Ατύχημα λόγω απροσεξίας: Μια συνηθισμένη ατάκα που ακούμε σε όλη μας τη ζωή, τρεις λέξεις που δημιουργήθηκαν αποκλειστικά για να αποπιούν την ευθύνη μας, ρίχνοντας παράλληλα το φταίξιμο στους γύρω παράγοντες. Εμείς ποτέ δεν φταίμε και αυτό είναι κανόνας.
Πριν λίγες μέρες ο πατέρας ενός φίλου μεταφέρθηκε στο νοσοκομείο καθώς δεν πρόσεξε τη βρεγμένη επιφάνεια στο μπάνιο με αποτέλεσμα να πάθει διάσειση από την πτώση του. Αυτό ναι, ήταν ατύχημα από απροσεξία. Ένας φίλος είχε πάει στην παραλία πρόσφατα και επειδή τον πήρε ο ύπνος για ένα τρίωρο έπαθε έγκαυμα στο «κάμπριο» του κεφαλιού μια και δεν έχει αρκετή τρίχα. Να το δεχτώ και αυτό, έγινε από απροσεξία και τώρα έρχεται στο γραφείο πιο κόκκινος και από ολοκαίνουργια Φεράρι.
Σήμερα ένας πατέρας κρατούσε το μικρό παιδί του από το χέρια και φέρνοντάς το στην άκρη του γκρεμού του γλίστρησε, με αποτέλεσμα να χαθεί μια μικρή ζωή έτσι άδικα. Και όλα αυτά απλώς για να βγάλει μια εντυπωσιακή φωτογραφία.
Για να μιλήσουμε ειλικρινά, το παιδάκι δεν έπεσε στο κενό καθώς τα παραπάνω λόγια ήταν βγαλμένα από το χειρότερο δυνατό σενάριο, ωστόσο το βίντεο με τον πατέρα που κρατάει τον μικρό στο χείλος του γκρεμού Hongjing Road στο Πεκίνο απλά και μόνο για να το βγάλει ο φίλος του φωτογραφία, μόνο αρνητικά σχόλια έχει γεννήσει στον κόσμο ενώ στο γραφείο ένας πατέρας γύρισε και είπε «μακάρι να βάζαν τον πατέρα στη θέση του γιου και να τον άφηναν να πέσει».
Ένα βίντεο που πραγματικά είναι να απορεί κανείς:
Δεν χρειάζεται να μιλήσουμε για τα όσα «εμετικά» σκεφτήκαμε και για όλα τα υπόλοιπα κοσμικά επίθετα που δεν θα ντρεπόμασταν να εκφράσουμε ανοιχτά για τον συγκεκριμένο τύπο. Έναν «ενήλικα» που στον βωμό της φιγούρας και του εντυπωσιασμού, προκειμένου να κάθεται στις οικογενειακές συναθροίσεις να υπερηφανεύεται για την ιδέα του ή να αναρτήσει περήφανος το στιγμιότυπο στο Instagram για μερικά likes –μην ξεχνάμε ότι αν βάλεις παιδί ή pet στο συγκεκριμένο ιστότοπο πάντα παίρνεις παραπάνω likes- θα μπορούσε κάλλιστα λόγω μιας μικρής ατυχίας, ενός γλιστρήματος του ίδιου ή ενός περαστικού αντί να χαμογελάει την ώρα της πόζας, να βρίσκεται σε κατάσταση φρίκης και απόγνωσης την ώρα που ο γιος του θα έπεφτε στο κενό.
Το ότι ο κόσμος «χάζεψε» με την έξαρση των social media δεν είναι καινούργιο, καθώς έχουμε δει πολλούς ανθρώπους να ριψοκινδυνεύουν τα πάντα προκειμένου να βγάλουν ένα βίντεο ή μια σέλφι πόζα που ο μη σκεπτόμενος κόσμος θα τους χειροκροτήσει για τη συγκλονιστική τους δημιουργία, ενώ για τους υπόλοιπους θα ανήκουν στην κατηγορία εκείνων που απλώς θα πουν «τόσος χαμός και κίνδυνος για μια σέλφι»;
Ο καθένας είναι κύριος του εαυτού του εφόσον επέλεξε να φέρεται έτσι. Το δικό του κορμί θα βάλει σε κίνδυνο, η δικιά του ζωή θα παιχτεί κορόνα-γράμματα. Όταν όμως αποφασίζεις να βάλεις σε κίνδυνο ένα μικρό παιδί, τότε τα πράγματα αλλάζουν.
Δεν πρόκειται για έναν φίλο ή γνωστό που μπορεί να έχει δική του κριτική σκέψη και να φέρει αντίρρηση. Είναι ένα άτομο που επειδή είσαι μεγαλύτερός του και στη συγκεκριμένη περίπτωση γονιός του, θα σε εμπιστευτεί δίχως δεύτερη σκέψη. Δεν θα μπορέσει ποτέ να καταλάβει ότι είσαι θνητός και όχι θεός, ότι το δυνατό σου χέρι που σαν μέγγενη το έχεις αγκυλώσει μπορεί με μια κίνηση να γλιστρήσει και τελικώς να του κοστίσεις το πολυτιμότερο πράγμα που διαθέτει. Την ίδια του τη ζωή.
Σε αυτή την περίπτωση δεν μιλάμε για ατυχία, ούτε καν για έναν χαζό πατέρα. Μιλάμε για έναν επίδοξο δολοφόνο. Και αυτόν που αφήνει το παιδί του να κινδυνεύει χωρίς λόγο και τον διπλανό του (τον φωτογράφο) που απλώς θα ήταν συνεργός στο έγκλημα. Πόσο μυαλό θέλει πια για να βάλεις το παιδί σου σε κίνδυνο στο βωμό ενός στιγμιότυπου;
