Κορονοϊός: Εικόνα απόλυτης διάλυσης και παράνοιας

Το ότι η κατάσταση έχει ξεφύγει από κάθε έλεγχο και έχει χαθεί κάθε μέτρο, είναι γνωστό – και δεν χρειάζεται καν να δεις στα δελτία ειδήσεων τι γίνεται στις πλατείες και τις γειτονιές, διότι το «διαφημίζουν» στα social media με περηφάνεια πολλοί και διάφοροι. Αν ήταν μόνο πιτσιρικάδες αυτοί που παρτάρουν δεξιά κι αριστερά σαν να μην υπάρχει αύριο ή σαν να τους είχες κλεισμένους μέσα πέντε χρόνια, θα λέγαμε ότι «βράζει το αίμα τους» και «ε, πιτσιρίκια είναι, τι να κάνουν;», «κι εμείς στην ηλικία τους κάναμε τρέλες». Αλλά επειδή έτυχε να κατέβω το απόγευμα της Κυριακής στο κέντρο, η εικόνα που αντίκρισα σε έναν πεζόδρομο, δεν περιελάμβανε πιτσιρικαρία. Επίσης δεν περιελάμβανε μάσκες ή αποστάσεις – πρέπει τρεις άνθρωποι στους εκατό περίπου που έπιναν ποτά και καφέδες να φοράγαμε μάσκα. Και το καταπληκτικό αυτό σκηνικό, συμπλήρωνε σαν ντεκόρ η παρουσία κάτι ΜΑΤατζήδων 30 μέτρα πιο εκεί, οι οποίοι – φυσικά – δεν είχαν καμία όρεξη να ασχοληθούν με όλο αυτό που γινόταν. 

 

Και γιατί να ασχοληθούν στο κάτω – κάτω; Δουλειά τους είναι; Θα έλεγε κάποιος πως ναι, δουλειά της Αστυνομίας είναι να μην μαζεύεται κόσμος και πίνει ποτά χωρίς κανένα μέτρο προστασίας – κι αν δεν είναι δουλειά των ΜΑΤ, ας ειδοποιούσαν κάποιον που είναι η δουλειά του να κάνει συστάσεις, να κόβει πρόστιμα ή τέλος πάντων να εφαρμόζει το νόμο. Μόνο που η Ελληνική Αστυνομία έχει διακριτικά αποτραβηχτεί στις σκιές, σας ήρωας από γουέστερν στο τέλος της ταινίας, που αποφασίζει να ζήσει μια ήσυχη ζωή μαξριά από πιστολίδια, έντονες συγκινήσεις και αντιπαραθέσεις. Υποθέτω ότι το μότο της Αστυνομίας είναι το «I’m too old for this shit», καθώς όπως παραδέχονται και οι ίδιοι «τι θέλετε να κάνουμε; Να επέμβουμε και να έχουμε μια νέα Νέα Σμύρνη»;

 

 

 

Μέσα σε όλη αυτή τη μπαχαλοποίηση, την πλήρη απροθυμία της Αστυνομίας να εφαρμόσει το νόμο, την ανευθυνότητα, την ανεμελιά και τη διασπορά του ιού που κρατά όλους εμάς τους υπόλοιπους κλεισμένους σπίτι και δέσμιους του κάθε ασυνείδητου που παρτάρει στις πλατείες, μια είδηση ανάμεσα στις πολλές ήταν ότι «συνελήφθη ξανά ο γνωστός τραγουδιστής που είχε συλληφθεί και τις προάλλες», επειδή έπαιζε φρουτάκια σε μια υπόγα. Και ειλικρινά, μέσα σε όλα αυτά που βλέπω τριγύρω, την πλήρη απαξίωση τόσων και τόσων ανθρώπων για την ανθρώπινη ζωή, για την οικονομία που υποφέρει όσο είμαστε «κλειστοί μέχρι νεοτέρας» και για την ψυχολογία των «έγκλειστων», καθόλου δεν με ενοχλεί που ο «γνωστός τραγουδιστής» και μερικοί ακόμα άνθρωποι κλείστηκαν σε μια υπόγα για να ικανοποιήσουν το πάθος τους. Ούτε μέσα στη μούρη μου ήρθαν, ούτε ο ένας πάνω στον άλλον κάθονταν (ίσα – ίσα που κρατάνε αποστάσεις διότι τα φρουτάκια είναι μοναχικό σπορ και δεν θες να σε γκαντεμιάζει αυτός που κάθεται και σε κοιτάει), ούτε ενόχλησαν κανέναν. Ή μάλλον ενόχλησαν αυτόν που πήρε τηλέφωνο στο 1520 και τους «έδωσε στεγνά», πιθανότατα διότι δεν τον κάλεσαν να παίξει ή διότι είναι ζηλιάρης ή επαγγελματίας ρουφιάνος. Αποκλείεται πάντως να τον ενόχλησαν άνθρωποι που κλείστηκαν σε ένα υπόγειο, τουλάχιστον όχι τόσο όσο θα έπρεπε να μας ενοχλούν όλους οι κακομαθημένοι χαβαλέδες που μαζεύονται στις πλατείες και οι κάγκουρες που κάνουν μπαντιλίκια και κόντρες με τσίτα τη μουσική και κόσμο να τους χειροκροτεί εκστασιασμένος, σαν να είδε τον Άιρτον Σένα να ανασταίνεται και να κάνει προσπέραση στο Μόντε Κάρλο.

 

 

 

Βεβαίως και «πουλάει» όταν «ο γνωστός τραγουδιστής συλλαμβάνεται ξανά». Αλλά μας φταίνε πολύ λιγότερο ο «γνωστός τραγουδιστής» και οι «φίλοι του» ή παλιότερα εκείνος ο ωραίος τύπος ο ρεμπέτης που μάζεψε 10-15 άτομα για να πουν κανένα τραγούδι και έφαγε 3 χιλιάρικα πρόστιμο, σε σχέση με όλους τους άλλους – πιτσιρικάδες, d.j’s, Αστυνομία και λοιπούς – που κάνουν ό,τι γουστάρουν για να περάσουν καλά εις βάρος όλων αυτών που πειθαρχούν με τα μέτρα και κάνουν υπομονή περνώντας δύσκολα. Και ξέρετε ποιο είναι το αστείο; Ότι όλα αυτά τα «ατίθασα νιάτα» αλλά και οι σιτεμένοι πουρέιντζερς που κόβουν βόλτες με το ποτό στο χέρι, θα είναι οι πρώτοι που θα κραυγάζουν «δεν υπάρχει κράτος» και «σκατά τα κάνατε με την πανδημία» όταν θα τελειώσουν τα λεφτά τα δικά τους ή του μπαμπά και δεν θα μπορούν να αγοράζουν ποτάρες στις πλατείες ή όταν δεν θα βρουν δουλειά το καλοκαίρι ή το Σεπτέμβρη, διότι οι μισές επιχειρήσεις που έκλεισαν λόγω πανδημίας δεν θα ανοίξουν ποτέ ξανά. Αλλά, δεν βαριέσαι, πιάσε μια βότκα και πάμε να χορέψουμε Σνικ να πάνε τα φαρμάκια κάτω...