Κάθε σειρά, κάθε τι που βλέπουμε σε τηλεόραση και κινηματογράφο έχει το δικό της νόημα, το δικό της σκοπό και επιχειρήματα, ένα ξεχωριστό story με την ξεχωριστή μαγεία να σε ελκύει, να σε κάνει κομμάτι του και να σε κάνει να το ενστερνίζεσαι. Κάπως έτσι εξελίχθηκε και το σκηνικό με το Squid Game του Netflix και πλέον έχουμε φτάσει σε σημείο να θέλουμε να μάθουμε κορεάτικα ή να παραλληλίζουμε την καθημερινότητά μας σαν τις δοκιμασίες του σίριαλ.
Μαζί όμως με όλο τον ενήλικο κόσμο, το σίριαλ είχε μεγάλη απήχηση και στο νεανικό κοινό και όπως αποδείχτηκε δεν είχε και τα καλύτερα αποτελέσματα. Κάθε μέρα ακούμε και περισσότερα σκηνικά σε σχολεία και μάλιστα από μικρά παιδιά, όπου λένε μονίμως ατάκες «θα σε σκοτώσω», «θα πεθάνεις», ή «κάνε αυτό για να ζήσεις», γεγονός που έχει προκαλέσει σάλο στην σχολική κοινότητα και τους αρμόδιους φορείς. Και μόνο το ότι σε νηπιαγωγείο του Αμβούργου, οι δάσκαλοι είδαν τα παιδιά να αναπαριστούν τα παιχνίδια της σειράς, απλώς αποδεικνύει ότι το φαινόμενο Squid Game δεν επιπλέει στον ορίζοντα της διασκέδασης, αλλά καλλιεργεί βία και μίσος, ιδιαίτερα στις μικρές ηλικίες που τώρα αναπτύσσονται και γνωρίζουν τη ζωή.
Ας μην τα ρίχνουμε όλα στο Squid Game
Το να κατηγορούμε το συγκεκριμένο σίριαλ είναι μια πολύ εύκολη οδός στο όλο κύμα βίας και τα ανησυχητικά μηνύματα που πηγάζουν από τις μικρές ηλικίες, ωστόσο ας μην κοροϊδευόμαστε, τη μεγαλύτερη ευθύνη δεν την έχει το Squid Game. Η ζωή πετάει συνεχώς προκλήσεις, ερεθίσματα και (δυστυχώς) άσχημες εμπειρίες μπροστά στα μάτια των νεαρών ματιών τα οποία τώρα πλάθονται και δεν ξεχωρίζουν τι είναι μυθοπλασία και τι αλήθεια. Ευθύνη έχουν οι γονείς και αυτό το ξερουν πολύ καλά.
Υπάρχει και ο αντίλογος, πώς θα καταφέρεις να κρατήσεις το παιδί μακριά από τη μόδα των ημερών, ιδιαίτερα αν βλέπει όλα τα άλλα παιδάκια στην τάξη να γνωρίζουν τι είναι η λέξη «Squid Game» και θα νιώθει απομονωμένο από το μόνο μεγάλο κοινό που μπορεί να βρει μαζί τους. Εκεί λοιπόν είναι που τα σχολεία και οι σύλλογοι γονέων έχουν την υποχρέωση να συντονίσουν τους όσους ασυντόνιστους γονείς απλώς δεν ελέγχουν τα παιδιά τους και τα αφήνουν να διαμορφώνουν μια λανθασμένη κριτική σκέψη.
«Η σειρά είναι βάναυση, εξυμνεί τη βία και είναι ιδιαίτερα επιβαρυντική για τα παιδιά. Εξ ου και η επείγουσα έκκλησή μας: μην αφήνετε τα παιδιά σας να δουν αυτή τη σειρά. Ούτε καν εάν είστε κι εσείς εκεί», έγραψε σε επιστολή της η εκπρόσωπος του παραπάνω νηπιαγωγείου.
Επίσης υπάρχει ο φόβος, αν απαγορέψεις στο παιδί σου να δει το Squid Game ή το κάθε Squid Game, να το οδηγήσεις σε κόντρα μαζί σου και τελικά η σχέση σας να είναι μια ζωή σε ένταση. Αυτό δεν συνέβαινε αν όλοι οι γονείς της τάξης ήταν στο ίδιο μήκος κύματος.
Πολλές φορές ξεχνιόμαστε
Όταν μεγαλώνεις το «αύριο» αυτού του κόσμου έχεις ευθύνη απέναντι στο πώς θα το μεγαλώσεις ως υποχρέωση απέναντι στο ίδιο σου το παιδί, αλλά ταυτόχρονα τον διπλανό του, τον αντίπαλό του στα αθλητικά και σε τελική ανάλυση απέναντι σε σένα και στους συνομήλικούς σου που όταν μεγαλώσεις θα θέλεις να σε σέβονται.
Οι γονείς ξεχνιούνται ή απλώς δεν παίρνουν χαμπάρι ότι τα μικρά παιδιά δεν έχουν τη δική τους κριτική σκέψη. Βλέποντας μια κούκλα να πυροβολεί κόσμο που χάνει σε παιδικά παιχνίδια, για ένα γονιό ο οποίος έχει δει άπειρες ταινίες με βία, αυτή η σκηνή μέσα του ηχεί σαν «τι συνέβη μόλις; ουάου», την ίδια στιγμή που σε ένα παιδί μπορεί να αποτυπωθεί για πάντα στο υποσυνείδητό του και να επαναλαμβάνει μέσα του «μήπως να πάρω και εγώ όπλο;». Μπορεί και να μην πει τίποτα τέτοιο, αλλά μπορείς να το ρισκάρεις; Η σειρά ήταν διασκεδαστική, αλλά το γεγονός ότι συνδυάζει τη βία με τα παιδικά παιχνίδια, δυστυχώς έχει μεγάλη επήρεια στα φρέσκα μυαλά αυτού του κόσμου, που βλέπουν ότι ένας πυροβολισμός έχει θέση μέχρι και στην μακριά γαϊδούρα που παίζει με τους φίλους του στο διάλειμμα του σχολείου.
Όπως μια έντονη στιγμή αποτυπώνεται μέσα σου και δρομολογεί για πάντα τον τρόπο σκέψης σου, είτε πρόκειται για ένα ατύχημα μπροστά στα μάτια σου, είτε είναι ένας πόλεμος ή οι σκληρές σκηνές βίας που είδαμε στο Squid Game, το αποτέλεσμα είναι ένα: Ο γονέας ξέρει πάντα τι είναι σωστό να μην κάνει το παιδί του. Για αυτό και είναι υπεύθυνος μέχρι τη μέρα που το ίδιο του το παιδί θα γνωρίζει πλέον τι πρέπει να κρατήσει από αυτό που μόλις βίωσε και κυρίως τι να αποβάλλει μια και καλή από τον τρόπο σκέψης του.
