Από την στιγμή που γεννιόμαστε μέχρι την στιγμή που θα πεθάνουμε οι άντρες, δεν υπάρχει ζήτημα που να μας απασχολεί περισσότερο από τις γυναίκες. Τρωγόμαστε. Διαρκώς. Από τη μάνα μας μέχρι τη φίλη, τη σύντροφο, την ερωμένη, τη γυναίκα, την κόρη και την εγγονή μας… Και άκου, για να ξέρεις: Δεν υπάρχει ούτε στιγμή που να νιώσουμε ότι σας έχουμε καταλάβει απόλυτα. Στο 100%. Ποτέ. Και στο λέει ένας τύπος που έχει συναναστραφεί αρκετά με γυναίκες. Καλέ μου φίλε, δεν είσαι χαζός. Απλά οι γυναίκες είναι από την φύση τους πιο έξυπνες από τους άντρες. Απλά κάνουν και εκείνες το λάθος και παιδεύουν τόσο πολύ το μυαλό τους που ενδεχομένως να μην ευτυχήσουν. Ίσως και ποτέ. Παίρνουν μικρές δόσεις ευτυχίας, μέχρι να χαθούν ξανά στις σκέψεις τους. Θα μου πεις, σάμπως εμείς δεν τα παθαίνουμε; Θα ήθελα πολύ να μην είναι έτσι οι κόρες μου αλλά φαντάζομαι ότι -ίσως- δεν θα γλιτώσουν το μαρτύριο και πολλά από τα πράγματα που είναι απλά, θα τα σκέφονται περισσότερο από όσο πρέπει. Καημένη Εύα. Και της τα είπε ο Αδάμ. «Άραξε κοριτσάκι μου, εδώ που τα έχουμε όλα. Εγώ εσένα, εσύ εμένα. Τι ασχολείσαι με τα φίδια και τα μήλα;». Αλλά που τέτοια τύχη. Γυναίκα. Έρωτας, πάθος και κατάρα μαζί.
Όσο περνάνε τα χρόνια, τόσο καταλαβαίνω ότι δεν θα τι καταλάβω. Όχι μόνο εγώ. Κανείς μας. Και ξέρεις γιατί καλέ μου φίλε; Γιατί -ας μου επιτραπεί να πω χωρίς να με πουν σεξιστή- ότι σε κάποια πράγματα δεν έχουν καταλάβει ούτε οι ίδιες τον εαυτό τους. Όπως συμβαίνει αντίστοιχα σε διάφορα με εμάς, έτσι συμβάινει και με εκείνες. Για παράδειγμα. Επιθυμούν την μητρότητα και μόλις αυτή έρχεται, ψάχνουν το χαμένο τους εαυτό. Δεν θυμούνται πως πρέπει να τον φροντίσουν πριν φτάσουν σε αυτή τη σκέψη. Και αν δεν δουλεύουν, το μυαλό γεμίζει με περισσότερες σκέψεις. «Δεν μπορώ να νιώθω άχρηστη, μέσα στο σπίτι…». Δουλεύουν; «Δεν μπορώ να χάνω στιγμές από τα παιδιά, επειδή δουλεύω». Ασχολείσαι μαζί τους; «Με πνίγεις…». Δεν ασχολείσαι; «Είσαι αδιάφορος».
Κάπου έλεος, ρε κορίτσια. Δεν καταλαβαίνετε ότι κάνετε κακό στον εαυτό σας με αυτόν τον τρόπο; Θέλω να πω αυτό σαν ένας άντρας που αγαπάει πολύ και σέβεται πολύ τις γυναίκες. Δεν υπάρχει μεγαλύτερο πρόβλημα στις μέρες από τη μοναξιά των γυναικών. Που σε ένα μεγάλο βαθμό σε αυτό, φταίμε και ΕΜΕΙΣ. Ακόμη και αυτές που έχουν οικογένεια, είναι σε σχέση ή έχουν χιλιάδες φίλες πάλι μόνες τους νιώθουν. Γιατί; Γιατί παιδεύουν τόσο το μυαλό τους. Και έχουν τόσο πολύ μυαλό από γεννησιμιού τους που δεν τελειώνει αυτό το παίδεμα.
Νομίζω ταπεινά, πως κάποιες οι γυναίκες έχουν χάσει τον προσανατολισμό τους. Ότι έχασαν το θεό των μικρών πραγμάτων. Αυτόν που έχουν ΘΕΟ οι άντρες. Αυτός που σε κάνει να βρίσκεις την ευτυχία σε μια βόλτα στη θάλασσα, σε ένα βράδυ με τους φίλους βλέποντας μπάλα και πίνοντας μπύρες, σε ένα σουβλάκι. Και μαζί σε μια βραδιά, μια αγκαλιά, με τη γυναίκα που γουστάρεις. Που γουστάρεις. Να αφήσουν και εκείνες λοιπόν όσο μπορούν τους μεγάλουν προβληματισμούς. Το έξτρα κιλό που νομίζει ότι την χαλάει, την κυτταρίτιδα που νομίζει ότι μας ενοχλεί ενώ στα δικά μας τα μάτια δεν άλλαξε ποτέ, την βλακεία που έγινε στη δουλειά και της χάλασε την διάθεση. Η ζωή είναι μικρή και είναι στιγμές. Και είναι καλό να το θυμούνται τόσο εκείνες και εμείς. Και η πλάκα, η μεγάλη πλάκα είναι ότι τίποτα από όλα αυτά τα παραπάνω δεν είναι σοβαρό. Ή δεν είναι τόσο σοβαρό για να χάσεις στιγμές από την ζωή σου και την ευτυχία σου και τον άνθρωπό σου. Τα παιδιά σου. Τίποτα δεν είναι πάνω από σένα. Τίποτα δεν πρέπει να σε νικάει.
Αυτό λοιπόν είναι ένα κείμενο για τις γυναίκες, με πολλή αγάπη και σεβασμό για τις γυναίκες, για όλα όσα δεν πρέπει να κάνουν στον εαυτό τους οι γυναίκες. Είναι γραμμένο από έναν άντρα, που πραγματικά θέλει να τις βλέπει να είναι καλά και να παραμένουν υπέροχες για όλα όσα είναι και πρεσβεύουν. Και αν δεν θέλετε να ακούσετε εμένα, θυμηθείτε την συγχωρεμένη την Μαλβίνα. Μία γυναίκα με τεράστια παντελόνια.
«Κάθε μέρα πάνω από το χώμα είναι μία καλή μέρα. Μην το ψάξεις παρακάτω. Μόνο σκατά θα βρεις».
ΥΓ.: Κορίτσια δεν πειράζει και να λέτε κάνα «ναι» χωρίς να μας βγάζετε την Παναγία μέχρι να το πείτε. Δεν πειράζει να κάνετε πράξη την επιθυμία μας, απλά και μόνο επειδή είναι επιθυμία μας. Και μην ανησυχείτε, όταν έρθει η ώρα θα κάνουμε το ίδιο για εσάς.
