά ότι εκείνη τη στιγμή σίγουρα τους παρακολουθούν κάποιοι άνθρωποι, τεχνικοί της παραγωγής. Επέλεξαν να κάνουν ό,τι έκαναν όχι σε κάποιο μέρος όπου δεν υπάρχουν κάμερες, αλλά στο συγκεκριμένο σημείο. Σαν να μην τους ένοιαζε ή σαν να «τους έφτιαχνε» να τους βλέπουν. Κι αν βάλουμε δίπλα και τις κουβέντες των συμπαικτών τους, ότι παρόμοια πράγματα γίνονται συχνά, ότι ενοχλούν τους συγκατοίκους τους με τις ερωτικές τους περιπτύξεις, ότι «ακούγονται», τότε το πρόβλημα είναι πολύ πιο βαθύ από έναν αδιάκριτο τεχνικό που τράβηξε ένα βίντεο με το κινητό του.
Τελικά τα παράλογα γίνονται και στην ελληνική τηλεόραση
Θυμάμαι πολλές φορές στο παρελθόν να διαβάζουμε για το τάδε ριάλιτι στη Βραζιλία ή το δείνα σόου σε κάποια άλλη χώρα, όπου παίκτες έκαναν σεξ. Ή πλακώνονταν στο ξύλο τόσο άγρια, που κάποιον έπαιρναν με το ασθενοφόρο. Ακόμα και όργια ανάμεσα σε 3-4 ανθρώπους ταυτόχρονα έχουμε διαβάσει ή δει – πράγματα που φαινομενικά «έχουν πλάκα» αλλά τελικά δεν έχουν καθόλου πλάκα. Ούτε είναι αστεία. Και πλέον δεν γίνονται σε ένα άλλο ριάλιτι μιας «εξωτικής χώρας», μακριά από μας. Γίνονται στη δική μας τηλεόραση. Δυο άνθρωποι νιώθουν τόσο «απελευθερωμένοι», τόσο «σαν στο σπίτι τους», τόσο εξοικειωμένοι με τις κάμερες και την έκθεσή τους, που λειτουργούν σαν να μην υπάρχει αύριο.
Ακόμα και το «αδηφάγο τηλεοπτικό κοινό» όμως, δεν είμαι σίγουρος ότι θέλει να «μάθει τόσα πολλά» από τους παίκτες του ριάλιτι – του κάθε ριάλιτι. Σε τελική ανάλυση όποιος «φτιάχνεται» από ερωτικές ταινίες, μπορεί να νοικιάσει μια ταινία ή να μπει σε ένα site στο ίντερνετ ή να γυρίσει το δικό του, «σπιτικό» βίντεο και να το βλέπει μετά όσες φορές θέλει. Η τηλεόραση όμως, ακόμα και μεταμεσονύχτια, δεν είναι «ερωτικός ιστότοπος». Και ένα ριάλιτι, όσο «αληθινό» κι αν είναι ή πλασάρεται πως είναι, δεν γίνεται να επιτρέπει κάθε άγριο ένστικτο, κάθε σεξουαλική πράξη, κάθε προσωπική έκφραση που μπορεί να καταπιέζει τους υπόλοιπους συμπαίκτες ή να «πιάνει από τα μούτρα» το τηλεοπτικό κοινό. Αλλιώς ας βλέπουμε και παίκτες την ώρα που πάνε τουαλέτα ή κορίτσια που αλλάζουν σερβιέτα – κι αυτά μέσα στη ζωή δεν είναι;
Οπότε, ντροπή σε αυτόν ή αυτούς που τράβηξαν και διέρρευσαν το βίντεο. Αλλά ντροπή και στους παίκτες, που έχουν μετατρέψει ένα τηλεοπτικό σπίτι – πλατό σε κρεβατοκάμαρα. Δεν «ζουν τον έρωτά τους» - αδιαφορούν για τους υπόλοιπους. Δεν είναι κάποιου είδους «μαγκιά» - είναι μάλλον ρεζιλίκι να κάνεις σαν 16χρονο που φασώνεται για πρώτη φορά στη ζωή του και δεν το ενδιαφέρει αν τον βλέπει όλος ο κόσμος στο κλαμπ. Διότι η τηλεόραση δεν είναι κλαμπ, οι συγκεκριμένοι άνθρωποι δεν είναι πια 16 ετών (βιολογικά τουλάχιστον…) και αυτό που κάνουν, απέχει πολύ από το «φάσωμα».
