Ας ξεκινήσουμε από τα προφανή: το «Bachelor» είναι ένα τηλεοπτικό πρόγραμμα και ως τέτοιο πρέπει να αντιμετωπίζεται. Δεν είναι ούτε «κοινωνικό πείραμα», ούτε εκπαιδευτική τηλεόραση, ούτε επιμορφωτικό τηλεοπτικό σεμινάριο. Είναι ένα πρόγραμμα που συνεχίζεται για δεύτερη συνεχόμενη χρονιά στην ελληνική τηλεόραση, βασισμένο σε ένα ξένο «φορμά», κάτι που σημαίνει ότι πήγε καλά πέρυσι, άρα συνεχίζει και φέτος, ότι τα νούμερα ήταν ικανοποιητικά, ότι το κανάλι είναι ευχαριστημένο και ότι όλα είναι καλώς καμωμένα.
Άλλωστε δεν λέμε για την «δύναμη του τηλεκοντρόλ» κι αν κάτι δεν σου αρέσει, μπορείς πολύ απλά να αλλάξεις κανάλι. Έτσι λέμε, μόνο που στην περίπτωσή μας υπάρχει ένα μεγάλο «αλλά»: στη συγκεκριμένη περίοδο που ζούμε, την εποχή του #metoo, της μάχης ενάντια στον σεξισμό και υπέρ της ελευθερίας όλων των ανθρώπων να κάνουν τις επιλογές τους, κάπου όλο αυτό το σκηνικό χτυπάει άσχημα στο μάτι και στην αισθητική. Δεν ζούμε ούτε στη δεκαετία του ‘90, ούτε στις αρχές των ‘00, άλλαξαν θαρρώ τα πρότυπα των γυναικών που το δυνατό τους όπλο ήταν το στήθος ή ο πισινός τους, έδωσαν ολόκληρη μάχη για να σπάσει ο τοίχος με τα στερεότυπα για το ρόλο της γυναίκας στην οικογένεια, τη δουλειά, την κοινωνία. Και σε μεγάλο βαθμό, την κέρδισαν τη μάχη: πολύ διαφορετικά αντιμετωπιζόταν η γυναίκα στη χώρα μας σε σχέση με πριν από 20 ή 30 χρόνια.
Το «Bachelor» έχει άλλη οπτική
Δεν το έβλεπα ούτε πέρυσι, όπως δεν το βλέπω ούτε και φέτος, ακριβώς διότι διαφωνώ με το κόνσεπτ της γυναίκας που είναι πρόθυμη να ξεφτιλιστεί, να μαλλιοτραβηχτεί, να χάσει τον αυτοσεβασμό της και να κάνει ό,τι της ζητηθεί, για «να κερδίσει την καρδιά του Άντρα». Του Αρσενικού. Του «Πολλά Βαρύ και Όχι» - είτε μιλάμε για τον (περσινό) Παναγιώτη Βασιλάκο, είτε για τον (φετινό) Αλέξη Παππά, είτε για οποιονδήποτε άλλον.
Και ακριβώς το θέμα του αυτοσεβασμού, είτε μιλάμε για τα κορίτσια που συμμετέχουν, είτε γι’ αυτούς και – κυρίως – αυτές που παρακολουθούν το εν λόγω πρόγραμμα, είναι το ζητούμενο: διασκεδάζει πραγματικά κάποιος, βλέποντας γυναίκες να συμπεριφέρονται και να υστεριάζουν σαν χαρακτήρες - καρικατούρες του «Ρετιρέ» της δεκαετίας του ‘80;
Ο Αλέξης Παππάς είναι το τρόπαιο ή η δημοσιότητα;
Κι ας πούμε κάποια στιγμή τα πράγματα ακριβώς με το όνομά τους: ο φετινός «Bachelor», ο Αλέξης Παππάς, δεν ήταν και το «καλύτερο παιδί» στο «Survivor», ούτε είχε να πει τα καλύτερα λόγια για τις γυναίκες – τις «στόλιζε» κανονικά σε κάθε ευκαιρία, μέχρι που είπε ότι συμπαίκτριά του, του έκανε τα γλυκά μάτια και «ήρθε πολύ κοντά του» για να αποκτήσει μια γερή συμμαχία στο παιχνίδι. Τα κορίτσια που συμμετέχουν στο «Bachelor», δεν πήγαν εκεί για να βρουν τον έρωτα της ζωής τους ή τον Ιππότη πάνω στο άσπρο άλογο, αλλά για να γίνουν γνωστές και να εκμεταλλευτούν την – όποια – δημοσιότητά τους, ώστε να αποκτήσουν μπόλικους followers στο instagram, να κάνουν καμιά καλή «αρπαχτή» στην επαρχία, να βρουν μια θέση σε ένα πάνελ ή ένα καλύτερο μεροκάματο σε κάποια πίστα, όπως ακριβώς έκαναν και τα κορίτσια που συμμετείχαν πέρυσι.
Και είτε το «Bachelor» στηρίζεται στον αυθορμητισμό και στις αυθεντικές ανθρώπινες αντιδράσεις, είτε ακολουθεί βήμα – βήμα ένα σενάριο που έχει έρθει από το εξωτερικό και οι συμμετέχοντες λειτουργούν σαν ηθοποιοί, το αποτέλεσμα είναι το ίδιο: ο «πασάς» και το «χαρέμι» του, όπου όλες διεκδικούν την εύνοιά του με οποιονδήποτε τρόπο μπορούν ή οποιαδήποτε οδηγία τους δίνεται.
Και μια που λέμε αλήθειες...
Ας πούμε ακόμα μια: αυτό το «ποιος βλέπει μωρέ αυτό το πράγμα;», είναι σαν το «δεν ξέρω ποιος ψήφισε το τάδε ή το δείνα κόμμα» ή το «σιγά μην δω “Λάμψη”» ή «εγώ δεν έπαιξα ποτέ στο Χρηματιστήριο» και «δεν έχω ζητήσει ποτέ ρουσφέτι στη ζωή μου». Είναι υποκρισία. Διότι το βλέπεις το «Bachelor»- κι αν όχι εσύ, ο άντρας ή η γυναίκα σου. Διότι το «κράζεις» αλλά ταυτόχρονα το σχολιάζεις στα social. Διότι «δεν σου αρέσει» αλλά τελικά είναι μια «ένοχη απόλαυση» που δεν την παραδέχεσαι δημοσίως. Διότι αν «δεν το έβλεπε κανείς», όπως λένε όλοι, δεν θα είχε λόγο τηλεοπτικής ύπαρξης.
Ας κάνουμε όλοι τώρα ένα διάλειμμα από τη συζήτηση περί σεξισμού και για το ρόλο της γυναίκας στη σύγχρονη κοινωνία, γιατί αρχίζει το «Bachelor» και θέλουμε να δούμε ποια θα κάνει πους-απς μπροστά στον «Γαμπρό», ποια θα βρίσει την άλλη και ποια θα πάει να κάνει χαλάστρα στην κοπέλα που έχει «βγει ραντεβού» μαζί του κι ετοιμάζεται να φασωθεί...
