Η αθάνατη αξιοπρέπεια της Φώφης Γεννηματά

Πού έχει χαθεί η αξιοπρέπεια; Στην καθημερινή μας ζωή αγνοείται, στην πολιτική επίσης – τις πολιτικές «μάχες» τη χαρακτηρίζουν ύβρεις, χτυπήματα κάτω από τη ζώνη, προσβολές και ειρωνείες. Στον αθλητισμό ο ένας προσπαθεί με κάθε τρόπο να μειώσει τον άλλον, να τον ταπεινώσει με λόγια ή με πράξεις. Στην τέχνη; Παραβατικές συμπεριφορές, παρενοχλήσεις, κακοποιήσεις, σενάρια ή/και ερμηνείες που ακροβατούν στα όρια του γελοίου, του σεξισμού, του ρατσισμού, της ομοφοβίας. Η δημοσιογραφία; Γεμάτη κόμπλεξ, κακία, διαπλοκή και συμφέροντα που άγονται και φέρονται. 

 

Παρότι μεγαλώσαμε από ανθρώπους που την αξιοπρέπεια την είχαν ψηλά στις αξίες και τις προτεραιότητές τους, που δεν ήθελαν να τους σχολιάζουν αρνητικά και να τους «συζητά η γειτονιά», που νοιάζονταν για την εικόνα τους και τη συμπεριφορά τους, εμείς, οι «επόμενοι» και οι «παραεπόμενοι» δεν ακολουθήσαμε τα χνάρια τους. Θυμάμαι πάντα τον συγχωρεμένο τον πατέρα μου να ξυρίζεται κάθε πρωί πριν πάει στη δουλειά του, να φοράει καθαρά ρούχα και να βάζει κολόνια, να είναι ευγενής με γνωστούς και αγνώστους, να φοράει «τα καλά του» όταν ερχόταν κόσμος σπίτι διότι δεν ήθελε να τον δουν με τις πυτζάμες, να περπατάει με το κεφάλι ψηλά και να χαμογελάει ακόμα και στις μεγάλες δυσκολίες. Τον θυμάμαι πάντα Αξιοπρεπή – και τον θυμούνται έτσι και οι άνθρωποι που τον γνώρισαν. Και καμαρώνω γι’ αυτό – κι ας πέρασαν 13 χρόνια από τότε που έφυγε απ’ τη ζωή.

 

 

Διάβασα και είδα πολλά αφιερώματα και ιστορίες για τη Φώφη Γεννηματά και καμάρωσα γι’ αυτήν – κι ας μην τη γνώρισα ποτέ μου. Άφησε όμως μια τεράστια παρακαταθήκη στην οικογένειά της, τους δικούς της ανθρώπους αλλά και την πολιτική σκηνή, τόσο με τη ζωή της όσο και με το θάνατό της: τη γενναιότητα, το ήθος, την καλωσύνη και πάνω απ’ όλα την αξιοπρέπεια. Και για όλα αυτά – ειδικά για το τελευταίο – είμαι σίγουρος ότι οι δικοί της άνθρωποι θα νιώσουν πολύ περήφανοι, όταν καταφέρουν να «χωνέψουν» την απώλειά της, όταν την πενθήσουν κι έρθει εκείνη η ευλογημένη ώρα που θυμάσαι με νοσταλγία και αγάπη όλα τα ωραία πράγματα που έζησες με αυτόν που δεν είναι πια εδώ. Θα καμαρώνουν. 

Η Φώφη Γεννηματά, κέρδισε το προνόμιο να είναι η «Φώφη» όλων – όχι μειωτικά ή υποτιμητικά αλλά λόγω οικειότητας. Η Φώφη της πολιτικής, αυτή που κατάφερε να συσπειρώσει ένα κόμμα σχεδόν διαλυμένο και να το κρατήσει στη ζωή. Η Φώφη, η κόρη του Γιώργου Γεννηματά αλλά και η Φώφη που προσπάθησε να χαράξει τη δική της πολιτική διαδρομή – και τα κατάφερε. Η γυναίκα Φώφη αλλά και η μητέρα Φώφη, που της είχαν πει ότι δεν θα μπορέσει ποτέ να γίνει μάνα κι έκανε τρία παιδιά. Η Φώφη, που είδε και τους δυο της γονείς να σβήνουν από τον καρκίνο με διαφορά 7 μηνών και η Φώφη που έδωσε και η ίδια μάχη με τον καρκίνο από το 2008. 

 

 

 

Η Φώφη η αγωνίστρια, η χαμογελαστή, η ανθρώπινη, η προσηνής. Η Φώφη με τα σωστά της και τα λάθη της στην πολιτική, με τις απόψεις της που μπορεί να σε έβρισκαν σύμφωνο ή απέναντι. Αλλά πάντοτε και παντού η αξιοπρεπής Φώφη. Που στάθηκε, κυρία σωστή, μάνα στοργική και σύζυγος αφοσιωμένη δίπλα στην κομματική και πολιτική της ιδιότητα χωρίς εκπτώσεις. Αυτή που δεν επικαλέστηκε ποτέ το πρόβλημα υγείας της για να κερδίσει συμπάθειες, να προκαλέσει οίκτο, να πάρει «ψηφουλάκια». Που πέρναγε το Γολγοθά της στα νοσοκομεία, γνωρίζοντας ότι βάδιζε έναν δρόμο που κάποια στιγμή δεν θα είχε επιστροφή, αλλά την ίδια ώρα είχε μια καλή κουβέντα για τους συνεργάτες της, έστελνε SMS στη Ντόρα για να είναι δυνατή και να ξεπεράσει το πρόβλημά της, νοιαζόταν για τα μικρά προβλήματα των ανθρώπων που συναντούσε. Για την ενότητα του κόμματός της. Για την επόμενη μέρα – ακόμα κι αν εκείνη δεν θα ήταν εδώ για να τη δει. 

 

Έζησε έντονα, πάλεψε, αγωνίστηκε και χάρηκε τη ζωή της. Κατάφερε να δει τα παιδιά της να μεγαλώνουν, τα αγκάλιασε, τα χάιδεψε, τα πήγε σχολείο, τα τάισε, τα γνώρισε, τη γνώρισαν – ήταν το μεγάλο της άγχος όταν πρωτοδιαγνώστηκε με καρκίνο να προλάβει να κάνει πράγματα μαζί τους. Το κατάφερε κι αυτό και κατάφερε και πολλά άλλα πράγματα. Μακάρι να είχε το χρόνο να κάνει ακόμα περισσότερα πράγματα στη ζωή της, να την πιάσει και να τη στύψει χωρίς να αφήσει ούτε σταγόνα. Δυστυχώς έφυγε νωρίς. Αλλά θα τη θυμόμαστε πάντα τη Φώφη ως μια γυναίκα και πολιτικό που την χαρακτήριζε η Αξιοπρέπεια, αυτή η λέξη που κοντεύουμε σχεδόν να ξεχάσουμε τι σημαίνει.