Πρέπει να είναι η πρώτη φορά, τουλάχιστον τα τελευταία χρόνια, που η Αστυνομία, σαν άλλη προστάτιδα της νέας γενιάς, μπαίνει στους κινηματογράφους και βγάζει από εκεί παιδιά και γονείς. Τη δουλειά τους έκαναν, κανείς δεν διαφωνεί με αυτό. Αν δεχθούν τηλεφώνημα, είναι υποχρεωμένοι να ελέγξουν την καταγγελία. Και ήταν αλήθεια. Βρέθηκαν να παρακολουθούν την ταινία του Τζόκερ ανήλικοι, άτομα κάτω των 18. Η ταινία, να υπενθυμίσω, θωρείται αυστηρά ακατάλληλη για την ηλικίας τους. Πρώτος έλεγχος στα Village, στο Μαρούσι, δεύτερος έλεγχος στον κινηματογράφο «ΑΕΛΛΩ». Και στις δύο περιπτώσεις, υπήρχαν «παιδάκια» που έβλεπαν ένα φρενοβλαβή με βαμμένο πρόσωπο να περιφέρεται στο Γκόθαμ.
Το πρώτο που μου συνέβη στο άκουσμα της είδησης, ήταν να γελάσω. Όχι, δεν γέλασα υστερικά σαν τον Τζόκερ, αλλά ναι, γέλασα. Είναι κάπως σουρεάλ όλο αυτό, δεν συμφωνείτε; Δύο κυρίες που εργάζονται στο Υπουργείο Πολιτισμού και Αθλητισμού, κατήγγειλαν πως υπάρχουν ανήλικοι στον κινηματογράφο και παρακολουθούσαν την ακατάλληλη για κάτω των 18, ταινία. Τρομερό. Σε αυτό το σημείο, να τονίσουμε πως στα 17 του χρόνια, ένας νέος ή μία νέα μπορεί να ψηφίσει αλλά δεν μπορεί να παρακολουθήσει ένα κοινωνικό έργο. Ο 17χρονος ή 17χρονη, βέβαια, αποτελούν μέρος της κοινωνίας αλλά το να παρακολουθήσουν μια ταινία που την αφορά, μάλλον δεν αναγράφεται σε κάποιο νόμο. Δεύτερο, αυτή τη φορά πιο δυνατό γέλιο: Αυτές οι δύο κυρίες, κάθονταν έξω από τον κινηματογράφο σαν άλλες πουριτανές που έδειχναν με το δάχτυλο τις μάγισσες του Σάλεμ. Κάτι παιδιά ήταν, μα δε βαριέσαι.
Εννοείται πως δεν μιλάμε για αστυνομοκρατία, αλλά για μια απλή τήρηση του νόμου. Τρίτο, αυτή τη φορά υστερικό γέλιο: Σύμφωνα με την Υπουργό Πολιτισμού και Αθλητισμού, Λίνα Μενδώνη, οι δύο κυρίες έδρασαν αυτοβούλως, χωρίς να έχουν ενημερώσει τους αρμόδιους, όπως όφειλαν. Ίσως δεν γνώριζαν όπως οι αποφάσεις λαμβάνονται με ιεραρχικό τρόπο. «Αναρωτιέμαι για τα κίνητρά τους», θα πει και θα ξύσουμε και εμείς το κεφάλι μας μαζί της. Σε αυτή τη δήλωση, υπάρχει ξεκάθαρο υπονοούμενο για πολιτική σκοπιμότητα. «Θα τιμωρηθούν, δεν είχαν κανένα δικαίωμα καταστολής, καμία αρμοδιότητα να καλέσουν την αστυνομία» και χαρακτήρισε σωστή την αντίδραση του κόσμου. Με λίγα λόγια, άντε να το «μαζέψουμε» τώρα αυτό που έγινε. Πώς να «μαζευτεί»;
Θυμήσου τι είχαμε γράψει για το Τζόκερ
Οι δύο κυρίες που όπως φαίνεται, θέλουν να κρύψουν τις ατέλειες της πραγματικότητας από τα «παιδάκια» που ψηφίζουν αλλά και να ρίξουν το φταίξιμο στους γονείς που τα συνοδεύουν, είναι μέλη σε Επιτροπή που εξετάζει την καταλληλότητα των ταινιών. Αυτές οι κυρίες, τονίζω, αποφασίζουν αν εσύ, εγώ, τα παιδιά σου, τα ανίψια σου, θα δουν το Τζόκερ και το κάθε Τζόκερ. Μάλιστα, επικαλέστηκαν και έναν νόμο του 1937. Εν έτει 2019, μας εξουσιάζει μια νομοθεσία 82 ετών και έχουμε τα πλέον ακατάλληλα άτομα σε καίριες θέσεις να αποφασίζουν για το τι θα δουν τα μάτια μας. Το πρόβλημα δεν είναι η έφοδος της Αστυνομίας, αλλά ο νόμος που τους επιτρέπει να το κάνουν αυτό. Τελικά, είναι παράλογος ο Τζόκερ ή είναι παράλογη η χώρα στην οποία ζούμε; Μάλλον το δεύτερο.
