Την πρώτη φορά που αντίκρισα κώνο εκτός πεζοδρομίου, είχα κλείσει περίπου έξι μήνες ως νέος οδηγός. Έψαχνα για πάρκινγκ μέσα στο στενό που έμενε ο κολλητός μου, όταν δύο πορτοκαλί κώνοι έκλειναν μία θέση που θα μπορούσε να παρκάρει φορτηγό. Ήταν οκτώ το βράδυ και κοιτούσα αν υπήρχε δίπλα κάποια ανοιχτή επιχείρηση όπου γίνονται εκφορτώσεις τις βραδινές ώρες. Δεν είδα τίποτα. Βγήκα από το αυτοκίνητο, ανέβασα τους κώνους στο πεζοδρόμιο και πάρκαρα. Μέσα σε δύο λεπτά, ένας τύπος γύρω στα 55 είχε κατέβει με κάλτσα και παντόφλες για να με βρίσει και ενώ προσπαθούσα να του εξηγήσω ότι ο δρόμος δεν ανήκει, η απάντηση του ήταν «εγώ αν θέλω θα σε φάω ζωντανό». Ο κολλητός μου που άκουσε τις φωνές και κατέβηκε, του είπε ότι θα καλέσει την αστυνομία. Μας είχε πει μία ατάκα του τύπου «φέρε όποιον θες, θα μας κλ****».
Το πάρκινγκ του Ελληνάρα
Δεν υπάρχει ούτε ένας λόγος να είμαστε περήφανοι για την οδηγική μας συμπεριφορά. Το βλέπουμε καθημερινά στους δρόμους. Η πλειοψηφία των Ελλήνων οδηγών παραβιάζει προτεραιότητες και δημιουργεί ατυχήματα. Αλλά και στο θέμα πάρκινγκ δεν τα πηγαίνουμε καλύτερα. Ακόμη και όταν υπάρχουν θέσεις, θα παρκάρουμε στραβά, θα πιάσουμε δύο θέσεις, θα κολλήσουμε πίσω από τον άλλο και -το προσωπικά αγαπημένο μου- θα παρκάρουμε σε θέσεις ΑμεΑ. Προφανώς και όταν μιλάμε για την πρωτεύουσα, τις περιοχές της και τα στενά της, η κατάσταση είναι τραγική αν δεν έχεις δικό σου πάρκινγκ. Όμως ο κώνος, η καρέκλα, τα χαρτόκουτα, τα μπάζα, είναι εκεί για να λειτουργήσουν ως ένα τεράστιο «απαγορεύεται το παρκάρισμα». Γιατί; Γιατί έτσι θέλω. Όλα αυτά, αν δεν έχουμε κλείσει ήδη ολόκληρους δρόμους για να πεταχτούμε να κάνουμε ψώνια. Όπως συμβαίνει στο παρακάτω βίντεο.
Η γενιά του κώνου
Δεν ξέρω από πότε ξεκίνησε αυτό το κίνημα, αλλά ξέρω ότι συνεχίζεται και από νεότερους ανθρώπους – που προφανώς ακολουθούν το δρόμο που χάραξαν οι μπαμπάδες τους. Έχω δει νέα παιδιά να κατεβαίνουν με καφάσια, να βάζουν ξαπλωμένες τις καρέκλες με την πλάτη και να αγριοκοιτάνε από το παράθυρο όποιον δυστυχή κάνει το λάθος να τις μετακινήσει. O KOK είναι πολύ συγκεκριμένος ότι απαγορεύεται να κάνεις κατάληψη του πεζοδρομίου και του δρόμου πλησίον σε αυτό με οποιονδήποτε τρόπο, αλλά δεν είναι ούτε ο πρώτος ούτε ο τελευταίος κανόνας που γράφουμε στα παλιά μας τα παπούτσια. Το θέμα όμως εδώ, είναι ποιοι θέλουμε να είμαστε. Μου φαίνεται αδιανόητα χαζό, να κάτσεις να κάνεις καβγά με έναν άνθρωπο που δεν τον ξέρεις, να τον βρίσεις ή ακόμη και να τον απειλήσεις, όταν θέλει να κάνει το πιο απλό πράγμα με το αυτοκίνητό του: να παρκάρει. Κάτι που και εκείνος που βάζει τον κώνο, θα κάνει αύριο σε μια άλλη περιοχή μακριά από το σπίτι του.
Αξίζει να ασχοληθείς;
Ποτέ δεν κατάφερα να απαντήσω στην παραπάνω ερώτηση. Να κάνεις καταγγελία στην αστυνομία; Να πάρεις τηλέφωνο την τροχαία; Ή απλά να αποδεχτείς το γεγονός ότι υπάρχουν και τέτοιοι τύποι και πάντα θα υπάρχουν. Προφανώς και οι καταστάσεις διαφέρουν, αλλά αν όλος αυτός ο κόσμος καθόταν και σκεφτόταν το πόσο φτηνό και καραμπαγλάν δείχνει το να γεμίζεις τον δρόμο με καφάσια για να παρκάρεις, ίσως και να το ξανασκεφτόντουσαν.
Σε κάθε περίπτωση, παραμένει ένα από τα πιο άθλια πράγματα που βλέπουμε καθημερινά στο παρκάρισμα.
