Πολλές φορές κάνω ταξίδια στο παρελθόν. Στις αναμνήσεις. Και κυρίως στην εποχή που ήμουν μόνος μου. Τότε που τα μπουζούκια ήταν ανοικτά 6 νύχτες την εβδομάδα και εγώ πήγαινα τις… επτά. Τότε που όταν η μάνα μου με έβλεπε να μένω μέσα, ερχόταν και με ακουμπούσε στο κούτελο να δει αν έχω πυρετό. Τότε που η λέξη ευθύνη ήταν μια σταλιά σε σχέση με τη λέξη διασκέδαση. Τότε που ζούσα μόνο για πάρτη μου. Μου λείπουν λες; Όχι. Και στο λέω απόλυτα ειλικρινά. ΑΠΟΛΥΤΑ. Δεν αρνούμαι ότι έζησα, ούτε θα ήθελα να έχω ζήσει αλλιώς. Τουναντίον. Απλά σε φίλους και γνωστούς, ειδικά στους νεότερους, αφού ολοκληρωθεί ο ρόλος του… τρελιάρη «θείου» που είχε φάει τη νύχτα με το κουτάλι και έχει να τους πει 2-3 ωραίες ιστορίες, τους λέω κι αυτό: «Κάντε παιδιά όσο νωρίτερα μπορείτε…». Κάποιοι τα καταλαβαίνουν. Άλλοι με κοιτάνε σαν χάνοι. Κάντε όμως παιδιά όσο νωρίτερα μπορείτε. Κάντε οικογένεια.
Γιατί;
Πρώτο για να ζήσετε, να φτιάξετε και να μοιραστείτε μαζί τους όσο το δυνατόν περισσότερες στιγμές και δεύτερον (και κυριότερο) για να γίνετε καλύτεροι άνθρωποι. Για το πρώτο φαντάζομαι δεν θέλεις εξήγηση. Το δεύτερο, επειδή για κάποιους είναι κομματάκι υποκειμενικό, θαρρώ πως σηκώνει κουβέντα.
Τι σημαίνει λοιπόν για μένα καλύτερος άνθρωπος… Το βασικότερο; Να βάζεις το εμείς κάτω από το εγώ. Να ξυπνάς και να κοιμάσαι με το πώς θα κάνεις ευτυχισμένη την οικογένεια σου. Τα παιδιά σου. Να μοιράζεσαι την αγάπη και να την πολλαπλασιάζεις. Πόσο μεγάλη αλήθεια.. «Η αγάπη είναι το μόνο πράγμα που όταν το μοιράζεσαι δεν λιγοστεύει αλλά πολλαπλασιάζεται». Ας το σκεφτούν οι… Μπαμπινιώτηδες του μέλλοντος να το βάλουν στα λεξικά πλάι στη λέξη οικογένεια. Γιατί αυτό ακριβώς είναι. Αγάπη. Το νιώθω κάθε φορά που γυρίζω σπίτι και βλέπω τα κορίτσια.
Σαν να μπαίνω σε θάλαμο αποσυμπίεσης
Ό,τι και να έχει συμβεί τις προηγούμενες ώρες, δεν έχει πια σημασία. Το αισθάνομαι την στιγμή που σκεπάζω την Έλενα (η Εύα δεν… σκεπάζεται σχεδόν ποτέ) βάζοντας την για ύπνο. Στο «Καληνύχτα μπαμπά, σε αγαπώ πολύ, όνειρα γλυκά, καλή ξεκούραση, καλά Χριστούγεννα, καλή Πρωτοχρονιά, καλό Πάσχα κοκ (ανάλογα με το πόσο δεν θέλει να κοιμηθεί)». Το καταλαβαίνω ακόμη και την ώρα που… πληρώνω τους λογαριασμούς και τις υποχρεώσεις που έχει μια οικογένεια… Την στιγμή δηλαδή που παύεις να είσαι παιδί και γίνεσαι άντρας και κυρίως πατέρας. Θα το καταλάβεις όταν θα πάρεις το πρώτο παιχνίδι, όταν θα δώσεις το πρώτο χαρτζιλίκι, όταν θα βοηθήσεις να γίνει το όνειρο πραγματικότητα το παιδί σου… Ευτυχία, όχι αστεία! Η μεγαλύτερη! Και η πιο ουσιαστική.
Θα το καταλάβεις όταν ο δάσκαλος, ο καθηγητής, ο φίλος σου πει «Νικόλα πολύ καλά τα παιδιά σου». Παράσημο. Αλλά πάνω απ’όλα θα νιώσεις το θαύμα πολύ νωρίς. Μόλις το πάρεις αγκαλιά για πρώτη φορά… Ναι, από εκείνη την στιγμή θα ζεις για κάποιον άλλον. Και θα σου αρέσει πολύ. Πιο πολύ από οτιδήποτε άλλο θα έχεις κάνει στη ζωή σου.
Αλήθεια σου λέω… Αλήθεια.
