Θέλω να εκφράσω ένα παράπονο αλλά αισθάνομαι ότι θα με πάρουν με τις πέτρες. Πρόκειται για ένα κακούργημα για το οποίο κατηγορούμαι τελευταία και έχω τεθεί στο περιθώριο από ολόκληρη την παρέα μου. Όλοι είναι στο playroom και παίζουν, εγώ τιμωρία μαζί με τις μαμάδες, κάνω την μπεϊμπισίτερ στα νεογέννητα αδερφάκια του πάρτι.
Να έλεγα πως έκλεψα λεφτά από κάποιον, θα δήλωνα ένοχος. Να την είχα πέσει στο κορίτσι κάποιου κολλητού, θα έβαζα το κεφάλι στην αγχόνη από… χτες. Να «έθαβα» την παρέα σε άλλη παρέα σαν τους ήρωες-κατίνες στα «Μυστικά της Εδέμ»; Ναι το ομολογώ. Θα δήλωνα ένοχος.
Αλλά όχι, το αδίκημα που διέπραξα είναι άλλο και έχει να κάνει με τέσσερα κεφαλαία -για πολλούς ανατριχιαστικά- γράμματα: GNTM. Και εξηγούμαι.
Δεν είμαι προκατειλημμένος αλλά…
Οι Δευτέρες και οι Τρίτες δεν έχουνε και πολύ νόημα σαν ημέρες αν δεν τους δώσει εσύ έναν. Προκειμένου να μην μιζεριάζω και με δεδομένο ότι κόσμος πολύς δεν υπάρχει έξω, είναι κατ’ εμέ οι μέρες που μπορείς να βγεις και να πιείς ήρεμα το ποτάκι σου χωρίς να αγχωθείς για το αν θα στριμωχθείς ή να κλείσεις τραπέζι.
Όλα κυλούσαν τόσο όμορφα, αλλά πάνω που είχα βρει τον τρόπο να ξεπεράσω τη Δευτερίλα, αρκούσε ένα τηλεφώνημα στον κολλητό μια Δευτέρα βράδυ. Όταν ρώτησα αν θα πάμε έξω...
«Πάμε στις 8 μ.μ. τσίμα-τσίμα μισή ωρίτσα» μου ξεφούρνισε με ύποπτο ύφος και τρεμάμενη φωνή, λες και είχε ραντεβού και ντρεπόταν να μου το πει. Πάνω όμως που άρχισαν να με ζώνουν τα φίδια μπας και «βολτάρει» με καμιά πρώην μου, μου πετάει το ανεπανάληπτο:
«Ασ’ το καλύτερα δεν προλαβαίνουμε, πάμε από Τετάρτη πουθενά, έχει GNTM». Μάλιστα το άκουσα και αυτό. Μόλις είχα φάει «Χ» από τον φίλο μου για έναν φοβερό και τρομερό λόγο. Προτιμούσε να δει την Καγιά και την Ηλιάνα, παρά να ξεκλέψουμε καμιά ώρα παρέας και να πούμε τα δικά μας. Εκείνη τη στιγμή αισθανόμουν τιποτένιος, λες και με είπε άσχημο ο μεγαλύτερος μου έρωτας. Σαν τον instagrammer που χάνει όλους του τους followers. Ένιωσα περισσότερο «τίποτα» και από τότε που με χίωσε ο ξάδερφός μου πριν 10 χρόνια, γιατί έπρεπε να… φυτέψει κάτι φράουλες στο Farmville του Facebook –ασχολίαστο-.
Μια Δευτέρα είπα μέσα μου ήταν, θα περάσει.
Μια βδομάδα αργότερα όμως τα πράγματα αγρίεψαν
Η παρέα είχε οργανώσει διήμερο άραγμα. Στην αρχή σκέφτηκα τι ωραία που θα αράξουμε όλοι μαζί, αλλά στη συνέχεια τα κατάλαβα όλα. Μην ρωτήσεις ποιες μέρες ήταν και κυρίως μην αναρωτηθείς για ποιο λόγο θα μαζευόμασταν: Τέσσερα κεφαλαία, ξένα γράμματα: GNTM.
Και το χειρότερο; Αντί την Τρίτη να δούμε Champions League, μου δήλωσαν πως θα βλέπουμε όταν έχει διαφημίσεις. Ε όχι λοιπόν, δεν δέχτηκα να πάω σε αυτή τη διπλή μάζωξη.
Πες με προκατειλημμένο, αλλά δεν θέλω να κάτσω να το δω. Χωρίς πλάκα δεν έχω κάτι με τις διαγωνιζόμενες.
Στο Ratpack μάλιστα έχουμε γνωρίσει μία από το προηγούμενο GNTM.
Ιδέα δεν έχω για τα όσα γίνονται στο σπίτι, για τυχόν ξεκατινιάσματα, για τις ατάκες που λένε, ούτε για το λόγο που ανησυχεί ο Συρίγος. Καλά-καλά δεν ξέρω τι είναι το bootcamp ή αν το γράφω σωστά. Πέραν αυτού η GNMTίλα έχει περάσει για τα καλά στην παρέα και με κάθε ευκαιρία την ώρα του καφέ ή της εξόδου του ΣουΚου, ακούω για μια Σβετλάνα, μετά για μία-έναν Μπάρμπα (πήγε η Βάνα στο Greece's Next Top Model αδέρφια; Σε ποια χρονιά είμαστε;) και για το πόσο τους εκνευρίζει η Καγιά.
Είναι ιδέα μου όμως ή πλέον το βλέπουν όλοι και εγώ είμαι ελέφαντας; Αισθάνομαι πως ακόμα και αν δεν σου αρέσει, το βλέπεις. Και όχι επειδή δεν έχει κάτι η τηλεόραση, αλλά επειδή η GNTM-τίλα είναι πλέον ένα απαραίτητο αγαθό της καθημερινότητας. Την μισείς, την αγαπάς, δεν μπορείς να ζεις χωρίς αυτήν. Μέχρι να αναδειχτεί η νικήτρια μάλλον θα πρέπει να βρω καινούργια παρέα.
Αλλά μια και το αναφέραμε έριξα μια ματιά στο Instagram για να δω τι είναι αυτό που βλέπει η παρέα και με έχει κάνει πέρα. Και η αλήθεια είναι πως τελικά κάτι πήρε το μάτι μου που είχε ενδιαφέρον. Βρε λες: Για δες..
