«Από την πόρτα που θα μπεις μέχρι την πόρτα που θα βγεις
ένα πέρασμα είναι όλη η ζωή μας
Τι νόημα έχει αν φοβηθείς, αχ ποτέ μη φοβηθείς,
να μ' αγαπάς, να μ' αγαπάς όσο κανείς...»
Ζηλεύω τους ποιητές, τους στιχουργούς. Γιατί με ελάχιστες λέξεις, μέσα σε 3-4 γραμμές μπορούν να πουν ότι εμείς, οι γραφιάδες, παλεύουμε να πούμε με εκατοντάδες λέξεις… Όταν δε μετά τα λόγια τους τα αγκαλιάζει η μουσική, είμαι να… σκάσω από τη ζήλεια μου. Με τον Νίκο Μωραϊτη, αυτή η ζήλεια με κυριεύει κάθε φορά που παίρνω στα χέρια μου ένα τραγούδι του. Όταν άκουσα μάλιστα αυτό το τελευταίο, το πιο πρόσφατο, το πιο φρέσκο που έφτιαξε με τον Νικόλα Μαυρέση στον Κώστα Μακεδόνα, μου ανέβηκε η πίεση από τη ζήλεια!
Γιατί αυτός ο μπαγάσας, ο Μωραϊτης ντε, κατάφερε μέσα σε 4 γραμμές ακριβώς να δώσει το νόημα της ζωής. Ολόκληρης. Είτε μια μέρα ζήσεις, είτε έναν αιώνα… Όσο σου γράφει, που λέγαν οι παλιοί, οφείλεις να ζήσεις χωρίς φόβο. Να μην φοβηθείς… «Τι νόημα έχει αν φοβηθείς;». Κανένα…
Ο φόβος δεν φυλάει τα έρμα. Τα αιχμαλωτίζει… Κι όσο μας βομβαρδίζουν με κακές ειδήσεις, όσο πάνε να ριζώσουν στις ψυχές μας το φόβο, τόσο είναι που πρέπει να αντιστέκεσαι. Τόσο είναι που πρέπει να πολεμάς για να διαφυλάξεις τη γενναιότητα σου. Αν έχεις παιδιά και αυτή των παιδιών σου.
Σε κανέναν δεν αξίζει να ζει με φόβο. Να ζει φοβισμένος. Η μεγαλύτερη σκλαβιά. Να φοβάσαι. Να φοβάσαι να αγαπήσεις ή να αγαπηθείς. Να φοβάσαι να αφεθείς. Να φοβάσαι γενικά… Μην φοβάσαι. Δεν αξίζει. Για κανέναν δεν αξίζει να φοβάσαι και για τίποτα.
Ζήσε καλύτερα μια μέρα σαν αετός, παρά μια ζωή σαν κότα. Και μην το πάρεις στραβά. Να το πάρεις όπως ακριβώς του πρέπει. Και να μην φοβάσαι. Όλοι σε θέλουν φοβισμένο. Γιατί βολεύει. Γιατί έτσι ελέγχεσαι καλύτερα.
Ο φόβος «σκοτώνει» πιο εύκολα από τα όπλα. Σε σκοτώνει ενώ ζεις. Ή νομίζεις ότι ζεις. Γιατί στην πραγματικότητα δεν ζεις. Απλά επιβιώνεις. Αυτά. Άκουσε το νέο του τραγούδι παρακάτω:
