Η περιοχή που κάηκε στον Σχίνο ήταν ο αγαπημένος προορισμός για να πηγαίνω ολοήμερη εκδρομή με τις κόρες μου. Ο πιο λατρεμένος. Και όποιος δεν τον είχε ανακαλύψει δυστυχώς έχασε. Όλοι εμείς που ξεκινάγαμε το πρωί από την Αθήνα και σε 45’ ήμασταν στον παράδεισο εδώ και δυο μέρες κλαίμε. Κυριολεκτικά. Και ξέρεις κάτι; Όλα αυτά τα χρόνια που πηγαίναμε εκεί με τα κορίτσια, είχα πάντα την ίδια απορία… Πάντα: «Μα καλά, πώς και δεν το έχουν κάψει αυτό το δάσος; Δίπλα στην Αθήνα;»… Μας έχετε αρρωστήσει. Ναι, σε όλους εσάς μιλάω που παίρνετε ένα στουπί και καίτε τα δάση… Είτε είστε ψυχάκηδες, είτε ανεύθυνοι, είτε… επιχειρηματίες!
Όλοι σας είστε ίδιοι στα μάτια μας… Στα μάτια των κανονικών ανθρώπων που δεν βλέπουν σε ένα δάσος τον τρόπο να βγάλουν το άχτι τους ή να κονομήσουν… Μάτι, Σχίνος ένας ψυχάκιας ή ένας «μαλάκας» δρόμος… Τίποτα δεν μάθαμε. Επειδή τα δέντρα δεν έχουν φωνή μάλλον πιστεύουμε ότι δεν έχουν και δικαιώματα. Έχουν. Το δικαίωμα να σε ζουν. Να σου καθαρίζουν τον αέρα που αναπνέεις. Και να σου φτιάχνουν κάποιες από τις καλύτερες αναμνήσεις της ζωής σου.
Οι περιοχές που έχουν καεί είναι αναντικατάστατες. Για να ξαναγίνουν όπως ήταν πρέπει να περάσουν χρόνια. Δεκαετίες. Στερήσαμε από τις επόμενες γενιές μια ανάσα. Βαθιά ανάσα. Μοναδική. Τα Γεράνια Όρη ήταν πνεύμονας για την Αττική, για την Ελλάδα. Για τους ανθρώπους που ζούμε κάθε μέρα στο τσιμέντο… Αλλά μάλλον δεν είμαστε αυτοί που πρέπει να κλαίμε πρώτοι σε αυτή την τραγική σειρά. Πρώτοι είναι όλοι αυτοί οι άνθρωποι που ζουν εκεί, που είδαν περιουσίες, ζωές ολόκληρες να γίνονται στάχτη…
Τραγικό. Άνθρωποι καλοί, φιλόξενοι που ζούσαν χρόνια ολόκληρα σε αυτό το υπέροχο μέρος και είχαν γίνει ακόμη πιο… υπέροχοι. Τι κάνετε ρε; Πώς το κάνετε αυτό στον κόσμο; Μάτι, Σχίνος… Τι έχει σειρά μετά; Ποιο δάσος θα κάψουμε, ποιο δάσος θα κλάψουμε; Ποια δέντρα θα καούν χωρίς να μιλήσουν; Τίποτα δεν μάθαμε… Τίποτα απολύτως. Ούτε από την Ηλεία, ούτε από το Μάτι, ούτε από πουθενά… Ξέρουμε τι έρχεται και απλά το περιμένουμε. Πάμε στα δάση και απορούμε που δεν έχουν καεί ακόμη… Μας αρρωστήσατε. Μας έχετε κάψει το κεφάλι. Όπως τα δέντρα που καίτε. Επιτέλους ας γίνει κάτι. Νομοθετήστε. Κανένα κτίσμα εκεί που υπήρχε δέντρο. Μόνο δέντρα. Αυτό είναι δολοφονία εν ψυχρώ. Τίποτα λιγότερο.
