Αν κάτι μπορεί να με κάνει να βγω εκτός εαυτού είναι να βλέπω παιδιά να κλαίνε. Αν όμως υπάρχει κάτι που μπορεί να με κάνει να νιώσω τίποτα, είναι η φωτογραφία ενός παιδιού πνιγμένου αγκαλιά με τον πατέρα της.
Η Βαλέρια δεν κατάφερε να περάσει τα σύνορα και να φτάσει στις ΗΠΑ με τον μπαμπά της. Η φωτογραφία-σύμβολο που τράβηξε η Julia Le Duc, απεικονίζει όλη αυτή την μισανθρωπιά του 2019. Αυτή την μισανθρωπιά που μας έφτασε εδω που είμαστε σήμερα. Να κοιτάζουμε από τις τηλεοράσεις μας παιδιά να πνίγονται, γονείς να σπαράζουν. Και εμείς όπως έλεγαν οι Magic De Spell «στις ειδήσεις τα βλέπεις και τρως».
Ο Αϊλάν Κούρντι άφησε τα όνειρά του για ένα καλύτερο αύριο στο Αιγαίο. Τότε όλοι με υποκριτικό τρόπο τρέξαμε να αναθεματίσουμε το προσφυγικό, ανοίξαμε για λίγο τα σπίτια μας να δώσουμε ρούχα και φαγητό. Όμως κανείς δεν άνοιξε την καρδιά του πραγματικά.
Σήμερα είναι η Βαλέρια και το τέλος της που γράφτηκε στα λασπωμένα νερά του Ρίο Γκράντε. Όλη η διεθνής κοινότητα δακρύζει. Πόσα από αυτά τα δάκρυα είναι αληθινά; Ποιος θα θυμάται την Βαλέρια, που στους μόλις 23 μήνες ζωής της έζησε το κυνήγι του ονείρου που κατέληξε εφιάλτη, σε έναν χρόνο;
Το οτι δεν ζούμε σε έναν κόσμο αγγελικά πλασμένο το ξέρω. Και εσύ το ξέρεις. Το χειρότερο είναι πως δεν κάνουμε κάτι να τον αλλάξουμε. Μην κοροϊδεύεις τον εαυτό σου πως το κάνεις. Ούτε όμως είναι λογικό να λες «εγώ θα τον αλλάξω μωρέ;». Μάλιστα, εσύ θα τον αλλάξεις. Σήκω από το καναπέ σου. Πόσα παιδιά θες να δεις να πνίγονται;
Και αν σώσεις το παιδί, ο κόσμος σου έχει ελπίδα. Αν το παιδί το βοηθήσεις, το παιδί θα γίνει σωστός άνθρωπος. Γιατί το παιδί δεν έχει ανάγκη παιχνίδια και λούνα παρκ. Χρειάζεται μια αγκαλιά και ένα χέρι να το κρατήσει όταν θα φοβάται. Όπως έκανε ο μπαμπάς της Βαλέρια.
Άσε τα κλαμπ, τα αμάξια και τις γκόμενες. Άφησέ τα όλα αυτά μόνο για μια ημέρα και βοήθα τους ανθρώπους που σε χρειάζονται. Βοήθησε τα παιδιά που αναζητούν μια αγκαλιά, ένα βλέμμα που θα τα κάνει να νιώσουν ασφαλή.
Μην κλείνεις τα μάτια στην φωτογραφία της Βαλέρια. Αυτός είναι ο κόσμος σου και ο δικός μου. Αυτός είναι ο κόσμος που θα μεγαλώσεις τα παιδιά σου και τα παιδιά μου. Αυτός είναι ο κόσμος του 2019. Μπορούμε να τον αλλάξουμε. Όχι για εμάς. Για εκείνα. Για την Βαλέρια και τον Αϊλάν. Για την κάθε Βαλέρια.
Και που ξέρεις; Ίσως στο τέλος της ημέρας η Βαλέρια να σε πάρει μια μεγάλη αγκαλιά για καληνύχτα.
Ή θα καληνυχτήσεις εσύ τον κόσμο που φτιάξαμε...
