Για ένα αγόρι ο Πατέρας είναι ένας Θεός. Το πως θα μεγαλώσει με αυτόν τον πατέρα θα καθορίσει την υπόλοιπη του ζωή. Εγώ είμαι ένας από τους τυχερούς. Έχω έναν πατέρα, τον Πέτρο, ο οποίος ήταν πάντα «βράχος», με την έννοια πως όχι μόνο στα δύσκολα ήταν πάντα εκεί, αλλά μου έδειχνε πως να μαθαίνω και να ξαναπροσπαθώ. Μου καλλιέργησε τη συναίσθηση και την ενσυναίσθηση, μου δίδαξε την αξιοπρέπεια και την ταπεινότητα. Έναν άνθρωπο τον οποίο ανέκαθεν θαύμαζα για το πόσο ολιγαρκής είναι και το πώς μπορεί να δίνει αξία στα απλά της ζωής. Έναν πατέρα τόσο ηθικό και ακέραιο που δεν έχει βγει αρνητική κουβέντα για κανέναν, φροντίζει την οικογένεια του και δεν είναι έρμαιο των φυσικών απολαύσεων. Αν δεν είναι αυτός πρότυπο πατέρα τότε δεν ξέρω τι είναι.
Ποιος είναι ο Γιώργος Λάγιος; Διάβασε την πρώτη του συνέντευξη στο Ratpack.gr.
Αυτή η λέξη «θαυμάζω» είναι από τις πιο σημαντικές λέξεις. Συχνά οι γυναίκες αναφέρουν πως από τα πρώτα στη λίστα τους που επιζητούν σε μία σχέση είναι το να θαυμάζουν τον σύντροφο τους. Αυτός ο σύντροφος όμως είναι πολύ πιθανότερο να είναι αξιοθαύμαστος όταν τον έχει μάθει ο πατέρας του να είναι ο εαυτός του, να σέβεται τους πάντες και τα πάντα γύρω, να είναι ειλικρινής και να μη σταματάει να εξελίσσει τον εαυτό του. Ένας πατέρας είναι τόσα πολλά πράγματα μαζί. Εγώ δεν έχω σταματήσει ποτέ στα 42 μου χρόνια να παρατηρώ την παραμικρή κίνηση, βλέμμα ή λέξη του. Όσο και να θέλουμε να απογαλακτιστούμε από τους γονείς μας, ασυνείδητα αυτό δεν θα συμβεί ποτέ. Εάν όμως είμαστε τυχεροί, διότι τους γονείς μας δεν τους επιλέγουμε εμείς, εκείνοι θα μας καλλιεργήσουν με τέτοιον τρόπο ώστε να γίνουμε κι εμείς αυτό που θαυμάζουμε σε εκείνους.
Μετά από αμέτρητες συνεδρίες και έρευνες έχω καταλήξει πως οι άνθρωποι θέλουν να ικανοποιήσουν πρώτα τους γονείς τους και μετά τον εαυτό τους.
Με την ψυχαναλυτική οπτική, συνήθως ο πατέρας είναι το πρόσωπο που «σπάει» τον μικρόκοσμο ανάμεσα στην μητέρα και το νεογέννητο, καθώς μπαίνει ανάμεσα τους εισάγοντας την πραγματικότητα και την αίσθηση του χρόνου και της σταθερότητας. Αρκετά συχνά όμως, ένας πατέρας που δεν μπορεί να λειτουργήσει ως θετικό πρότυπο καταλήγει στο να επιβάλει την δική του πραγματικότητα προκαλώντας αποσταθεροποίηση στον συναισθηματικό κόσμο του παιδιού που αναπτύσσεται.
Είναι αρκετά συχνό όμως να εμφανίζονται δυσκολίες στην σχέση πατέρα-γιου. Ένας πατέρας που δυσκολεύεται στην επικοινωνία και στην έκφραση των συναισθημάτων του, ενδέχεται να είναι περισσότερο επικριτικός προς τον γιο του, να περιμένει να ακολουθήσει μια συγκεκριμένη πορεία, και να του δημιουργήσει ανασφάλεια, αμφιβολίες για τις ικανότητες του, και την αίσθηση του ανικανοποίητου. Ένας πατέρας δεν χρειάζεται να λείπει από την οικογενειακή εστία για να είναι απών.
Πολύ συχνά, ο πατέρας είναι συναισθηματικά απών παρά την φυσική του παρουσία, κάτι που γίνεται αντιληπτό από τον γιο, παίζοντας καθοριστικό ρόλο στις μετέπειτα σχέσεις του. Παρατηρείται ότι ένας πατέρας που έχει μια τεταμένη σχέση με τον γιό του, συχνά αναπαράγει ένα διαγενεακό τραύμα. Με άλλα λόγια, ο ίδιος ο πατέρας έχει μάθει αυτή τη συμπεριφορά από τον δικό του πατέρα και ούτω καθεξής. Χωρίς την συνειδητοποίηση ότι η επίκριση, η αμφισβήτηση, η υπέρμετρη αυστηρότητα και άλλα μη-λειτουργικά χαρακτηριστικά είναι απόρροια επανάληψης ενός αρνητικού προτύπου, είναι πολύ πιθανό το μοτίβο αυτό να περνάει από πατέρα σε γιο μέχρι κάποιος να αποφασίσει να αλλάξει και να αντιμετωπίσει τα τραύματα που περνάνε ανεπεξέργαστα από την μια γενιά στην άλλη.
Ο πατέρας έρχεται σε διάφορες μορφές στη ζωή μας. Μπορούμε να τον βρούμε στον ψυχοθεραπευτή μας, μπορούμε να τον βρούμε σε ένα δάσκαλο μπορούμε να τον βρούμε σ’ έναν άνθρωπο που μας καθοδηγεί, που μας αποδέχεται, που μας βοηθάει. Για να γίνουμε εμείς κάποτε «ο πατέρας», θα πρέπει κάπου στη ζωή μας, αν όχι μέσα στο σπίτι μας να έχουμε βρει έναν πατέρα. Ο Πατέρας δεν είναι βιολογικός μόνο, αλλά και η καλύτερη εκδοχή του εαυτού μας.
Από έναν Πατέρα μπορούν δημιουργηθούν σπουδαίοι άνδρες. Άνδρας δεν γεννιέσαι…γίνεσαι.
Αφιερωμένο σε έναν άξιο Πατέρα. Σε ευχαριστώ για όλα.
