Ποτέ κανείς δεν μπορεί να βάλει τη λέξη «χαρά» δίπλα σε αυτή του χωρισμού. Στην πλειονότητα των περιπτώσεων ο ένας στους δύο στενοχωριέται, κλαίει τα βράδια, νιώθει μόνος, χάνει τον εαυτό του για λίγο μέχρι να επιστρέψει δριμύτερος στα πόδια του. Αυτές οι τρεις ανατριχιαστικές λέξεις είναι μια αλήθεια που όσες φορές και αν την ακούσεις, δεν θέλεις ποτέ να τη δεχτείς. Αυτές που σου λένε «Θέλω να χωρίσουμε».
Κάποτε μας είπαν ότι ο έρωτας με έρωτα περνάει, αλλά μάλλον καταλήξαμε ότι μοναδικό αντίδοτο στον πόνο του χωρισμού είναι ο χρόνος. Μόνο αυτός τα απαλύνει όλα.
Όπως επίσης δεν είναι ντροπή να λες ότι σε χώρισε εκείνη.
Πώς μπορείς να χαίρεσαι για έναν χωρισμό;
Η αλήθεια είναι ότι ποτέ κανείς δεν πρόκειται να καταλάβει αμέσως αν ένας χωρισμός του βγήκε τελικά σε καλό, καθώς ο χρόνος όσο αμείληκτος είναι με το γήρας άλλο τόσο είναι και με τα συναισθήματά μας. Όταν αυτά είναι ευάλωτα, τα δευτερόλεπτα δεν περνούν με τίποτα. Όπως ένα βράδυ ήρθε και σου είπε ότι δεν αντέχει άλλο με τη σχέση σας, εσύ τα έχασες και από την επόμενη μέρα άρχισες να τη «στολίζεις» με ό,τι μπορούσες να σκεφτείς καθώς εκείνη τη στιγμή δεν είχες τη διαύγεια να καταλάβεις ότι σε βάθος χρόνου αυτή η κατάσταση, αυτό το break up μπορεί εν τέλει και να σου έφτιαξε τη ζωή.
Σε μία σχέση φταίνε πάντα δύο, όχι μόνο ένας, ακόμα και αν η τελική κατάληξη είναι μια πράξη όπως η απιστία. Κάτι οδήγησε σε αυτό, ενώ αν δεν ήταν έτσι και απλά πρόκειται για αδυναμία του ενός να κρατήσει τις ορμές του, τότε το λάθος έγκειται στην επιλογή του να κάνεις σχέση με το συγκεκριμένο πρόσωπο. Καλώς ή κακώς δεν ταιριάζουμε όλοι με όλους. Έτσι είναι η ζωή.
Πώς όμως φτάνεις σε σημείο να αξιολογήσεις θετικά έναν χωρισμό; Όπως είπα και παραπάνω πρέπει να περάσει αρκετός καιρός για να το καταλάβεις. Όπως κάθε χρόνο (οφείλεις να) γίνεσαι καλύτερος στη δουλειά σου, κάπως έτσι είναι και τα προσωπικά σου. Πού ήσουν και σε τι κατάσταση βρισκόσουν με τον εαυτό σου όταν ήσουν μαζί της, και σήμερα δύο ή τρία χρόνια μετά όπου έχεις ωριμάσει θα μπορούσες να ζεις με τον ίδιο τρόπο και ευτυχισμένος μαζί της;
Θα σου πω μια ιστορία...
Πριν 4-5 χρόνια ένιωθα απελπιστικά μόνος μετά από πρόσφατο χωρισμό, ήμουν και στρατό οπότε ο χρόνος περνούσε απελπτιστικά αργά, την ώρα που δεν είχα τη δυνατότητα να εργάζομαι και να ξεχνιέμαι. Την καταριόμουν, δεν είχα όρεξη, είχα θυμώσει μαζί της που με είχε αφήσει σε ένα κρίσιμο κομμάτι της ζωής μου ενω το γεγονός ότι είχαμε κοινό κοινωνικό κύκλο δεν έκανε ευκολότερα τα πράγματα. Αραιά πυκνά έπεφτα πάνω της, κάθε κοινή συνάντηση και σφίξιμο, το οποίο αντί να υποχωρεί έσφιγγε όλο και περισσότερο.
Ύστερα τα χρόνια πέρασαν, ο καθένας χάραξε το δρόμο του, κάποια στιγμή ξαναπέσαμε τυχαία ο ένας στο δρόμο του άλλου και αυτή τη φορά εκείνη είχε προχωρήσει. Το σφίξιμο όμως στην καρδιά μου, πουθενά. Σαν να μην είχε γίνει τίποτα ποτέ. Ομολογώ πως προσπαθούσα να με αναγκάσω να το νιώσω, αλλά μάταια. Και αναρωτιόμουν τι συνέβαινε.
Είναι η στιγμή που κοιτάζω τον εαυτό μου τέσσερα χρόνια πίσω και βλέπω έναν τύπο ανώριμο χωρίς να ξέρει τι θέλει να κάνει στη ζωή του, να αναζητεί τρόπους να ανέλθει αλλά να μην έχει τον τρόπο, όχι επειδή είναι ανήμπορος αλλά γιατί είναι εγκλωβισμένος σε μια σχέση που τον κρατάει πίσω. Μην με παρεξηγείς, τότε ένιωθα ευτυχισμένος αλλά δεν είχα ανακαλύψει τον εαυτό μου και κυρίως δεν έβλεπα ότι αυτή η σχέση είχε ημερομηνία λήξης. Με τα ίδια μυαλά σήμερα ενδέχεται κανείς εκ των δυο να μην είχε κοιτάξει τον άλλον.
Το συνειδητοποίησα, χαμογέλασα, τη χαιρέτησα και συνέχισα σαν να μη συμβαίνει τίποτα την ημέρα μου. Ρίχνοντας κλεφτές ματιές στο παρελθόν συνειδητοποιώ ότι αυτός εκεί ο χωρισμός, αυτή η κατάσταση που μου προκάλεσε τόση στενοχώρια και εσωτερικό κενό, είναι από τα καλύτερα πράγματα που έχουν συμβεί στη ζωή μου.
Ένα δώρο που με ανάγκασε να απογαλακτιστώ από τη σχέση μου και να γατζωθώ στον εαυτό μου. Να με γνωρίσω καλύτερα και να βρω τα πατήματά μου, να εξελιχθώ στη δουλειά μου και να δω και λίγο πιο πέρα από τη σκιά της σχέσης. Και είναι μεγάλη αλήθεια πως όταν παλεύεις για μια σχέση «καταδικασμένη» ουσιαστικά εμποδίζεις τον εαυτό σου από το να γνωρίσεις κάτι πολύ πιο δυνατό και κυρίως, αληθινό.
