Είτε έχεις πληγεί από τις καταστροφικές πυρκαγιές, είτε είσαι μακριά από τα μέτωπα αλλά δεν μπορείς να ανασάνεις από το τοξικό νέφος και παρατηρείς τον ήλιο να έχει καλυφθεί από την καπνίλα, δεν μπορείς παρά να μην έχεις επηρεαστεί από τις μέρες καταστροφής τις οποίες βιώνει η Ελλάδα και ολόκληρος ο κόσμος.
Άνθρωποι, περιουσίες, αθώα ζωντανά έχουν γίνει κάρβουνο από την οργή της φύσης, την ίδια ώρα που άπαντες ρίχνουμε κατηγορίες προς κάθε κατεύθυνση, αδυνατώντας να δούμε αυτό που πραγματικά συμβαίνει.
Την ίδια ώρα που η Βαρυμπόμπη, η Εύβοια, η Αρχαία Ολυμπία, η Μεσσηνία, ο Άγιος Στέφανος, οι Αφίδνες, οι Ιπποκράτειος Πολιτεία και πολλά άλλα μέρη της Ελλάδος οι εστίες φωτιάς εξαπλώνονται συνεχώς, στον κόσμο όλο υπάρχουν μονίμως ανοιχτά μέτωπα. Τμήματα των ΗΠΑ, η Ανατολική Κίνα, η Νότια Αφρική, η Ρουμανία, η Ιταλία και αρκετές ακόμα χώρες βρίσκονται υπό το έλεος της πύρινης λαίλαπας, σε μια απόδειξη ότι βιώνουμε μια νέα κρίση, την οποία εδώ και χρόνια παίρναμε στα αψήφιστα, αλλά πλέον μάλλον έχει φτάσει η ώρα της. Την κλιματική.
Την ώρα λοιπόν που ο κόσμος βράζει, οι πολιτικές αντιπαραθέσεις κορυφώνονται, ενώ αρκετοί ρίχνουν το φταίξιμο μέχρι και στην πυροσβεστική αγνοώντας το γεγονός ότι οι άνθρωποι αυτοί για να σώσουν την κατάσταση κάνουν ένα βήμα πιο κοντά στο ολοκάφτωμα, βιώνουμε μια κατάσταση που την είχαμε ζήσει πολλάκις μέχρι σήμερα, έστω και αν πρόκειται για διαφορετικό περιεχόμενο. Όπως οκορονοϊός δημιούργησε παντού επιδημιολόγους, τα social media «ανάδειξαν» και πυραγούς.
Όπως σε κάθε κρίση, αντιμετωπίζουμε τα πράγματα με κυνικότητα και όσο και αν θέλουμε να δείχνει δικαιολογημένη σε κάτι τέτοιες στιγμές, πρέπει να έχουμε πραγματική επίγνωση των πραγμάτων όπως είναι. Στο μυαλό μας έχουμε την εντύπωση ότι για όλα φταίει το κράτος, οι εμπρηστές και η πυροσβεστική η οποία δεν μπορεί να σβήσει μια φωτιά ρίχνοντας νερό.
Το ότι δεν είμαστε πυραγοί ή πυροσβέστες για να γνωρίζουμε ακριβώς τι «μίγμα» προκύπτει από τη δημιουργία κάθε φωτιάς που μέσω της αποσυμπίεσης της ατμόσφαιρας ή του μικροκλίματος όπως λέγεται μας δημιουργεί παρωπίδες και το αποτέλεσμα είναι να προκύπτουν δηλώσεις τύπου «δεν σβήσατε φωτιά με 2 μποφόρ». Αυτές οι φωτιές είναι τόσο ισχυρές που επεκτείνονται σαν ανεμοστρόβιλοι και σε τόσο υψηλές θερμοκρασίες της τάξεως των 600 βαθμών Κελσίου όπου το νερό το οποίο χύνεται είτε έχει εξατμιστεί μέχρι να φτάσει στην εστία, ή πολύ απλά δεν είναι αρκετό για τη σβήσει.
Τι κάνουμε από εδώ και πέρα;
Ομολογώ πως είμαι επηρεασμένος από τις δηλώσεις του Υποδιοικητή ΠΥ Σταγείρων Ακάνθου, του κύριου Αναγνωστάκου, ο οποίος φρόντισε να μας μεταλαμπαδεύσει την άποψη του με μια αιχμηρή ανάρτηση στο Facebook, υποννοώντας εμμέσως πλην σαφώς να σιωπήσουμε, αναφέροντας πως τα θεμέλια των σπιτιών της Ελλάδος είναι μέσα στην αυθαίρετη δόμηση, ή όπως είπε συγκεκριμένα «φτιάξαμε σπίτια μέσα στην μπαρουταποθήκη των κωνοφόρων δέντρων και βρισκόμαστε στο έλεος των πυρομανών εμπρηστών ή ασυνείδητων πολιτών».
Την ώρα όμως που αυτά ακούγονται τόσο ανησυχητικά, ίσως τα λόγια «Η ΦΥΣΗ ΘΑ ΕΠΙΚΡΑΤΕΙ ΠΑΝΤΑ ΟΤΑΝ Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΒΙΑΖΕΙ ΤΟΥΣ ΚΑΝΟΝΕΣ ΤΗΣ» είναι η πικρότερη αλήθεια που πρέπει να αντιμετωπίσουμε από εδώ και πέρα.
Είναι καιρός να σταματήσουμε να εκφέρουμε γνώμη για το χτες, γεμάτες κατηγορίες προς αλλήλους αλλά και τις κατάρες προς τις προηγούμενες γενιές ή το κράτος και επιτέλους ας κάνουμε την αυτοκριτική μας. Ποιο θα είναι το επόμενο βήμα μας προς την επιβίωση του πλανήτη μας; Και δεν είμαι υπερβολικός, έτσι είναι. Μιλάμε πλέον για επιβίωση, όχι για το πώς θα βγει το καλοκαίρι. Τώρα είναι οι πυρκαγιές, το φθινόπωρο είναι οι πλυμμύρες τύπου Μάνδρας ή Ν. Περάμου, το χειμώνα είναι τα δέντρα που πέφτουν πάνω στα σπίτια από την ισχυρή χιονόπτωση.
Μπορεί να επιστρέψουμε μετά από αυτή την καταστροφή η οποία (δυστυχώς) θα συνεχίσει να μαίνεται τις επόμενες μέρες, αλλά δεν θα είμαστε ποτέ ξανά ίδιοι και καμαρωτοί. Αυτή τη φορά το επόμενο βήμα μας οφείλουμε να είναι πιο χλιαρό, με δεύτερη και τρίτη σκέψη πριν το πραγματοποιήσουμε καθώς εάν θέλουμε να έχουμε ελπίδα για το αύριο πρέπει να είμαστε σίγουροι ότι στο σήμερα δεν θα «βιάζουμε» τη φύση.
Διότι αν θεωρούμε πως όλα θα επιστρέψουν στη φυσιολογική πραγματικότητα κάνοντας ό,τι κάναμε μέχρι σήμερα, ας πάμε όλοι διακοπές και ας μην γυρίσουμε ποτέ.
