Οι πόρτες ξεκλείδωσαν, τα παράθυρα άνοιξαν ο κόσμος βγήκε στους δρόμους, στις πλατείες, στα μαγαζιά, στις παραλίες. Έστω και δειλά-δειλά οι άνθρωποι άρχισαν να ξαναζούν. Κάποιοι όχι και τόσο δειλά. Κάποιοι λίγο πιο επικίνδυνα, προφανώς επηρεασμένοι από τον δίμηνο εγκλεισμό τους βγήκαν με τα «χίλια», αγνοώντας τον κίνδυνο που ελλοχεύει ακόμα.
Βγήκαν από τα σπίτια τους αποφασισμένοι να πιάσουν την ζωή από τα μαλλιά και μέσα σε πολύ μικρό χρονικό διάστημα να καλύψουν το χαμένο έδαφος των δύο περασμένων μηνών. Όλα φυσιολογικά. Όλες οι αντιδράσεις, όλες οι απόψεις. Όλα. Μέχρι κάποιο βαθμό, βεβαίως. Αυτό που περάσαμε όλοι ήταν κάτι το πρωτόγνωρο και η αλήθεια είναι πως ανταπεξήλθαμε σε πολύ μεγάλο βαθμό.
Οι κρίσεις γεννούν ευκαιρίες
Έχοντας ζήσει στο πετσί μας την οικονομική κρίση που μας γονάτισε και ζώντας τώρα την υγειονομική κρίση (τις επιπτώσεις της οποίας ακόμα δεν τις έχουμε βιώσει στον απόλυτο βαθμό) είναι πλέον ξεκάθαρο ότι γεννιούνται και ευκαιρίες. Μέσα από κάθε κρίση υπάρχει και κάτι θετικό. Είτε για το παρόν, είτε και για το μέλλον. Μένοντας δύο μήνες μέσα στο σπίτι μάθαμε να επιβιώνουμε «ζώντας» εντός των τειχών, καταφέρνοντας να προσαρμόσουμε την καθημερινότητά μας με τέτοιο τρόπο ώστε όλα να κινούνται γύρω από το internet.
Το internet έγινε δεύτερη φύση μας, μη σας πω και πρώτη. Μάθαμε να μαγειρεύουμε, να ψωνίζουμε, γνωρίσαμε την κηπουρική, την επικοινωνία, να τακτοποιούμε τις υποχρεώσεις μας, την τηλεργασία, να πηγαίνουμε σχολείο μέσω των ηλεκτρονικών υπολογιστών, να ερωτευόμαστε και να εκτονώνουμε τις σεξουαλικές μας ορμές (καλά, αυτό το ξέραμε και από πιο παλιά).
Ο κίνδυνος περιμένει στην γωνία
Μέσα από την νέα αυτή (ηλεκτρονική) καθημερινότητα ελοχεύει ένα μεγάλος κίνδυνος. Και αυτόν θα πρέπει να τον αντιμετωπίσουμε έτσι ώστε να μην αλλάξουμε την φύση μας. Ο κίνδυνος δεν είναι άλλος από το να συνεχίσουμε να μένουμε σπίτι. Και δεν αναφερόμαστε στην περίπτωση του να παρθούν νέα μέτρα, αλλά στο να «βολευτούμε» να κάνουμε την ζωή μας από έναν υπολογιστή. Θα πρέπει άπαντες να συνειδητοποιήσουμε πως αυτό είναι μια λύση ανάγκης και τίποτα περισσότερο. Ναι. Να κάνεις τις πληρωμές σου από τον υπολογιστή, για να μην πηγαίνεις στις τράπεζες και τις Δημόσιες υπηρεσίες. Αλλά όχι, μην ψωνίζεις από τον καναπέ. Μην σταματήσουν τα παιδιά να πηγαίνουν σχολείο. Μην σταματήσουν να βλέπουν από κοντά τους φίλους τους και να παίζουν. Μην χαθεί η επαφή. Αλλιώς κινδυνεύουμε να γίνουμε μια μέρα σαν τους ανθρώπους στην ταινία «WALL-E».
Μην σταματήσεις να ερωτεύεσαι, μην σταματήσεις να φλερτάρεις πρόσωπο με πρόσωπο. Ειδικά σε αυτό το κομμάτι ήδη έχει χαθεί η μπάλα και έχει γίνει μεγάλο κακό. Μην γίνει ακόμα χειρότερο. Άλλο ζωή, άλλο εικονική πραγματικότητα.
Όλα είναι στο χέρι μας. Να κρατήσουμε τα καλά από την νέα ζωή που μάθαμε τους δύο προηγούμενους μήνες και να διαφυλάξουμε σαν κόρη οφθαλμού όλα εκείνα που μας έκαναν να είμαστε πραγματικοί άνθρωποι, να γινόμαστε καλύτεροι, να βελτιωνόμαστε και να ζούμε την ζωή μας στην πράξη. Και όχι σε μια εικονική πραγματικότητα.
