Οι μέρες αυτές φέρνουν τα πρώτα αέρινα γυναικεία βαδίσματα του χρόνου και γι’ αυτό απαιτούν την αμέριστη προσοχή μας.
Εντέλει, η άνοιξη δεν είναι παρά η εποχή που ιδανικά οι δρόμοι γεμίζουν από φίνες γυμνές γυναικείες πλάτες.
Ξέρεις, νιώθεις ότι επιτέλους το βλέμμα σου αποκτά περιεχόμενο.
Υπάρχει ένας θρύλος ότι κάποια μέρα σαν αυτή καθώς περίμενε να ανάψει το πράσινο, ένας άνδρας κατάφερε να χωρέσει τρεις ζωές μέσα σε ένα τέτοιο βλέμμα. Παραλίγο να μην γύριζε ποτέ στην πραγματικότητα.
Έκτοτε έμαθε ότι την Άνοιξη δεν κυκλοφορείς με κατεβασμένα παράθυρα στο αυτοκίνητο. Όσα εισβάλλουν από μέσα τους, μπορούν να σε πεθάνουν. Και η Ανάσταση δεν είναι για όλους.
Stelios Faitakis, The Dream
Έχεις ακόμα μερικές μέρες στη διάθεσή σου για να διαβάσεις ένα από τα καλύτερα βιβλία για τη συγκεκριμένη εποχή, τη «Μενεξεδένια Πολιτεία» του Άγγελου Τερζάκη.
Ίσως τότε να νιώσεις ότι το Πάσχα στην Αθήνα μπορεί να είναι πολύ ιδιαίτερο.
Το βιβλίο μιλάει, βέβαια, για μια Αθήνα που πλέον δεν υπάρχει.
Από την άλλη, πότε ήταν η τελευταία φορά που αισθάνθηκες ότι κάτι είναι αληθινά ιδιαίτερο;
Stelios Faitakis, Fortunately absdurdity is lost
Μην πιστεύεις αυτά που ακούς αριστερά και δεξιά. Ο Πέτρος Γαϊτάνος φέρνει το Πάσχα.
Κάποιοι, βέβαια, πιστεύουν ότι τα διαφημιστικά του Jumbo κάνουν την ίδια δουλειά, αλλά αυτό προδίδει τρομακτική έλλειψη γνώσεων. Και αγνωμοσύνη, φυσικά.
Επίσης, δε θα ήταν λάθος αν ισχυριζόσουν ότι το Πάσχα είναι μια γιορτή στην οποία ένας γενειοφόρος τύπος με μπλε μάτια γύρω στα τριάντα «βγαίνει» μετά τον Γαϊτάνο.
Stelios Faitakis, The Happy Slave
Η συμμετοχή, η συγκίνηση και η κατάνυξη είναι ζητήματα εντελώς υποκειμενικά, ωστόσο υπάρχουν θέματα σχετικά με όλη αυτή την ατμόσφαιρα που δεν επιδέχονται αμφισβήτησης:
Το πείραγμα ενός πιτσιρικά κατά την περιφορά του Επιταφίου.
Το χαμόγελο της πιτσιρίκας εξαιτίας του παραπάνω πειράγματος.
Ο λυγμός του «Αμλέτου» από την Παλιά Φιλαρμονική της Κέρκυρας που δονεί την Ευγενίου Βουλγάρεως στον επιτάφιο Αγίου Σπυρίδωνα το Σάββατο στις 9:00 το πρωί.
Η αγκαλιά για το «καλώς ήλθες». Ακόμα κι αν αυτό το «καλώς ήλθες» δεν προϋποθέτει καν ένα ταξίδι, αλλά ακόμα και μια διαδρομή εντός της πόλης.
Ναι, με κάτι τέτοια καταλαβαίνεις ότι κάτι συμβαίνει εδώ. Έστω κι αν μέχρι εκείνη τη στιγμή δεν είχες πάρει χαμπάρι το παραμικρό.
Stelios Faitakis, Major celebration on Darwin Street
Εντάξει, την ξέρεις την ιστορία: σύλληψη, δίκη, σταύρωση, ταφή, οι τρεις μέρες και μετά... «Χριστός Ανέστη». Έχει παιχτεί άλλες 1.984 φορές.
Όμως όλο και κάτι βρίσκεις σε αυτήν που σε αγγίζει.
Κι αυτό μπορεί να μην είναι απαραίτητα η πίστη.
Το κείμενο συνοδεύεται από έργα του ζωγράφου Στέλιου Φαϊτάκη.
