Και «Survivor» έχουμε και «Big Brother» είχαμε και «Φάρμα» έχουμε και «MasterChef» έχουμε και «GNTM» είχαμε και «House of Fame» έχουμε και «Battle of the Couples» έχουμε και «Bachelor» είχαμε και ο «Αγρότης μόνος ψάχνει» έρχεται. Μην αρχίσουμε τώρα τι νούμερα κάνει το ένα και ποιο δεν βλέπεται ακόμα κι αν σε δέσουν στην καρέκλα όπως στο «Κουρδιστό Πορτοκάλι» και ποιο θα κοπεί πρόωρα και ποιο δεν είναι reality αλλά «διαγωνισμός» και άλλα τέτοια, διότι η ουσία παραμένει η ίδια: στη βάση τους, όλα reality είναι. Απλά το «Big Brother» και το «Survivor» ή η «Φάρμα» έχουν τα «γκατς» να το παραδεχτούν, τη στιγμή που τα άλλα μας μιλάνε για διαγωνισμούς και Ακαδημίες και κάτι τέτοια κουλά, λες και δεν έχουν φέρει την κλειδαρότρυπα μπροστά στο μάτι μας, προσκαλώντας μας να δούμε τι γίνεται μέσα.
Θυμίζω ότι πριν από τέσσερα χρόνια, δεν είχαμε ούτε ένα reality. Κανένα. Και με το πού ξαναβγήκε το «Survivor» και σάρωσε τα πάντα στο διάβα του, άρχισαν να ξεπετάγονται και τα υπόλοιπα. Με αποκορύφωμα την τρέχουσα τηλεοπτική σεζόν, όπου ο περισσότερος κόσμος κυριολεκτικά δεν γνωρίζει ποιο παίζει και σε ποιο κανάλι – είναι τόσα πολλά, που δεν προλαβαίνεις όχι μόνο να τα δεις, αλλά ούτε να μάθεις ότι υπάρχουν. Και αναρωτιέσαι, με ποιο σκεπτικό τα μεγαλοστελέχη των καναλιών αποφάσισαν, ο ένας πίσω από τον άλλο, να φορτώσουν το τηλεοπτικό σκηνικό με τόσα πολλά reality. Τι νομίζουν, ότι έχουμε 8 μάτια; Ότι η μέρα μας έχει 36 ώρες; Ή επειδή έχουμε καραντίνα (λέμε τώρα....) δεν θα κάνουμε τίποτα άλλο στη ζωή μας, από το να βλέπουμε πώς περνάνε κάτι τύποι σε ένα σπίτι, ένα νησί ή ένα αγρόκτημα;
Υπάρχει φυσικά και το «τεχνικό κομμάτι»: το πρόγραμμα που θα βγει πρώτο και θα είναι και καλοφτιαγμένο, με χαρακτήρες δυνατούς, με κατινιές, με μαλλιοτραβήγματα, με ίντριγκες και έρωτες, είναι αυτό που έχει το μεγάλο προβάδισμα. Ο κόσμος «κολλάει» μαζί του, ταυτίζεται με παίκτες, άλλους τους «μισεί» κι άλλους τους «λατρεύει», συζητάει γι’ αυτό με τους φίλους του, ποστάρει στα social, φανατίζεται, πορώνεται, τσαντίζεται. Και μόλις συμβούν όλα τα παραπάνω, είναι πολύ δύσκολο – έως αδύνατο – να παρατήσει αυτό που βλέπει και να ξεκινήσει «φτου κι απ’ την αρχή» με ένα νέο πρόγραμμα, με νέους χαρακτήρες, με διαφορετικό «φορμά», επειδή μπήκε ο τάδε ή ο δείνα ηθοποιός, τραγουδιστής, μοντέλο ή μαϊντανός.
Φυσικά ταμείο θα γίνει στο τέλος κι εκεί θα αποτυπωθεί με τηλεοπτικά νούμερα και διαφημιστικά έσοδα, ποιο κανάλι έπραξε σωστά και ποιο όχι, ποιος δικαιώθηκε για την επιλογή ή το ρίσκο που πήρε και ποιος την πάτησε. Αλλά πέρα από «κερδισμένους» και «χαμένους» κι επειδή όλα αυτά τα προγράμματα δεν είναι φτηνά αλλά από ακριβά ως πανάκριβα (σκηνικά, σπίτια, στίβοι μάχης, αμοιβές παικτών και παρουσιαστών, ειδικά ντιλς με ορισμένους συμμετέχοντες κλπ), εγώ θέλω να κάνω μια απλή, τίμια ερώτηση: κανείς δεν σκέφτηκε ή δεν νοιάστηκε να επενδύσει, να ρίξει αυτά τα λεφτά ή μέρος αυτών, για κάτι άλλο; Για μυθοπλασία, για χιουμοριστικές εκπομπές, για κάτι φρέσκο ή κάτι παλιότερο που έχουμε χρόνια να δούμε; Σε μια περιόδο που οι ηθοποιοί δεν κάνουν θέατρο – άρα είναι διαθέσιμοι και σε «λογικές τιμές» - δεν θα ήταν μια πολύ καλή ευκαιρία να δούμε πραγματικά αξιόλογα πράγματα, που να ξεφεύγουν από ιδρωμένα κορμιά, μουσάτους με τατουάζ, πριόνια, τσεκούρια και μίξερ;
