«Δεν είναι κατάσταση αυτή πάλι» ή «τι είναι αυτό το πράγμα» ή «θα πονέσουν τα ματάκια μας πάλι». Τρεις φράσεις που σε λίγες μέρες από τώρα θα βγαίνουν από κάθε αντρικό λαρύγγι. Τώρα που ανοίγει ο καιρός, τώρα που η γης βγάζει χορτάρι και τα κοριτσόπουλα θα αρχίσουν να πετάνε από πάνω τους τα μπουφάν, τις ζακέτες και τα τζινς και θα το γυρίσουν στις ανάλαφρες φουστίτσες και τις μπλούζες τις ξώπλατες ή εκείνες με τα τιραντάκια.
Οι άλλοι το λένε Άνοιξη. Εμείς το λέμε «η-εποχή-που-ανοίγει-το-μάτι-και-σεληνιαζόμαστε».
Πες την αλήθεια. Δεν την παλεύεις κάθε χρόνο τέτοια εποχή. Κάπου εκεί τέλη Απρίλη-αρχές Μάη που ο υδράργυρος αρχίζει να καλοκαιρίζει και οι γυναίκες που συναντάς εκεί έξω κάνουν το μεγάλο βήμα και αποφασίζουν να δωρίσουν (άλλες λιγότερο κι άλλες περισσότερο) μέρος από την επιδερμίδα τους σε κοινή θέα. Είμαστε όλοι ευτυχισμένοι: κι εμείς που παρακολουθούμε όσα συμβαίνουν γύρω μας με ανοιχτό το στόμα κι αυτές που νιώθουν θελκτικές και ποθητές αλλά και τα ματάκια μας που επιτέλους δεν προσπαθούν να μαντέψουν τι κρύβεται κάτω από το πεντάκιλο παλτό.
Αφού ξεφορτωθήκαμε όσους δεν πάτησαν το πρώτο το κουτάκι, μπορούμε τώρα με την ησυχία μας να κάτσουμε να πούμε μερικά πραγματάκια μεταξύ μας εμείς που καταλαβαινόμαστε; Σας βλέπω που κουνάτε πάνω κάτω το κεφάλι σας καταφατικά. Σε βλέπω κι εσένα που είσαι στη στάση του μετρό και έχεις καρφώσει μάτια, σάρκα και οστά στην ομορφιά που στέκεται μπροστά σου. Την προσοχή σου λίγο, σε παρακαλώ πολύ...
Κάθε χρόνο τέτοια εποχή, οι γυναίκες που κυκλοφορούν εκεί έξω είναι πιο όμορφες από ποτέ. Ναι, ακόμα και από το καλοκαίρι. Και ξέρετε γιατί; Το καλοκαίρι στις παραλίες σου προσφέρονται όλα στο πιάτο. Ενάμιση τετραγωνικό μέτρο κορμί και μια-δυο λωρίδες από μαγιό έτσι για το ξεκάρφωμα. Λίγα μένουν στη φαντασία σου. Λογικό λοιπόν να κοιτάζεις τριγύρω αποχαυνωμένος, ενώ μπροστά σου περνάνε «παπάδες». Είναι σαν να βλέπεις το τελευταίο επεισόδιο της 7ης σεζόν του Game of Thrones και να το παρακολουθείς χωρίς ενδιαφέρον επειδή μία μέρα πριν έχεις φάει σποϊλεριά για το δράκο που θα κάνει ντου στο Τείχος (ζητάω συγνώμη από εσένα ΤΟΝ ΕΝΑ που δεν το έχεις δει ακόμα). Ξέρεις, λοιπόν, τι θα δεις και πώς θα το δεις κι ως εκ τούτου το ενδιαφέρον σου χάνεται. Η Άνοιξη με λίγα λόγια είναι το σπόιλερ του Καλοκαιριού.
Η μόνη διαφορά με τον κόσμο του κινηματογράφου είναι ότι αυτό το σπόιλερ το λατρεύεις και περιμένεις κάθε χρόνο να το φας πως και πως. Έχει προηγηθεί και η μουντίλα του φθινοπώρου και του χειμώνα, έτσι; Μη ξεχνιόμαστε. Διψάς για νέα επεισόδια που θα σε κάνουν να αλλάξεις μουντ και εικόνες.
Το κακό της υπόθεσης είναι πως όταν σκάνε αυτές οι νέες εικόνες, μαζί με το μάτι συνήθως σου φεύγουν και τα μυαλά. Κι αυτά καλό είναι να μη γίνονται, γιατί σε όποια φάση κι αν βρίσκεσαι θα έχεις θεματάκια. Αν είσαι ελεύθερος, τις βλέπεις και θες να τις παντρευτείς, αν έχεις σχέση τις βλέπεις και αμφιβάλλεις για το εάν πρέπει να παντρευτείς, ενώ αν είσαι ήδη παντρεμένος το ρίχνεις στο αλκοόλ και προσπαθείς να ξεχάσεις ότι παντρεύτηκες. Loose-loose η κατάσταση, ξεκάθαρα, παρ' όλα αυτά δεν μπορούμε να την αποφύγουμε. Κουμάντο κάνει ο καιρός και όχι οι ορέξεις μας κι αν ο καιρός λέει φόρα φουστίτσα πλισέ, η κοπέλα θα φορέσει φουστίτσα πλι΄σε, αν διατάξει για ημίπαλτο, θα φορέσει ημίπαλτο και ούτω καθεξής. Μπάχαλο η κατάσταση κι απάλευτη. Τόσο όσο να γίνεται σχεδόν απολαυστική. Στους δρόμους, στο μετρό, στα μαγαζιά, στο χώρο εργασίας, όπου πατάει το πόδι του θηλυκή γάμπα και το ημερολόγιο δείχνει άνοιξη, το απολαμβάνουμε. Κι ας υποφέρουμε μέσα μας.
Ω γλυκύ μου έαρ, στην τελική μια Σειρήνα είσαι κι εσύ. Μια σειρήνα για κάθε αρσενικό που ακούει τις καμπάνες σου και δεν μπορεί να αντισταθεί στην ομορφιά που μοιράζεις τριγύρω. Σε ευχαριστούμε. Κι εσένα και τις Γυναίκες. Κι ας κάνουν οι τελευταίες τα μηνίγγια μας να βαράνε κι ας μας σεληνιάζουν όταν σκας κάθε χρόνο πιστή στο ραντεβού σου.
