Δεν χρειάζεται να είσαι «φιλελές», συντηρητικός, φασίστας ή «πατρίς - θρησκεία - οικογένεια» για να δεχθείς και να συζητήσεις το προφανές: ότι οι πανεπιστημιακοί χώροι πρέπει να καλυτερεύσουν, να αναβαθμιστούν, να νοικοκυρευτούν και να γίνουν τόποι συνάθροισης ανθρώπων που θέλουν να σπουδάσουν, να συζητήσουν, να συμφωνήσουν, να διαφωνήσουν, να ανταλλάξουν ιδέες, να κοινωνικοποιηθούν και να προχωρήσουν παραπέρα τη ζωή τους. Και απορώ γιατί το κουβεντιάζουμε ακόμα και ποιον συμφέρει ή εξυπηρετεί να παραμένουν οι πανεπιστημιακοί χώροι, το Πολυτεχνείο, η ΑΣΟΕΕ, το Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης και ένα σωρό άλλες σχολές, σε αυτή την τραγική κατάσταση που βρίσκονται σήμερα.
Σε ποιον ακριβώς αρέσει να γίνεται διακίνηση ναρκωτικών μέσα κι έξω από τις σχολές και να δέρνουν όποιον τολμήσει να διαμαρτυρηθεί ή να σηκώσει το κινητό του για να δει την ώρα, επειδή πιστεύουν ότι θα τους καταγράψει σε φωτογραφία ή βίντεο; Ποιος κανονικός άνθρωπος γουστάρει να βλέπει μπαχαλάκηδες και κουκουλοφόρους να μπαινοβγαίνουν στο Πολυτεχνείο όποτε γουστάρουν, να διώχνουν τους φοιτητές, να τραμπουκίζουν τους καθηγητές, να σπάνε, να κλεβουν και να στοκάρουν βόμβες μολότοφ; Από πού κι ως πού, ως κοινωνία, ως Κράτος, ως άνθρωποι που ζούμε σε μια χώρα που θέλει να λέγεται ευρωπαϊκή, μπορούμε να κοιτάμε αλλού κάθε φορά που η τηλεόραση δείχνει εικόνες ντροπής ή να διαφωνούμε με την παρουσία της Αστυνομίας όταν γίνονται παράνομες πράξεις σε κάποια σχολή; Θα κοιτάγαμε αλλού αν αυτά γίνονταν έξω ή μέσα στο σπίτι μας; Θα νιώθαμε καλά αν γίνονταν στη Βουλή; Σε ένα Υπουργείο; Στο Μουσείο της Ακρόπολης; Στην πλατεία κάτω από το σπίτι μας;
Συζητάμε χρόνια τώρα, εδώ και πολλές κυβερνήσεις, για το χάλι της Παιδείας. Για τα πράγματα που πρέπει να γίνουν. Για τα κονδύλια που δεν δίνονται για εγκαταστάσεις, εξοπλισμό, καθηγητές, αίθουσες, βιβλία, υπολογιστές. Συμφωνούμε όλοι πως για να αλλάξουμε, ως χώρα και ως πολίτες, πρέπει να «επενδύσουμε» στην Παιδεία, πρέπει να δώσουμε τα απαραίτητα εφόδια στους καθηγητές ώστε να «μορφώσουν» τα παιδιά μας, ώστε να τους βοηθήσουν να ανακαλύψουν τα ταλέντα και τις κλίσεις τους, να μπορέσουν να ανοίξουν τους ορίζοντές τους και να διευρύνουν τον τρόπο σκέψης τους - διότι τα παιδιά μας θα πάρουν τα «κλειδιά» της χώρας σε λίγα ή περισσότερα χρόνια. Και συμφωνούμε επίσης όλοι, ότι πρέπει να βρούμε τα κίνητρα και τους τρόπους να μένουν εδώ τα «καλά μυαλά», να μην τα χάνουμε, να μην φεύγουν πρώτα για σπουδές και μετά για δουλειά στο εξωτερικό, διότι άπαξ και έφυγαν, δύσκολα ξαναγυρνάνε.
Έχει πολλά στραβά η Παιδεία μας και ακόμα περισσότερα στραβά έχει η Ανώτερη και Ανώτατη Εκπαίδευση. Παθογένειες δεκαετιών που δεν θα αλλάξουν με κανένα μαγικό ραβδάκι. Υπάρχουν πράγματα που θέλουν χρόνο και υπομονή, θέλουν «εκπαίδευση» και συζήτηση, θέλουν συνεργασία και κατανόηση. Αλλά υπάρχουν και πράγματα που θέλουν άμεση και δραστική αντιμετώπιση - η εγκληματικότητα, η διακίνηση ναρκωτικών και οι καταστροφές στις σχολές, δεν θα λυθούν ούτε με συζήτηση, ούτε με υπομονή, ούτε με κατανόηση. Αρκετά το συζητήσαμε τόσα χρόνια και αρκετή κατανόηση δείξαμε στα «μπερδεμένα παιδιά, που εκφράζουν την οργή τους με λάθος τρόπο, αλλά παιδιά είναι…» Όχι. Δεν είναι παιδιά. Ούτε ηλικιακά, ούτε πνευματικά. Μπαχαλάκηδες είναι που δεν σέβονται τίποτα και κανέναν, που παρανομούν καθημερινά και εκμεταλλεύονται τόσα χρόνια την ανοχή του κράτους και την απροθυμία της Πολιτείας να «σπάσει αυγά». Ήρθε λοιπόν η ώρα να φτιάξουμε ομελέτα.
Προσωπικά δεν με χαλάει καθόλου να καλείται η Αστυνομία και να παρεμβαίνει σε έναν πανεπιστημιακό χώρο, όταν υπάρχει καταγγελία, χωρίς να χρειάζεται να δώσει άδεια κανένας Πρύτανης και κανενός Συμβουλίου. Ούτε το θεωρώ «φασιστικό» ή «επικίνδυνο» και δεν μου θυμίζει τη Χούντα σε καμία περίπτωση.
Δεν είναι «Χούντα» να συλλάβουν όσους πουλάνε ναρκωτικά έξω από σχολές ή όσους τραμπουκίζουν και χτυπάνε φοιτητές και καθηγητές, σόρι, αν το νομίζει κάποιος, έχει μια πολύ στρεβλή εικόνα της πραγματικότητας, της νομιμότητας και της κανονικότητας. Δεν υπάρχει «αριστεροσύνη» και «δεξιούρα», ούτε «προοδευτισμός» και «συντηριτικότητα», όταν μιλάμε για παραβατικότητα και αξιόποινες πράξεις και καλό είναι να μην τα κάνουμε όλα ίσωμα, παίζοντας μικροπολιτικά ή κομματικά παιχνιδάκια επιπέδου δημοτικού.
Εμείς μεγαλώσαμε. Αυτοί που ακόμα λένε τις ίδιες σαχλαμάρες, πότε θα μεγαλώσουν άραγε;
