Ας ξεκινήσουμε το κείμενο αυτό με μια αναδρομή, από την στιγμή εκείνη που μπαμπάς και γιος πάτησαν για πρώτη φορά μαζί τα πόδια τους σε μια παραλία. Τα ίχνη τους μαρτύρησαν: Δύο πατούσες νούμερο 46 και δύο ακόμα που δεν έχουν νούμερο. Η πρώτη φορά πάντα είναι ιδιαίτερη. Αξέχαστη και συνάμα μοναδική. Γεμάτη άγχος. Διακοπές με ένα πολύ μικρό ανθρωπάκι.
Ερωτήσεις ενός τυπικού γονέα: «Πήρα όλα τα παιχνίδια;», «Πήρα όλα τα πράγματα για το φαγητό του;», «Πήρα ρούχα για να αλλάξει;», «Πήρα πάνες;», «Πήρα ομπρέλα για να μην έχουμε θέμα με τον ήλιο;», «Πώς θα τα κουβαλήσω όλα αυτά!», «Σκάσε και κολύμπα».
Και η αλήθεια είναι πως είτε είσαι κομπλέ, είτε έχεις πάρει τα μισά θα πρέπει να μάθεις να επιβιώνεις, γιατί δεν υπάρχει καμία περίπτωση να γυρίσεις πίσω επειδή ξέχασες το μπιμπερό, αν ξέχασες το φαγητό, επειδή η ομπρέλα δεν χώραγε και δεν έκλεινε το πορτ μπαγκάζ. Αν το έλεγες αυτό στον μικρό το πιο πιθανό είναι να σου απαντούσε «Σκάσε και κολύμπα» και εσύ να έκανες ακριβώς αυτό. Εντός και εκτός εισαγωγικών.
Ο «Βασιλιάς» της παραλίας
Τα χρόνια, όπως και τα καλοκαίρια, περνάνε. Ο πιτσιρικάς μεγαλώνει και το μόνο που έχει ανάγκη πλέον στις διακοπές του είναι τα μπρατσάκια και τα παιχνίδια του. Δεν θέλει τίποτα άλλο και είναι ο «Βασιλιάς» της παραλίας. Πλέον δεν χρειάζεται να του αλέσεις την τροφή, γιατί τρώει ότι βρει. Πλέον δεν χρειάζεται να τον κουβαλάς αγκαλιά σε όλη την παραλία για καμιά ώρα μέχρι να κοιμηθεί, γιατί δεν κοιμάται. Πλέον δεν χρειάζεται να είσαι συνέχεια από πάνω του γιατί πλέον κάνει φίλους. Πλέον το μόνο που σε νοιάζει είναι να περάσεις μαζί του όσο περισσότερο χρόνο στις διακοπές γιατί έχεις αρχίσει και αντιλαμβάνεσαι πως μεγαλώνει και μετά από μερικά χρόνια δεν θα θέλει να κάνει διακοπές μαζί σου.
Κάποιοι θα το θεωρήσουν υπερβολικό, αλλά ας ρωτήσουν και τον άμοιρο πατέρα ο οποίος θυμάται σαν χθες να σέρνει τον μικρό με το καρότσι στην άμμο και τώρα, μετά από πέντε ολόκληρα χρόνια να μην τον προλαβαίνει.
Ο χρόνος «πετάει» και εμείς δεν τον φτάνουμε. Το μόνο που μπορούμε να κάνουμε είναι να τον εκμεταλλευτούμε. Και οι καλοκαιρινές διακοπές είναι μια τεράστια ευκαιρία. Είναι στιγμές που μένουν χαραγμένες για πάντα στο μυαλό και των δύο. Στιγμές που η σχέση αυτή γίνεται πιο δυνατή, πιο ιερή. Είναι οι στιγμές εκείνες που ο μπαμπάς μαθαίνει από τον γιο και εκείνος μαθαίνει από τον πατέρα του. Στιγμές γεμάτες παιχνίδι, ανεμελιά, γέλια και ευτυχία, που θα μείνουν για πάντα στην καρδιά και των δύο. Και κάποιες από αυτές θα έχουμε την τύχη να αποτυπωθούν στον φωτογραφικό φακό και να συνθέσουν το παζλ των πιο όμορφων καλοκαιρινών μας αναμνήσεων.
Η αλλαγή των ρόλων
Μέχρι την στιγμή που οι ρόλοι θα αλλάξουν και αν είμαστε ευλογημένοι θα τον ακούσουμε να μας λέει:
«Μπαμπά φέτος θα σε πάω εγώ διακοπές».
Και αν αυτό είναι κάτι που φαντάζει όνειρο καλοκαιρινής νυκτός, ας ζήσουμε τουλάχιστον την στιγμή που θα τον καμαρώσουμε να ξεκινάει τις διακοπές του με την δική του οικογένεια.
