Τον Μάρτη αρχικά ανακοινώθηκε ένα 15ήμερο εγκλεισμού για να παραταθεί αρκετές φορές μέχρι τις πανηγυρικές ανακοινώσεις για νίκη επί της πανδημίας. Το lockdown, όσο σκληρό και οριζόντιο μέτρο κι αν ήταν, ο ελληνικός λαός το αποδέχτηκε και το εφάρμοσε με παροιμιώδη και ασυνήθιστη για το ταμπεραμέντο του πειθαρχία. Ζητήθηκε χρόνος για καλύτερη προετοιμασία του ΕΣΥ και δόθηκε άπλετος. Τώρα τι άλλαξε;
Διάβασε εδώ για τα μέτρα του νέου lockdown.
Γιατί κουνάνε επιτιμητικά το δάχτυλο σε έναν λαό που μέχρι πριν από λίγο έπαιρνε εύσημα; Γίναμε ξαφνικά ανεύθυνοι; Τόσο ανεύθυνοι που είχαμε επικαιροποίηση και αυστηροποίηση μέτρων ακόμα και σε χρονικό διάστημα 48 ωρών, ενώ μέχρι τώρα ξέραμε ότι για να εκτιμηθεί η απόδοση ενός μέτρου χρειάζεται σαφέστατα μεγαλύτερος χρόνος εφαρμογής και ανάλυσης; Για να φτάσουμε τελικά στην ανακοίνωση ενός πολλάκις διεψευσθέντος lockdown. Από τις πρώτες μέρες που άνοιξε ο τουρισμός, διαβεβαιώνονταν σε όλους τους τόνους και με τον πιο κατηγορηματικό τρόπο ότι το ενδεχόμενο ενός δεύτερου lockdown ήταν σενάριο επιστημονικής φαντασίας. Το αφήγημα της μέχρι στιγμής πετυχημένης αντιμετώπισης της πανδημίας σε συνδυασμό με το αβάσταχτο κόστος ενός ακόμα παγώματος της οικονομίας κράτησε μέχρι και πριν λίγα 24ώρα με αμείωτη ένταση και βεβαιότητα.
Ενώ ήδη πολλές χώρες της Ευρώπης έχουν προχωρήσει σε lockdown, εδώ μέχρι και την τελευταία στιγμή ένα επικοινωνιακό καρότο και μαστίγιο κλωτσούσε το τενεκεδάκι του κλεισίματος λίγο παρακάτω με τις απαραίτητες απειλές και στιγματισμό ορισμένων ανεύθυνων νέων. Ανεύθυνοι νέοι που αναγκάστηκαν να μετακινούνται σε υπερπλήρη ΜΜΜ, αλλά ευτυχώς σταμάτησαν να αγοράζουν περιπτερόμπυρες μετά τα μεσάνυχτα. Τέτοια λογικά άλματα έριξαν νερό στον μύλο κάθε είδους παρανοϊκής συνωμοσίας. Ενώ οι νεκροί αυξάνονται και η ψεκασμένη ερώτηση «ξέρεις κανέναν που να αρρώστησε;» έχει πλέον αβίαστη καταφατική απάντηση, οι αρνητές φυτρώνουν σαν τα μανιτάρια μετά τη βροχή.
Ακόμα και τώρα, στο και 5, η στήριξη του ΕΣΥ, των ΜΜΜ και η ουσιαστική στήριξη επιχειρήσεων και εργαζομένων πρέπει να είναι ρωμαλέα και αποφασιστική. Τουλάχιστον να αποφύγουμε τα λάθη τύπου «σκόιλ ελικικου» και τις αδικίες εις βάρος συγκεκριμένων κατηγοριών επαγγελματιών. Θα το εφαρμόσουμε και αυτή τη φορά το lockdown, με την ίδια ή και περισσότερη αυτή τη φορά πειθαρχία.Δεν θα πειθαρχήσουμε από κάποιου είδους μαζοχισμό, αλλά γιατί πραγματικά νιώθουμε ότι είναι το μοναδικό μας όπλο για να προστατέψουμε τον εαυτό μας και κυρίως όσους αγαπάμε γύρω μας. Θα πρέπει όμως να είναι και το τελευταίο γιατί μέχρι την διάθεση του εμβολίου και την τελειοποίηση της θεραπείας, δεν μπορεί να υπάρξει άλλο.
Οι οικονομικές αντοχές είναι πεπερασμένες, το ίδιο και οι ψυχικές που μπορεί να δοκιμάστηκαν και περισσότερο για τους πιο ευάλωτους συμπολίτες μας. Παραφράζοντας τη ρήση «δεν ξέρω με τι όπλα θα γίνει ο Γ’ Παγκόσμιος Πόλεμος, αλλά ο Δ’ θα γίνει με ξύλα και πέτρες» το ίδιο θα γίνει και με ένα τρίτο lockdown. Οι επικοινωνιακές παλινωδίες του τελευταίου διαστήματος καλό θα ήταν να μην συνεχιστούν τουλάχιστον για το επερχόμενο κρίσιμο διάστημα. Το ίδιο ισχύει και για το δάχτυλο που κουνιέται απειλητικά πάνω από συγκεκριμένες ηλικιακές και κοινωνικές ομάδες. Ο κοινωνικός αυτοματισμός μπορεί να είναι ένα μακιαβελικό εργαλείο πολιτικής σε συνθήκες κανονικότητας, αλλα σε περιόδους πανδημίας είναι πάρα πολύ επικίνδυνο, ο ιός αντιμετωπίζεται ιατρικά και όχι με αστυνόμευση.
Θα αντέξουμε, αλλά χρειαζόμαστε βοήθεια και ειλικρίνεια.
