Ο «μέσος Έλληνας» καμαρώνει για τον Στέφανο Τσιτσιπά και νιώθει υπερήφανος όποτε σημειώνει μια μεγάλη νίκη ή ανεβαίνει μια θέση στην παγκόσμια κατάταξη, λες και παίζανε μαζί παλιά ρακέτες στη Λούτσα και του έμαθε το backhand. Ο ίδιος «μέσος Έλληνας» αποκαλεί τον Στέφανο «πελατάκι» του Nadal ή του Djokovic όταν χάνει σε έναν ημιτελικό ή τελικό, διακρίνει (προφανώς λόγω της τεράστιας εμπειρίας του στο τένις) ότι «έχει μείνει στάσιμος» και «δεν εξελίσσεται» και «πολύ δύσκολα θα ανέβει πιο ψηλά».
Ο «μέσος Έλληνας» έγινε έξαλλος που ο Τσιτσιπάς ήταν σε πάρτι στο Ντουμπάι στην αλλαγή του χρόνου. Κοροϊδεύει όταν ο Στέφανος λέει ότι θα ήθελε να ανοίξουν «Harrods» στην Ελλάδα, ειρωνεύεται όταν απαντάει πως μια λύση στη ρύπανση του πλανήτη είναι να πάρουμε αυτοκίνητα «Tesla» και τον βρίζει που ενώ μας καλούσε να «μείνουμε σπίτι», εκείνος ταξιδεύει σε όλο τον κόσμο και περνάει καλά. Επιπλέον, όταν ποστάρει ρήσεις αρχαίων φιλοσόφων είναι κάποιος που «τιμάει την Ελλάδα στο εξωτερικό» αλλά μόνο όταν κερδίζει - όταν χάνει είναι «ένας γραφικός που γράφει κάτι τσιτάτα στο Twiiter».
Ας βάλουμε τα πράγματα σε μια σειρά, διότι κάπου η «ιερή αγανάκτηση του μέσου Έλληνα» έχει καταντήσει κουραστική: ο Στέφανος Τσιτσιπάς «δεν είναι ένας από εμάς», ούτε ήταν ποτέ. Είναι ένα παλικάρι του οποίου η οικογένεια είχε την οικονομική άνεση να τον στηρίξει ώστε να μάθει τένις, να τον στείλει στο εξωτερικό ώστε να γίνει καλύτερος και να τον «περιμένει» να φτάσει σε τέτοιο επίπεδο, ώστε να φέρνει νίκες, επιτυχίες και πολλά χρήματα. Ο Στέφανος, δεν είναι κάτοικος Σεπολίων, Παγκρατίου ή Κάτω Πατησίων - είναι κάτοικος Μόντε Κάρλο, ζει στο εξωτερικό, ταξιδεύει για προετοιμασίες και αγώνες, ζει μια ζωή τελείως διαφορετική από το 99% των Ελλήνων.
Στο Ντουμπάι για παράδειγμα ήταν για προετοιμασία, επειδή λίγες μέρες μετά ακολουθούσε τουρνουά στην Αυστραλία και οι κλιματικές συνθήκες είναι παρόμοιες. Βέβαια ο Στέφανος, έκανε ένα μοιραίο λάθος: δεν ζήτησε την άδειά μας πριν πάει στο Ντουμπάι και φωτογραφηθεί σε πάρτι...
Αν καταλάβουμε κάποια στιγμή ότι κανένας «δεν μας χρωστάει» επειδή τυχαίνει να είναι Έλληνας όπως κι εμείς, θα νιώσουμε καλύτερα. Ούτε έχει κάποια υποχρέωση να «υποφέρει» επειδή υποφέρουμε εμείς, να συμπάσχει, να ζει με επίδομα από το κράτος ή να στέλνει SMS για να βγει για περπάτημα. Ο Τσιτσιπάς, ζει και εργάζεται στο εξωτερικό, σε έναν άλλο κόσμο, σχεδόν άλλον πλανήτη, απολαμβάνει τη ζωή του, παλεύει να βάλει το όνομά του με χρυσά γράμματα στο «Βιβλίο του Τένις» και εκφράζεται όπως νιώθει. Όχι όπως νιώθουμε εμείς. Μιλά για τα «προβλήματα» που τον απασχολούν. Όχι γι' αυτά που απασχολούν εμάς.
Εσένα το πρόβλημά σου είναι ότι δεν έχεις χρήματα να πληρώσεις τα τέλη κυκλοφορίας, εκείνου ότι αν υπήρχαν περισσότερα «Tesla», θα υπήρχε λιγότερη ρύπανση στον πλανήτη. Εσένα, να ανοίξουν τα μαγαζιά στη γειτονιά ώστε να πας να πάρεις δυο καινούργια σώβρακα, εκείνου να ανοίξουν «Harrods» στην Ελλάδα, διότι έτσι αντιλαμβάνεται την (αγαπημένη του) «ποιότητα». Κι όπως ακριβώς τα δικά του «προβλήματα» δεν σε αγγίζουν και δεν σε αφορούν, σκέψου ότι και τα δικά σου προβλήματα είναι αντίστοιχα μακριά από το δικό του πεδίο σκέψης. Όχι επειδή είναι «γάιδαρος» ή «παρτάκιας» ή «κακομαθημένο πλουσιόπαιδο» αλλά πολύ απλά διότι ζει και εργάζεται στο εξωτερικό, αμείβεται πλουσιοπάροχα και έχει μια εντελώς διαφορετική νοοτροπία από τη δική μας.
Σε ενόχλησε που συμμετείχε στην καμπάνια «μένουμε σπίτι» αλλά εκείνος δεν μένει σπίτι; Κακώς. Πρώτον διότι το «σπίτι του» είναι το αεροπλάνο και τα ξενοδοχεία όπου γης, λόγω της δουλειάς του. Δεύτερον, διότι η ελληνική κυβέρνηση τον «χρησιμοποίησε» για την καμπάνια, επειδή είναι διάσημος, πετυχημένος και δημοφιλής - όπως «χρησιμοποίησε» τον Αντετοκούνμπο, τον Σπύρο Παπαδόπουλο ή τη Βίκυ Σταυροπούλου. Δεν «προσφέρθηκε» ο Στέφανος να κάνει το σποτάκι για να κερδίσει κάτι, για να βγάλει χρήματα, να τον μάθει ο κόσμος ή να κάνει δημόσιες σχέσεις. Ούτε έχει κάποια υποχρέωση να «δώσει το καλό παράδειγμα» μένοντας κλεισμένος στο σπίτι του - εκτός αν θέλουμε να παίρνει μέρος στα τουρνουά παίζοντας τένις στο Playstation.
Και κάτι τελευταίο, επειδή ανέφερα παραπάνω το όνομα του Γιάννη Αντετοκούνμπο: ακούω διάφορους που λένε «εγώ είμαι με το Γιάννη». Επειδή ήταν παιδί μεταναστών, επειδή πέρασε δύσκολα, επειδή είναι οικογενειάρχης, επειδή διαπρέπει στο ΝΒΑ αλλά παραμένει ταπεινός. Κι εγώ είμαι με το Γιάννη αλλά είμαι και με τον Στέφανο. Ας μην συγκρίνουμε δυο διαφορετικά πράγματα, δυο εντελώς διαφορετικούς ανθρώπους και προσπαθούμε να κάνουμε κοπτοραπτική, ώστε να τους χωρέσουμε στο δικό μας σκεπτικό. Ο ένας διαπρέπει σε ομαδικό άθλημα και ο άλλος σε ατομικό - αλλά και οι δυο διαπρέπουν. Ο ένας είναι παιδί μεταναστών και ο άλλος παιδί ευκατάστατης οικογένειας - αλλά σε κανέναν από τους δυο δεν «χαρίστηκε» τίποτα, και οι δυο δουλεύουν σκληρά για να βρίσκονται εκεί που βρίσκονται. Προσωπικά και για τους δυο εύχομαι τα καλύτερα στη ζωή του και την καριέρα τους και χαίρομαι μέσα από την καρδιά μου όταν κατακτούν μια ακόμα κορυφή. Εσύ;
Την επόμενη φορά που θα σε «χαλάσει» κάτι που θα πει ο Τσιτσιπάς ή θα γράψει στα social ή θα κάνει, πριν τον κράξεις, καλό θα ήταν σκεφτείς τι σε ενοχλεί περισσότερο. Που δεν είναι σαν και σένα; Ή που δεν είσαι σαν κι αυτόν; Που δεν ήταν ποτέ «ένας από εμάς» ή που δεν θα γίνουμε ποτέ «σαν κι αυτόν»; Καμάρωσέ τον αν θες για τις επιτυχίες του, κρίνε τον αν θες για τις αποτυχίες του, αλλά άστον να ζει τη ζωή του όπως εκείνος επιθυμεί.
